หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 771

หลังจากนั้นไม่นาน แขนของอชิก็เริ่มมีอาการคันเช่นกัน

อชิกับเบนนี่จ้องมองรษิกาอย่างว่างเปล่า โดยไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา

การตำหนิตนเองแวบขึ้นมาในดวงตาของรษิกา เมื่อเธอเห็นว่าทั้งคู่ติดเชื้อแล้ว

ถ้าฉันปิดประตูห้องก่อนหน้านี้ ฉันจะเห็นพวกเขาเข้ามาได้ทันเวลาและหยุดไม่ให้พวกเขาเข้ามาใกล้ แล้วจะไม่ติดเชื้อ...

“คันมากเลยแม่” เบนนี่ขมวดคิ้วจนต้องยื่นมือออกไปเกาตรงจุดที่คัน

“อย่าแตะต้องมันนะลูก!” รษิการีบสั่ง

ขณะที่คำพูดของเธอดังขึ้น เลอศิลป์ก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้ามือของอชิกับเบนนี่ไว้เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาเกา

เมื่อครู่นี้ เขาไม่กล้าแตะต้องเด็กๆ เพราะคิดว่าเขาติดเชื้อแล้ว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่หยุดยั้งพวกเขา

แต่ตอนนี้พวกเขาติดเชื้อกันหมดแล้ว นั่นจึงไม่ใช่เรื่องน่ากังวลอีกต่อไป

ในขณะเดียวกัน ไอรดาก็มีประสบการณ์เช่นนั้นแล้ว เธอไม่เกาและจ้องมองอชิกับเบนนี่ขณะที่เอ่ยขอโทษ “ฉันขอโทษ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉันเอง...”

เมื่ออชิกับเบนนี่ได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็ทนต่ออาการคันที่กำลังทำร้ายพวกเขาและปลอบใจเธอแทน “เราทำเองน่ะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย”

หลังจากพูดอย่างนั้น พวกเขาก็เข้าใจว่าไอรดาต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้มาเป็นเวลานานอย่างไม่อาจคาดเดาได้ พวกเขากัดฟันทำท่าเคร่งขรึมและพูดกับเลอศิลป์ว่า "ปล่อยพวกเราเถอะคุณเลอศิลป์ เราจะไม่เกาครับ!”

ในเมื่อไอวี่ทนได้ เราก็ทนได้! เราต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้เธอ!

เลอศิลป์จ้องมองทั้งสองอย่างสงสัย เมื่อเขาแน่ใจว่าไม่เห็นสัญญาณของการโกหกแล้วเท่านั้น เขาจึงค่อยๆ คลายการจับมือเด็กๆ ไป

แน่นอนว่าอชิและเบนนี่ไม่ได้แตะโดนจุดแดงบนร่างกายเลยตลอดเวลา

“คุณรษิกาคะ…” ไอรดาพึมพำด้วยความยากลำบากมาก

หัวใจของรษิกาเจ็บปวด เธอปล่อยข้อมือของไอรดาและสัมผัสใบหน้าของเด็กหญิงแทน