หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 815

รษิกายืนอยู่ตรงประตูหลังจากแขกทั้งสองคนเข้ามาในบ้าน แต่แววเยาะเย้ยก็ฉายผ่านใบหน้าเธอ

พวกเขาไม่ได้เจอกันมาเป็นสัปดาห์แล้ว ดังนั้นเธอจึงน่าจะรู้แล้วว่าในใจของชายหนุ่มคิดอะไรอยู่

เมื่อเธอเห็นเขาในตอนนี้ เธอก็รู้สึกเหมือนชายคนนั้นกำลังใช้ไอรดาเป็นข้ออ้างในการมาหาเธอ

เธอเกือบลืมไปแล้วว่าเรื่องระหว่างพวกเขาต้องจบลงหลังจากการแข่งขันของเลอศิลป์กับเจตนิน

เดาว่าพวกเขามาที่นี่ในวันนี้เพราะเลอศิลป์ถูกไอรดาอ้อนวอนให้มาที่นี่ ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตกลง

เมื่อรู้ตัวว่าเธอกำลังจมอยู่ในห้วงความคิด รษิกาก็ฝืนตัวเองให้มีสติและปิดประตูก่อนจะเข้าไปในบ้าน

ในห้องทานอาหาร อชิกับเบนนี่เห็นว่าเลอศิลป์กับไอรดามาถึงแล้ว ใบหน้าเล็กๆ ของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นขณะที่ถามด้วยความเป็นห่วงว่า “กินข้าวมาหรือยัง? ไอวี่”

ไอรดาเพียงแค่ส่ายหน้า

ฉันอยากจะมาหาคุณรษิกาที่นี่ ฉันจะไปมีเวลากินได้ยังไง? แม้แต่พ่อก็ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย!

เมื่อเห็นว่าไอรดาส่ายหน้า เด็กๆ ก็ประสานเสียงกันตอบไปว่า “งั้นมากินข้าวด้วยกันสิ!”

หลังจากพูดเช่นนั้น เด็กชายทั้งสองก็มองรษิกาด้วยความคาดหวัง

เมื่อเห็นสายตาของเด็กๆ รษิกาก็ยิ้มให้พวกเขาและหันไปมองเลอศิลป์ “ฉันเข้าใจว่าคุณก็ยังไม่ได้กินข้าวเลยสินะคุณเลอศิลป์ ทำไมไม่นั่งลงหาอะไรกินก่อนล่ะ?”

เนื่องจากความสัมพันธ์อันคลุมเครือของพวกเขาสิ้นสุดลงแล้ว ในที่สุดรษิกาก็สามารถปฏิบัติต่อเลอศิลป์เหมือนเขาเป็นเพื่อนของเธอได้ในที่สุดโดยไม่ต้องลังเลใจใดๆ อีก

ความรู้สึกแปลกๆ ผุดขึ้นในใจของเลอศิลป์ เมื่อเขาสังเกตเห็นว่ารษิกาเริ่มเชิญเขาให้ร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน เขาพยายามรับรู้สิ่งที่อยู่ในใจของเธอผ่านสีหน้าของเธอ แต่เธอก็เข้าไปในครัวแล้ว