หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 601

รษิกาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาเลอศิลป์

ขณะเดียวกัน ณ เวลาเช้าตามปกติของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป เลอศิลป์นั่งอยู่หัวโต๊ะของที่ประชุม กำลังฟังรายงานจากผู้ใต้บังคับบัญชา

นอกนั้น ไม่มีใครพูดหรือทำเสียงอะไรขึ้นมาในห้องประชุม

ทันใดนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือสั่น

ทุกคนพร้อมใจกันมองไปที่ทิศทางของเสียง สงสัยว่าใครกล้าพอที่จะไม่ปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ระหว่างที่ต้องประชุมกับเลอศิลป์

ผู้คนต่างมองไปทางเสียงที่มาจากโทรศัพท์ของเลอศิลป์ด้วยความรวดเร็ว

ในขณะนั้น ทุกคนอยู่ในความเงียบขณะรอให้เขาจัดการกับมัน

ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ เลอศิลป์จะวางสายและให้พวกเค้าประชุมกันต่อ

อย่างใรก็ตาม ครั้งนี้ หลังจากจ้องไปที่เบอร์ของคนที่โทรมาพร้อมกับขมวดคิ้ว เขาครุ่นคิดอยู่สองสามวินาทีก่อนจะสั่งด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ผมขอจบการประชุมวันนี้ เพียงเท่านี้”

ทันทีหลังจากพูดจบ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและออกจากห้องประชุมไป

เมื่อเขาปิดประตูหลังจากออกไป ทุกคนต่างส่งสายตางุนงง เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เลอศิลป์จบการประชุมเพียงเพื่อรับสายโทรศัพท์

ดูจากท่าทางแล้วเหมือนเป็นคนสำคัญ

ทุกคนเลยสงสัยว่าจะเกี่ยวกับเรื่องงานหรือเปล่า

ในเวลาเดียวกันเลอศิลป์กับท่าทางอันเคร่งขรึมก็เดินกลับเข้าไปในห้องทำงานของเขา เขากดรับสายพร้อมกับขมวดคิ้วไปด้วย แต่เขาก็ไม่พูดอะไรสักคำ

"สวัสดีค่ะ คุณเลอศิลป์” รษิกาพูดด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนขณะจ้องมองดอกกุหลาบช่อใหญ่บนพื้น

ถึงตอนนี้เธอน่าจะได้รับดอกไม้แล้ว และที่เธอโทรมาหาก็น่าจะเพราะมัน