หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 616

เมื่อคมสันต้องการจะแจ้งความคืบหน้ากับเธอในเรื่องโครงการที่สถาบันวิจัย รษิกาก็ห้ามเขาไว้ก่อน “ฉันต้องไปจัดการธุระบางอย่าง คุณออกไปก่อนได้นะคะ ถ้าไม่มีอะไรสำคัญ”

คมสันไม่เห็นสีหน้าเธอในตอนนั้นเพราะเธอกำลังก้มหน้าอยู่

เขาขมวดคิ้วแน่นและเหลือบมองช่อกุหลาบข้างๆ เธอ

มันชัดเจนแล้วว่ากุหลาบช่อนั้นส่งผลต่ออารมณ์ของรษิกา

เมื่อก่อนนี้ ในฐานะที่เป็นคนจริงจังกับงานมาก รษิกาจะตรวจดูความคืบหน้าของโครงการกับเขาทุกครั้งที่เธออยู่ห่างจากสถาบันวิจับ แต่วันนี้เธอดูแตกต่างไปจากเดิมอยู่พอควร

ดังนั้น คมสันจึงรู้สึกสับสนอยู่ในใจ

ด้วยความที่เขามีขีดคั่นความสัมพันธ์กับรษิกา เขาจึงไม่รู้ว่าใครเป็นคนให้ช่อดอกไม้นี้กับเธอ

และที่สำคัญ เขาไม่รู้เลยว่ารษิการู้สึกกับคนคนนี้อย่างไร

รษิกาเงยหน้ามามองก็เห็นว่าคมสันยังคงยืนอยู่ในห้องของเธอ รษิกามองเขาด้วยสายตางุนงงแล้วถามว่า “มีอะไรเหรอคะ? คุณอยากบอกอะไรฉันอีกหรือเปล่า?”

คมสันตั้งสติได้และเขาก็หลุบตาลงก่อนจะตอบว่า “ไม่มีอะไรครับ ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณต้องการให้ช่วยอะไรก็โทรมาได้เลยนะครับ”

รษิกาพยักหน้าขณะมองดูเขาออกไปจากห้อง

เมื่อประตูค่อยๆ ปิดลงไป รษิกาก็อยู่คนเดียวตามลำพังในห้องทำงาน

เธอมองออกไปข้างนอก และพยายามจะระงับความโกรธเอาไว้ดวยความหวังว่าจะได้พุ่งความสนใจไปกับงานของเธอเอง

แต่ช่อดอกไม้ก็ทำให้เธอเสียสมาธิจนห้ามตัวเองไม่ให้มองมันไม่ได้

ด้วยความรำคาญใจ รษิกาวางมือจากงานและเดินเข้าไปยังช่อดอกไม้ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะทำอย่างไรกับมันดี

เธอคิดว่าเลอศิลป์จะเชื่อฟังเธอหลังจากที่เธอโทรไปหาเขาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะส่งดอกไม้มาที่นี่! ดูจากท่าทางแล้ว เขาจะยังคงทำอย่างนี้ต่อไปแน่ การกระทำของเขามีแต่จะทำให้เกิดความเข้าใจผิดในหมู่พนักงานถ้าพวกเขาได้เห็นอย่างนี้!

ลึกๆ แล้วในใจเขา เขาหงุดหงิดตัวเองอยู่นิดหน่อย ฉันสงสัยจริงๆ ว่าเธอจะทำหน้ายังไงกับช่อดอกไม้นั้น เพราะฉันสั่งให้คนไปส่งที่สถาบันวิจัยโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตจากเธอก่อน