ไอรดาพยักหน้าอย่างว่าง่ายเมื่อได้ยินที่พ่อพูด
เลอศิลป์อุ้มไอรดาไว้ในอ้อมแขนก่อนที่จะกลับไปยังบ้านของรษิกา
ทันทีที่พวกเขามาถึงประตูทางเข้า พวกเขาก็เห็นรถของรษิกาแล่นออกไปจากประตูทางเข้าหมู่บ้านแล้ว
เลอศิลป์จำรถของรษิกาได้ในทันที และนาทีที่เขาเห็น อารมณ์ของเขาก็ปั่นป่วนไปหมด
ไอวี่ร้องไห้จะเป็นจะตายก็เพราะเธอ แต่สิ่งเดียวที่อยู่ในใจเธอคือเรื่องการนัดพบกับเจตนิน งานนี่มันสำคัญกับเธอมากเลยใช่ไหม?
ในห้องนั่งเล่น อชิกับเบนนี่กำลังจะเปิดประตูเพื่อตรวจดูไอรดาหลังจากรอคอยอยู่นาน
แล้วพวกเขาก็ต้องประหลาดใจ ทันทีที่ประตูเปิดออก พวกเขาก็พบกับพ่อที่กำลังเคร่งเครียดโดยไอรดาอยู่ในอ้อมแขนเขา
ไอรดาแอบมองเข้าไปในห้องนั่งเล่นเมื่อประตูเปิดออก แต่เธอก็ไม่เห็นว่ารษิกาอยู่ในนั้น
“คุณรษิกาไปไหน?” ไอรดาถาม ตาเธอยังแดงก่ำอยู่ “คุณรษิกายังไม่กลับมาเพราะออกไปตามหาฉันเหรอ?”
หลังจากนั้น เธอก็ตบไหล่พ่อเบาๆ และพูดด้วยความกังวล “พ่อคะ รีบโทรหาคุณรษิกาแล้วบอกให้เธอกลับมาเถอะค่ะ!”
เธอกลัวว่ารษิกาจะตกใจถ้าหาเธอไม่เจอข้างนอกนั่น
เลอศิลป์หยิบโทรศัพท์ออกมา เขาทำตามที่ลูกสาวต้องการ
อชิและเบนนี่มองหน้ากันก่อนจะเริ่มขอโทษ “คุณเลอศิลป์ครับ คุณไม่ต้องโทรหาแม่หรอก แม่เขา… ออกไปแล้ว”
หลังจากนั้น พวกเขาก็รีบอธิบายการกระทำของแม่ “แม่อยากจะอยู่ต่อและรอให้พวกคุณกลับมานะครับ แต่เราเห็นว่าแม่กระวนกระวายมากแค่ไหนก็เลยโน้มน้าวให้แม่ไปทำงานก่อน”
สิ้นคำนั้น ไอรดาก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...