หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 772

“มีอะไรเหรอครับ? คุณหมอรษิกา”

คมสันเพิ่งผล็อยหลับไป เขาตื่นขึ้นด้วยเสียงโทรศัพท์ของรษิกา เมื่อเขาเหลือบดูเบอร์คนที่โทรเข้ามา เขาก็รับสายทันที

เมื่อได้ยินเสียงของเขา รษิกาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอไม่มีเวลาที่จะคุยเล่นอะไรกับเขา ดังนั้นเธอจึงตัดบทพูดออกไปทันทีว่า “ถ้าไม่เป็นปัญหามากเกินไป คุณช่วยเดินทางไปที่สถาบันวิจัยตอนนี้ได้ไหม?”

ทันใดนั้น คมสันก็ลุกขึ้นจากเตียง “มีเรื่องอะไรสำคัญหรือเปล่าครับ?”

ขณะที่พูดอย่างนั้น เขาก็เริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนโดยไม่รอคำตอบจากเธอ

เขารู้ว่าต้องมีบางสิ่งที่สำคัญทำให้เธอโทรมาในตอนนั้น แต่เขาต้องการทราบข้อมูลเฉพาะเจาะจง

รษิกาเหลือบมองเด็กทั้งสามคนในห้อง น้ำเสียงของเธอดูเคร่งขรึม “ลูกๆ ฉันมีอาการแพ้เนื่องจากติดเชื้อแบคทีเรีย สเปรย์ที่เราคิดค้นขึ้นตอนนั้นอาจจะได้ผล แต่ฉันจำเป็นต้องอยู่ที่บ้านจริงๆ เลยทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจากคุณเท่านั้น”

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอกล่าวเสริมว่า “ถ้ามันเป็นปัญหามากเกินไปก็ไม่เป็นไรนะคะ ฉันยังพอจะเดินทางไปเองได้”

ถึงตอนนั้น คมสันก็ลงไปข้างล่างแล้วคว้าเสื้อโค้ทมาคลุมตัวเอง “ผมกำลังออกจากบ้านแล้ว และจะถึงเร็วๆ นี้ครับ”

รษิกาขอบคุณเขาอย่างสุดซึ้ง โดยพูดว่า “ฉันขอโทษจริงๆ นะคะที่ทำให้คุณต้องลำบากในเวลานี้”

จากคำพูดของเธอ คมสันได้เพียงแต่หัวเราะเบาๆ อย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนัก "มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยครับ สุขภาพของเด็กๆ ต้องมาก่อน ผมรู้ว่าอาการของโรคภูมิแพ้นั้นรุนแรงมาก ดูแลพวกเขาก่อนเถอะครับ ผมจะรีบไปโดยเร็วที่สุด”

รษิกาพึมพำรับทราบและขอบคุณเขาอีกครั้งก่อนที่จะวางสาย

เมื่อเธอกลับมาที่ห้อง ใบหน้าของไอรดาก็แดงระเรื่อไปแล้ว จุดแดงบนร่างของอชิและเบนนี่ก็ลามไปที่คอของพวกเขาด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขามีอาการป่วยหนักเช่นนี้ แม้ว่าพวกเขาจะแข็งแรงมากเพียงพอ แต่พวกเขาก็ยังคงหวาดกลัวอย่างหยุดไม่ได้

รษิการู้สึกเสียใจอย่างยิ่งเมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขา แต่ถึงกระนั้นเธอก็กัดฟันและปลอบพวกเขาไป “อย่ากลัวเลยนะ มันเป็นเพียงอาการแพ้เล็กน้อย แม่ขอให้คนไปเอายามาให้แล้ว ทนกับมันต่อไปอีกสักพักนะลูก”