หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 956

เมื่อรษิกาตื่นขึ้นมา พระอาทิตย์ก็ทอแสงสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้ว

ทันทีที่เธอลืมตาขึ้น เธอก็เห็นอชิ เบนนี่ และไอรดากำลังจ้องมองเธออย่างจริงจังกันทั้งสามคน

"แม่!"

"คุณรษิกา!”

เมื่อเห็นว่าเธอตื่นแล้ว เด็กๆ ก็ทักทายเธอพร้อมกันและต่างพากันหัวเราะคิกคักใส่เธอ

พอได้เห็นสีหน้าผ่อนคลายของเด็กทั้งสาม ใจของรษิกาก็ละลายไปในพริบตา

เธอเอื้อมมือไปลูบหัวพวกเขาก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง

เนื่องจากเธอเพิ่งตื่น จึงยังคงสับสนอยู่เล็กน้อย เธอไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่ดูเหมือนลืมอะไรบางอย่างออกไปได้

แต่อย่างไรก็ตาม เด็กสามคนที่อยู่ตรงหน้าเธอก็ไม่มีเวลาให้เธอไตร่ตรองเรื่องนั้น

“พวกหนูรู้สึกยังไงบ้าง?” รษิกาพิจารณาพวกเขาด้วยความกังวล

เมื่อคืนเธอคิดว่าพวกเขาจะหายดีหลังจากกินยาเข้าไป

แต่แล้วเบนนี่กลับยังคงรู้สึกไม่สบาย นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เธอยอมให้พวกเขาพักค้างคืน

ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้ฟื้นตัวได้แค่ไหนกันแล้ว

เมื่อเธอถามออกมาเช่นนั้น เบนนี่ก็ยิ้มให้เธออย่างรู้สึกผิด “ตอนนี้ผมหายแล้วครับ ผมรู้สึกดีขึ้นมากเลยหลังจากได้นอนหลับเต็มอิ่ม!”

รษิกายังคงกังวลอยู่ และตรวจดูเด็กๆ อีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหาใดๆ ก่อนที่จะปล่อยวางลง

เมื่อเธอปล่อยมือของพวกเขา ท้องของไอรดาก็เริ่มส่งเสียงคำรามในทันที

จนกระทั่งตอนนั้นเธอถึงนึกได้ว่าพวกเขาไม่ได้กินอะไรมากนักตอนที่ป่วยเมื่อคืนนี้

แต่ฉันไม่ได้คิดว่าเราจะค้างคืนที่นี่ ก็เลยไม่ได้เตรียมอาหารให้เพียงพอ อาหารยังเหลือจากเมื่อวานแต่มันก็ไม่สดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ฉันไม่กล้าเอาอาหารอะไรที่ฉันนำมาให้พวกเขากินหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ด้วย

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เธอก็ลุกขึ้นโดยไม่ลังเลใจ "กลับกันเถอะ"