หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 611

ลิสากลับมาจากปฏิเสธการรับดอกไม้ เธอลังเลที่จะพูดอะไรบางอย่างกับรษิกา ซึ่งกำลังศึกษาข้อมูลบางอย่างในแล็ปท็อปของเธอบนโซฟา

รษิกาหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างใกล้ทางเข้าประตู เมื่อเห็นลิสาเธอจึงถามว่า "คุณคืนดอกไม้ไปรึเปล่า?"

แม่บ้านพยักหน้าเล็กน้อยและตอบว่า “ฉันขอให้คนส่งดอกไม้เอามันกลับไปค่ะ”

รษิการู้สึกพอใจ และหันกลับมาสนใจงานของเธอโดยไม่พูดอะไร

แม้ว่าคมสันจะรับผิดชอบทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิจัย แต่เขาก็ยังต้องการให้ รษิกาเป็นคนดูแลโครงการที่มีการร่วมมือกับตระกูลดำรงกุล

รษิกาทำเรื่องนี้อย่างจริงจังเช่นกัน ในความเป็นจริงระหว่างพักฟื้นที่บ้าน เธอให้ความสนใจส่วนใหญ่ไปกับโครงการของสถาบันวิจัย

โชคดีที่เจตนินรู้เกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเธอและไม่ได้เร่งรัดอะไร เขาปล่อยให้เธอทำงานอย่างค่อยเป็นค่อยไป

ความใจดีของเขาทำให้รษิการู้สึกผิดในระดับหนึ่ง เธอจึงตั้งใจที่จะพัฒนาความเข้าใจเชิงลึกเกี่ยวกับโครงการนี้ เพื่อที่เธอจะได้สามารถจัดการสิ่งต่างๆ ได้รวดเร็วขึ้นเมื่อกลับไปทำงาน

ขณะที่เธอศึกษาข้อมูลโครงการด้วยความสนใจ จู่ๆ เสียงของลิสาก็ดังขึ้น "คุณรษิกาคุณไม่คิดว่าคุณเป็นคนเอ่อ...ใจร้ายไปหน่อยเหรอคะ?”

การส่งดอกไม้กลับเป็นการสร้างความอับอายต่อผู้ที่ส่งให้อย่างไม่ต้องสงสัย นับประสาอะไรกับคนระดับคุณเลอศิลป์

นอกจากนี้ คำพูดที่เลอศิลป์แสดงความห่วงใยต่อรษิกาในเช้าวันนั้น ทำให้ลิสาเริ่มมั่นใจมากขึ้นถึงความจริงใจของเลอศิลป์ที่มีต่อรษิกา

คำถามของแม่บ้านทำให้รษิกาขมวดคิ้ว เธอละสายตาจากหน้าจอแล็ปท็อป แล้วตอบอย่างเย็นชาว่า “ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา ดังนั้นการคืนดอกไม้จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ควรทำ”

เมื่อสังเกตเห็นว่าของลิสาปฏิเสธความคิดเธอ รษิกาก็รวบรวมรอยยิ้มและเสริมว่า “อย่ากังวลกับเรื่องนี้เลยค่ะ ฉันจะไม่ยอมรับอะไรจากเขาเป็นอันขาด”

หลังจากนั้น รษิกาก็หันไปหาหน้าจอแล็ปท็อปของเธอ นิ้วของเธอรัวบนแป้นพิมพ์ด้วยความยุ่งเหยิง เป็นสัญญาณที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอไม่ต้องการพูดคุยเรื่องสัมพันธ์ของเธอกับเลอศิลป์อีกต่อไป