หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 900

รษิกาเงยหน้าขึ้นมองอชิกับเบนนี่

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของเธอ อชิกับเบนนี่ก็เงยหน้าขึ้นมองอย่างรู้สึกผิดและยิ้มให้เธอก่อนจะละสายตาไปอย่างเมินเฉย

ความรู้สึกแปลกๆ เอ่อล้นอยู่ภายในตัวรษิกา เธอค่อยๆ มีสติตระหนักรู้ขึ้นมา

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เลอศิลป์ถามคำถามแบบนั้นกับฉันก่อนหน้านี้ ปรากฎว่าพวกเขาบอกว่าฉันให้พวกเขามาเยี่ยมไอวี่

ความเข้าใจนั้นทำให้เธอรู้สึกโกรธเคืองอย่างท่วมท้น แต่สุดท้ายเธอก็ไม่พูดอะไรเลย

พวกเขาทำแบบนั้นเพียงเพราะพวกเขาอยากมาเยี่ยมไอวี่จริงๆ นอกจากนี้ ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าอารมณ์ของไอวี่ดีขึ้นเพียงเพราะพวกเขามานั่นเอง

“ตอนนี้หนูยังรู้สึกไม่สบายอยู่หรือเปล่า?” รษิกามองไอรดาอย่างกังวล

ไอรดาส่ายหัวอย่างเชื่อฟังและตอบด้วยน้ำเสียงน่ารักว่า “อชิและเบนนี่มาเล่นกับหนูค่ะ!”

เมื่อถึงตอนนั้น รษิกาก็รู้ว่าการคาดเดาของเธอถูกต้อง เธอจึงโล่งใจ

“ทำไมคุณมาช้าจังคะ? คุณรษิกา เพิ่งเสร็จงานเหรอ?” ไอรดาถามด้วยความเป็นห่วง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็นึกถึงคำถามของเลอศิลป์ทันทีเมื่อพวกเขาอยู่ชั้นล่างก่อนหน้านี้

ครู่หนึ่ง เธอไม่รู้จะตอบไอรดาอย่างไร

โชคดีที่ไอรดาไม่ต้องการคำตอบจากเธอจริงๆ ไอรดาเพียงแต่กระตุ้นเตือนอย่างเห็นอกเห็นใจว่า “อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อยจนหมดแรงนะคะคุณรษิกา ต้องดูแลตัวเองให้ดีค่ะ!”

พอสัมผัสได้ถึงความไร้เดียงสาของเธอ รษิกาก็พยักหน้าและดวงตาของเธอก็วูบไหว

"โอเคจ้ะ หนูจะอนุญาตให้ฉันตรวจดูหนูหน่อยได้ไหม?”

หลังจากนั้น ไอรดาก็ยื่นมือออกไปอย่างเชื่อฟัง

รษิกาจับชีพจรของเธอ

แม้ว่าเธอจะวินิจฉัยสภาพจิตใจของไอรดาไม่ได้ แต่เธอก็ตรวจสภาพร่างกายของไอรดาได้ เมื่อนั้นเธอก็จะสบายใจ

หึๆๆ... แม้จะเห็นว่าไอวี่ร้องไห้ออกมาเพราะเธอ แต่ก็ยังไม่มีความกังวลใจที่จะจากไปในทันทีสินะ!

จากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ถ้าฉันต้องอยู่กินข้าวเย็น เลอศิลป์อาจจะเข้าใจผิด ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ได้พูดอะไรเลยแม้จะเป็นเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ก็ตาม ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดที่ฉันจะยอมรับคำเชิญ

เขารู้ชัดเจนว่าทำไมฉันถึงปฏิเสธเรื่องมื้อเย็น แต่เขากลับกล่าวหาว่าฉันเอาเรื่องธุรกิจและความพอใจของตัวเองมาปะปนกัน ตอนนี้เด็กๆ ได้ยินเขาแล้ว พวกเขาคงจะรู้สึกว่าฉันเป็นฝ่ายผิด!