หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 752

อันที่จริง เลอศิลป์กำลังกลั้นหัวเราะเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าลิปสติกของรษิกาเลอะออกมานอกขอบปาก

ดูเหมือนว่าเธอยังคงงุนงงตอนที่แต่งหน้า เธอคงไม่รู้ว่าลิปสติกของเธอมันเลอะ

เขารู้สึกอยากจะหยอกล้อผู้หญิงคนนั้นขณะที่เห็นสีหน้าว่างเปล่าบนใบหน้าของเธอ

เลอศิลป์ปล่อยให้ความคิดซุกซนเข้าครอบงำเขาแล้วยื่นมือออกไป

เมื่อสังเกตเห็นว่ามือของเลอศิลป์อยู่ห่างจากใบหน้าของเธอเพียงไม่กี่นิ้ว รษิกาก็สะดุ้งและรีบถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างพวกเขา

มือของเขาทิ้งค้างอยู่กลางอากาศ และเขาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

“คุณมีอะไรอีกไหม? คุณเลอศิลป์” รษิกาถามอย่างระมัดระวัง

รอยยิ้มจางหายไปในดวงตาของเขาขณะที่เขาสังเกตเห็นรษิกาที่กำลังสับสน “ลิปสติกของคุณมันเลอะน่ะ” เขากล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

ใบหน้าของรษิกากลายเป็นสีชมพูเรื่อ ขณะที่เธอก้มหน้าลงโดยสัญชาตญาณเพื่อหลีกเลี่ยงการสบตากับเลอศิลป์ “ขอบคุณที่เตือนฉัน คุณเลอศิลป์ ฉันจะจัดการกับมันเองค่ะ”

จากนั้นเธอก็เอียงคอมองเขาเพื่อเป็นการบอกลาก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้านพร้อมกับเด็กๆ

ขณะที่เขามองดูทั้งสี่กลับเข้าไปในบ้าน เลอศิลป์ก็อดไม่ได้ที่จะนึกภาพตอนที่รษิกาหน้าแดงเมื่อเขาพยายามจะสัมผัสเธอ เขายิ้มพอใจกับการตอบสนองของเธอ

ใกล้จะถึงเวลาประชุมแล้วหลังจากที่เขาไปส่งไอรดา เลอศิลป์จึงหันหลังกลับและมุ่งหน้าไปที่บริษัท

ขณะเดียวกัน ที่ตรงข้ามคฤหาสน์ อัญชสากำลังนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ข้างถนนด้วยสีหน้าเข้มเครียด

เธอเพิ่งได้เห็นปฏิสัมพันธ์ของเลอศิลป์กับผู้หญิงสารเลวคนนั้น

เขาเย็นชาและไม่แยแสกับฉันเสมอ แต่เขากลายเป็นคนละคนเมื่ออยู่ต่อหน้านังนั่น!