หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 623

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง รษิกาก็ลงเอยด้วยการถือช่อดอกไม้นั้นกลับเข้าไปในที่ทำงาน

เธอไม่ได้ทำแบบนี้เพราะยอมรับในท่าทีของเลอศิลป์ แต่เธอแค่ไม่อยากให้ดอกไม้สดเหล่านี้ถูกทิ้งไปอย่างเปล่าประโยชน์

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอตัดสินใจส่งดอกไม้กลับไปให้เขาก่อนหน้านี้ ฉันสงสัยจริงๆ ว่าเลอศิลป์ทำยังไงกับดอกไม้ที่ฉันส่งกลับไปให้เขา เขาทิ้งมันไปเหมือนที่บอกให้ฉันทำหรือเปล่า?

เมื่อเธอจมอยู่ในห้วงความคิด ก็มีคนมาเคาะประตูห้องทำงาน

รษิกาตื่นจากภวังค์และบอกให้คนคนนั้นเข้ามา

วินาทีต่อมา คนคนนั้นก็ผลักประตูเดินเข้ามาในห้องทำงานของเธอ

เมื่อเห็นคนที่มาเยือน เธอก็ถามด้วยความงุนงง “ลมอะไรหอบมาถึงนี่คะ? คุณเจตนิน”

เจตนินยิ้มและตอบกลับไปว่า “ผมมาแถวๆ นี้แล้วได้ยินว่าคุณก็อยู่ที่นี่ เลยตัดสินใจมาคุยกับคุณหน่อยว่าเป็นยังไงบ้างครับ”

“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ คุณเจตนิน แต่ฉันดีขึ้นมากแล้วค่ะ”

เจตนินพยักหน้าและเดินเข้ามาในห้องทำงาน ขณะที่เขาเดินเข้ามา เขาก็มองสำรวจไปรอบๆ ห้อง

เมื่อเห็นอย่างนั้น รษิกาก็กังวล และเธอก็เหลือบมองช่อดอกไม้ที่ทิ้งไว้บนโซฟาโดยไม่รู้ตัว

เธออยากจัดมันลงแจกัน แต่เธอก็ไม่มีสมาธิมากพอ จึงวางมันไว้บนโซฟาอย่างนั้นก่อน

เธอไม่คิดว่าเจตนินจะเข้ามาหาโดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า

แม้เธอจะรู้ว่าเจตนินไม่รู้แน่ๆ ว่าใครเป็นคนส่งดอกไม้มาให้ เธอก็ยังรู้สึกขายหน้าอยู่ดี

“โอ้โห มีอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย?” สายตาของเจตนินเบนไปเห็นช่อดอกไม้และเขาก็มองรษิกา

เจตนินเลิกคิ้วเล็กน้อยและพยายามคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้ยิน แก้ตัวน้ำขุ่นๆ แท้ๆ!