หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 768

ในขณะเดียวกัน แม้ว่าไฟในห้องของอัญชสาจะปิดไปแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ได้เข้านอน

อัญชสารอจนกระทั่งเธอเห็นเลอศิลป์อุ้มไอรดาไปที่รถ แล้วค่อยๆ ขับรถออกจากบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ไป ก่อนที่เธอจะย่องไปรอบๆ ห้องของเธอเพื่อรวบรวมบางสิ่ง จากนั้นเธอก็เปิดประตูแล้วพุ่งไปที่ห้องของไอรดา

เลอศิลป์รีบจากไปอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ได้ปิดประตูห้องของไอรดาด้วยซ้ำ ซึ่งทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นสำหรับอัญชสา

เธอใช้แสงจากหน้าจอโทรศัพท์ส่องดูว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ และเปลี่ยนของบางอย่างในห้องน้ำของไอรดา หลังจากตรวจดูห้องอย่างระมัดระวังและแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เธอก็ออกไปเงียบๆ

เมื่อกลับมาถึงห้องของเธอ และได้นึกถึงสีหน้าเศร้าสร้อยของไอรดา ก็ทำให้ใจของเธอเต็มไปด้วยความยินดี

นังเด็กบ้านั่น... มาดูกันว่าเธอจะกล้าต่อต้านฉันอีกไหม!

ในขณะเดียวกัน อาการของไอรดาก็ไม่ดีขึ้นแต่อย่างใดเมื่อพวกเขาเดินทางไปบ้านของรษิกา เธอไม่สามารถห้ามตัวเองจากการเอื้อมมือไปเกาบนผิวหนังของเธออย่างรุนแรงเป็นครั้งคราว

เลอศิลป์เห็นสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ผ่านกระจกมองหลัง และคิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน ขณะที่พวกเขาจอดรถที่สัญญาณไฟจราจร เขาก็ถือโอกาสโทรหารษิกาอีกครั้ง

รษิกาเตรียมอุปกรณ์การแพทย์ของเธอไว้แล้ว และกำลังรอให้พวกเขามาถึงอย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อเธอเห็นว่าเลอศิลป์โทรมา เธอก็รับโทรศัพท์ทันที

“ผมกำลังไปบ้านคุณ แต่ไอวี่ทนอาการคันไม่ไหวและเกาอยู่ตลอดเวลา คุณน่าจะลองคุยกับเธอสักพักนะ”

เลอศิลป์คิดไปโดยไม่รู้ตัวว่ารษิกาเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของไอรดา เขาพูดในลักษณะที่ฟังดูราวกับว่านั่นเป็นสิ่งที่ธรรมดาที่สุดสำหรับรษิกาที่จะทำ

สำหรับรษิกา เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับไอรดา เธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นอะไรแปลกๆ ในน้ำเสียงของเขาและตอบตกลงโดยไม่ลังเล

ไอรดาอยู่ที่เบาะผู้โดยสารด้านหลัง เธอจ้องมองโทรศัพท์ของเลอศิลป์ทันทีที่ได้ยินเสียงของรษิกา ฉันอยากคุยกับคุณรษิกา!

วินาทีต่อมา ไอรดาก็เห็นเขาส่งโทรศัพท์ให้เธอ