แต่เมธินีก็ไม่ได้ถามเรื่องนี้ในท้ายที่สุด และเพราะตอนนี้เริ่มดึกแล้ว เธอจึงตัดสินใจกลับบ้านก่อน
รษิกาหมดเรี่ยวแรง เธอจึงเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ
เช้าวันต่อมา รษิกาตื่นขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่
จากนั้นเธอก็ฝืนลืมตาขึ้นมาตรวจดูเวลาและเห็นว่าอีกสิบนาทีนาฬิกาที่เธอตั้งปลุกไว้ตอนเจ็ดโมงเช้าถึงจะดังขึ้น
ด้วยความสงสัยว่าใครโทรมาและโทรมาเรื่องอะไร รษิกาจึงลุกขึ้นนั่งให้รู้สึกตื่นตัวขึ้นก่อนจะกดรับสาย “มีอะไรเหรอคะ? คุณหมอคมสัน”
“สถาบันวิจัยไฟไหม้ครับ!” คมสันอุทานอย่างตื่นตระหนก
รษิกาตื่นเต็มตาเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”
“ฟังผมก่อนนะครับ ผมติดต่อเจ้าหน้าที่ดับเพลิงแล้ว นักดับเพลิงคงกำลังเดินทางไปอยู่” คมสันเสริม
แต่รษิกาไม่ได้ยินอะไรเพราะเธอกดวางสายไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย เธอก็รีบไปที่สถาบันวิจัยโดยไม่ได้แต่งหน้าเลยด้วยซ้ำ
รษิกาคงจะเกลียดมากหากมีอะไรเกิดขึ้นกับสมุนไพรที่เธอไปเอามาเมื่อวานนี้
ตอนนี้มโหสถกรุ๊ปก็โดนปิดไปแล้ว มันก็ยากที่จะหาผู้จัดจำหน่ายสมุนไพรรายใหม่ถ้าฉันเสียสมุนไพรพวกนั้นไปหมด เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็เร่งเครื่องรถด้วยความเป็นกังวล
นักดับเพลิงกำลังพยายามอย่างหนักที่จะดับไฟเมื่อเธอไปถึงที่เกิดเหตุ
“คุณมาแล้ว” คมสันทักทาย เขารีบเข้ามาหารษิกาทันทีที่เห็นเธอ
หลังจากพยักหน้ารับแล้ว รษิกาก็หันไปมองสถานที่ที่ไฟกำลังไหม้หนัก “สถานการณ์เป็นยังไงบ้างคะ? แล้วรู้หรือยังว่าทำไมไฟไหม้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม