หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 617

ก่อนที่รษิกาจะทันได้พูดอะไร ชายคนนั้นก็พูดต่อไปว่า “อีกอย่าง คุณส่งดอกไม้กลับมาที่บริษัทผมด้วยไม่ใช่เหรอ? คุณรู้ไหมว่าตอนนี้พนักงานก็เอาไปพูดกันลับหลังผมหมดแล้ว?”

เลอศิลป์พูดความจริงทั้งหมด

คำตอบของเขาทำเอารษิกาพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง หลังจากชะงักไป เธอก็กัดฟันโต้ตอบกลับไปว่า “นี่ก็เพราะสิ่งที่คุณทำมันทำให้ฉันลำบากใจไงคะ คุณเลอศิลป์!”

เลอศิลป์หัวเราะออกมาอย่างงุนงง “สิ่งที่คุณทำมันก็ทำให้ผมลำบากใจเหมือนกันนะ คุณรษิกา”

“คุณเลอศิลป์ ฟ้าศิริสวัสดิ์คะ!” รษิกาขึ้นเสียงเรียกชื่อเขา “คุณรู้อยู่แล้วนะคะว่าฉันจะสื่ออะไร!”

สีหน้าของเลอศิลป์เศร้าหมองขณะที่เขาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “คุณเองก็รู้เจตนาของผมเหมือนกัน ทำไมคุณถึงไม่ให้โอกาสผมบ้างเลย?”

การสนทนาของพวกเขาหยุดชะงักอยู่เรื่อยๆ

รษิกาเม้มปากแน่น เธอเงียบไปพักหนึ่ง หลังจากตั้งสติได้ เธอก็พูดอย่างนิ่งเงียบ “มาเจอกันแล้วคุยเรื่องนี้ดีกว่าค่ะ”

เธอต้องคิดวิธีจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเพราะเธอไม่อยากจะเล่นเกมกับเขาอีกต่อไปแล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เลอศิลป์ก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจที่เธออยากจะเจอเขา แต่ดูเหมือนเธออยากจะปฏิเสธฉันต่อหน้ามากกว่า

ชายหนุ่มเม้มปากขณะที่ตอบตกลง “ได้ คุณเลือกสถานที่แล้วบอกเวลามาได้เลย”

รษิกาตอบรับไปทันที

หลังจากวางสายแล้ว เลอศิลป์ก็กลับไปที่ห้องประชุม แต่ในคราวนี้เขาดูเคร่งเครียดและกดดันมากกว่าเดิม

คนที่พูดลับหลังเขาต่างก็เงียบไปในทันที พวกเขาทำท่าเคร่งกับการทำงานอีกครั้ง

“ประชุมต่อได้เลย” เลอศิลป์สั่ง

เช่นนั้นแล้ว จึงมีคนยืนขึ้นและดำเนินการประชุมต่อไป

ระหว่างประชุม โทรศัพท์ของเลอศิลป์ก็สว่างขึ้นมาอีกครั้ง