ก่อนที่รษิกาจะทันได้พูดอะไร ชายคนนั้นก็พูดต่อไปว่า “อีกอย่าง คุณส่งดอกไม้กลับมาที่บริษัทผมด้วยไม่ใช่เหรอ? คุณรู้ไหมว่าตอนนี้พนักงานก็เอาไปพูดกันลับหลังผมหมดแล้ว?”
เลอศิลป์พูดความจริงทั้งหมด
คำตอบของเขาทำเอารษิกาพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง หลังจากชะงักไป เธอก็กัดฟันโต้ตอบกลับไปว่า “นี่ก็เพราะสิ่งที่คุณทำมันทำให้ฉันลำบากใจไงคะ คุณเลอศิลป์!”
เลอศิลป์หัวเราะออกมาอย่างงุนงง “สิ่งที่คุณทำมันก็ทำให้ผมลำบากใจเหมือนกันนะ คุณรษิกา”
“คุณเลอศิลป์ ฟ้าศิริสวัสดิ์คะ!” รษิกาขึ้นเสียงเรียกชื่อเขา “คุณรู้อยู่แล้วนะคะว่าฉันจะสื่ออะไร!”
สีหน้าของเลอศิลป์เศร้าหมองขณะที่เขาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “คุณเองก็รู้เจตนาของผมเหมือนกัน ทำไมคุณถึงไม่ให้โอกาสผมบ้างเลย?”
การสนทนาของพวกเขาหยุดชะงักอยู่เรื่อยๆ
รษิกาเม้มปากแน่น เธอเงียบไปพักหนึ่ง หลังจากตั้งสติได้ เธอก็พูดอย่างนิ่งเงียบ “มาเจอกันแล้วคุยเรื่องนี้ดีกว่าค่ะ”
เธอต้องคิดวิธีจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเพราะเธอไม่อยากจะเล่นเกมกับเขาอีกต่อไปแล้ว
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เลอศิลป์ก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจที่เธออยากจะเจอเขา แต่ดูเหมือนเธออยากจะปฏิเสธฉันต่อหน้ามากกว่า
ชายหนุ่มเม้มปากขณะที่ตอบตกลง “ได้ คุณเลือกสถานที่แล้วบอกเวลามาได้เลย”
รษิกาตอบรับไปทันที
หลังจากวางสายแล้ว เลอศิลป์ก็กลับไปที่ห้องประชุม แต่ในคราวนี้เขาดูเคร่งเครียดและกดดันมากกว่าเดิม
คนที่พูดลับหลังเขาต่างก็เงียบไปในทันที พวกเขาทำท่าเคร่งกับการทำงานอีกครั้ง
“ประชุมต่อได้เลย” เลอศิลป์สั่ง
เช่นนั้นแล้ว จึงมีคนยืนขึ้นและดำเนินการประชุมต่อไป
ระหว่างประชุม โทรศัพท์ของเลอศิลป์ก็สว่างขึ้นมาอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...