หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 602

ตัดมาที่ห้องทำงานของเลอศิลป์ ปฏิกิริยาของรษิกาจุดไฟโกรธให้เขา

อย่างไรก็ตาม เขาระงับมันได้อย่างรวดเร็วเมื่อเขาจำได้ว่าเป้าหมายของเขาคืออะไร น้ำเสียงของเขาฟังดูเย็นลงเล็กน้อย “แน่นอน ผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร และผมคิดว่าคุณคงเข้าใจเจตนาของผมเหมือนกัน”

รษิกาย่นคิ้วเล็กน้อย เธอรู้สึกเหนื่อยอยู่แล้วและวันนี้เลอศิลป์ยังทำตัวแปลกๆ

“ไม่ ฉันไม่รู้ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม คุณเลอศิลป์กรุณาพูดกับฉันตรงๆ”

ด้วยสีหน้าผิดหวังและความโกรธที่กำลังแผดเผา เลอศิลป์ยืนยันความรู้สึกของเขาไปว่า “ผมหวังว่าคุณจะกลับมาอยู่เคียงข้างผม!”

คำพูดของเขาสร้างความตกตะลึงให้เธอ จนรษิการู้สึกราวกับว่าเธอถูกค้อนยักษ์ทุบหัว

หากมันเกิดขึ้นเมื่อหกปีที่แล้ว เธอคงมีความสุขมากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ความรู้สึกเย้ยหยันเป็นเป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกได้เมื่อสติกลับคืนมา

เขาหมายความว่ายังไง ทั้งที่เขาหมั้นกับอัญชสา แต่ตอนนี้เขากลับมาส่งดอกกุหลาบให้ฉัน จริงๆ แล้วอัญชสาและฉันมีความหมายอะไรกับเขากันแน่

หลังจากเงียบไปนาน ในที่สุดความโกรธในตัวเลอศิลป์ก็สลายไป เขาพิจารณาคำพูดของตัวเองพลางขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกผิด

เลอศิลป์กลั้นอารมณ์ไว้ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และพูดต่อ “นอกจากนั้น ไอวี่ก็ต้องการแม่ เธอรักคุณ และผมก็รู้ว่าคุณก็เอ็นดูเธอมากเช่นกัน”

รษิกาตัดบท ก่อนที่เขาจะพูดจบว่า “คุณจะให้ฉันกลับไปเพื่อใคร คุณเลอศิลป์? คุณคิดหรือว่าเพียงเพราะไอวี่ชอบฉัน นั่นทำให้ฉันมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นแม่ของเธอได้ ถ้าด้วยเหตุผลนั้น แม่ผู้ให้กำเนิดของไอวี่ควรจะเหมาะสมกับบทบาทนั้นมากกว่าฉัน ดังนั้นเป็นการดีกว่าที่คุณจะส่งไอวี่กลับไปหาแม่ของเธอ!”

เลอศิลป์ได้แต่ทำหน้าบึ้ง เขาพยายามจะชี้แจงตัวเอง แต่สายก็ตัดไปก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรสักคำ

สุดท้าย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความเสียใจในขณะที่จ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่ว่างเปล่า

ฉันจนปัญญาแล้วจริงๆว่าจะเข้าหาเธอยังไง หลังจากที่ฉันทำมาถึงขนาดนี้และแสดงเจตนาของฉันอย่างชัดเจน เธอก็ยังเข้าใจผิด! ฉันทำอะไรผิดไปกันแน่?

ด้วยการทำแบบนี้... ถึงเธอจะไม่ยอมรับเขา แต่มันจำเป็นต้องไปขยี้หัวใจเขาขนาดนั้นเลยเหรอ?