จิตใจของรษิกายุ่งเหยิงด้วยเรื่องของไอรดา เธอจึงนึกได้ว่าเจตนินและจุลพัฒน์รอเธออยู่ที่สถาบันวิจัยก็ตอนที่ลูกๆ เตือน
เธอเหลือบมองที่ประตู และยังเป็นห่วงความปลอดภัยของเด็กหญิงอยู่
“แม่ครับ ไปเถอะ” เด็กชายทั้งสองเร่งเร้า
ทันใดนั้น เจตนินก็โทรมา
รษิการับสายขณะที่ขมวดคิ้วแน่น “ขอโทษนะคะ ฉันจะไปถึงในอีกไม่นาน” เธอกล่าวด้วยความรู้สึกผิด
พอได้ยินว่ามีบางอย่างผิดปกติในน้ำเสียงของเธอ เจตนินก็ถามด้วยความเป็นห่วงว่า “มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าครับ?”
เขาเป็นห่วงอยู่แล้วเมื่อรษิกาบอกเขาอย่างกะทันหันว่าเธอจะมาช้าประมาณครึ่งชั่วโมง
ขณะที่รษิกากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เธอก็ได้ยินเสียงจุลพัฒน์กับคมสันคุยกัน
เธอลังเล จากนั้นก็หัวเราะไปอย่างไม่ใส่ใจมากนักขณะบอกเขาว่า “ไม่มีอะไรค่ะ เดี๋ยวฉันก็ไปถึงแล้วนะคะ”
เจตนินถามอีกสองสามคำถามด้วยความเป็นห่วง แต่รษิกาก็บอกปัดไปทั้งหมด
เธอต้องการรอจนกว่าไอรดาจะกลับมา แต่เธอก็ปล่อยให้จุลพัฒน์ต้องรอเธออยู่นานแล้ว เธอจึงไม่สามารถยืดเวลาการนัดพบออกไปได้อีก
หลังจากวางสายไป รษิกาก็ย่อตัวลงนั่งและยีผมเด็กชายทั้งสอง “ขอโทษไอวี่แทนแม่ด้วยนะถ้าเธอกลับมา โอเคไหม?”
เด็กชายทั้งคู่พยักหน้าพร้อมกัน
รษิกาทำได้แค่ยืนขึ้นและเดินออกไปหลังจากเห็นเด็กชายสองคนตอบตกลงแล้ว
ระหว่างนั้น เลอศิลป์เห็นเด็กหญิงกำลังร้องไห้อยู่เงียบๆ เธอซ่อนตัวอยู่ในสวน
แม้เขาจะมาถึงแล้ว แต่ไอรดาก็ยังคงร้องไห้อยู่
“ไอวี่ พ่อมาแล้ว” เลอศิลป์ถอนหายใจและก้มลงมาจนสบตาลูกสาวได้ เขาเอื้อมมือออกมาลูบหัวเธอเบาๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...