หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 96

ขณะที่เธอกำลังยุ่งอยู่กับการดูแลไอรดา โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น

เธอรีบเอามือปิดหูไอรดาทันทีเพราะกลัวว่าเธอจะตื่น ขณะกำลังจะหยิบโทรศัพท์ เธอก็ถึงกับตกใจที่เลอศิลป์เดินมาหยิบโทรศัพท์ให้เธอเอง

“ขอบคุณนะ” รษิกาขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

เมื่อดูที่หน้าจอ เธอต่อว่าตัวเองทันทีเพราะเธอลืมลูกๆ ของเธอ

“แม่!” แฝดชายตะโกนใส่ทันทีที่เธอรับสาย “แม่จะกลับมาเมื่อไร?”

รษิกาพูดด้วยเบาๆ “คืนนี้แม่ยุ่งนะ แม่อาจจะกลับช้าหน่อย ลูกกินข้าวเย็นกันรึยังคะ?”

ฝาแฝดรีบตอบ “กินแล้วครับ แม่ล่ะครับ? อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะครับต่อให้แม่จะยุ่งแค่ไหนก็ตาม!”

รษิกาประทับใจ และหัวเราะเบาๆ “แม่รู้แล้ว แม่กินมาเรียบร้อยแล้วล่ะ พวกหนูนอนกันได้เลยนะไม่ต้องรอแม่ ฝันดีนะคะทั้งสองคน!”

“ได้ครับแม่ กลับมาบ้านให้ไวที่สุดเลยนะ อย่าทำงานจนเหนื่อยมากนะครับ!” แฝดทั้งสองตอบพร้อมกัน

ริมฝีปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้ม เธอคุยกับพวกเขาสั้นๆ ก่อนจะวางสายไป

เลอศิลป์ที่อยู่ข้างๆ ได้ยินเสียงของคู่แฝดเบาๆ จึงวางงานของเขาลง เขามองดูเธอและกำลังจะถามว่าเธอต้องกลับบ้านไปดูแลพวกเขาหรือไม่ แต่พอเห็นท่าทีที่อ่อนโยนของเธอทำให้เขาเปลี่ยนใจ

“ปกติใครเป็นคนดูแลแฝดทั้งสองตอนคุณยุ่งๆ? แล้วพวกเขาอยู่ที่บ้านใช่ไหม? หรือคุณได้จ้างใครมาดูแลพวกเขาหรือเปล่า?” เขาถาม

รษิกาบอกเขา “เพื่อนของฉันช่วยดูให้น่ะ แต่ตอนนี้ลิสาเป็นคนดูแลพวกเขาอยู่”

เลอศิลป์ถามต่อ “ตอนที่อยู่ต่างประเทศก็เป็นแบบนี้ใช่ไหม?”

แม้จะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงถามแบบนั้น รษิกาก็ตอบไปตามสัญชาตญาณ “ฉันก็จ้างใครสักคนมาดูแลพวกเขา ไม่ก็พาพวกเขาไปที่ทำงาน เพื่อนที่ทำงานฉันเอ็นดูพวกเขามาก”

หลังจากที่เธอได้พูดคำเหล่าออกจากปากเธอ ห้องนั่งเล่นก็กลับมาเงียบอีกครั้ง

รษิกาเหลือบไปมองดูอาการของเด็กหญิง

“ตอนนี้พวกเขาโตแล้วเลยดูแลง่ายขึ้น น่าจะยากกว่านี้ตอนที่พวกเขายังเด็ก” จู่ๆ เลอศิลป์ก็พูดขึ้นมา เขาจ้องมองเธอในขณะที่เขาแกล้งถามคำถามอย่างเมินเฉย “พวกเด็กๆ อายุเท่าไรกัน? พวกเขาสูงพอๆ กับไอรดาเลย น่าจะอายุไล่ๆ กันสินะ”

คำถามกะทันหันของเขาทำให้หัวใจของรษิกาแทบจะกระโจนออกมาจากอก

ทุกครั้งที่คู่แฝดใช้เวลาอยู่กับเลอศิลป์ เธอกังวลมากว่าเขาจะรู้ความจริง ดังนั้นเธอจึงเตือนเด็กชายทั้งคู่ว่าให้เก็บเรื่องอายุเป็นความลับ

เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะถูกถามต่อหน้าแบบนี้

เธอเลี่ยงสายตาและเงียบไปสักพัก ก่อนที่เธอจะตอบขึ้นมา “พวกเขาอายุราวๆ สี่ขวบ เป็นปกติที่เด็กผู้ชายจะโตไวกว่าเด็กผู้หญิง”

นั่นเป็นคำตอบที่เธอตกลงไว้กับอชิและเบนนี่ก่อนหน้านี้ เธอจำเป็นต้องโกหกเพราะเลอศิลป์อาจจำคืนนั้นเมื่อหกปีก่อนได้หากเขารู้อายุที่แท้จริงของแฝดทั้งสอง เธอไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น

หลังจากตอบไปแล้ว เธอก็รอดูท่าทีของเขาอย่างกังวลใจ

จากนั้นไม่นาน เธอจึงได้ยินเสียงอืมของเขาเป็นการตอบรับ

ในเมื่อเขาไม่จี้ถามเรื่องนี้ต่อ รษิกาก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

เลอศิลป์กลับไปสนใจอีเมลในโทรศัพท์ของเขา แต่เขาไม่มีสมาธิทำงานเลย

เหล่าแฝดอายุราวสี่ขวบ งั้นพวกเขาก็เด็กกว่าไอวี่หนึ่งปี งั้นหมายความว่าเธอลงเอยคบกับคนอื่นหลังจากคลอดไอวี่ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็คลอดคู่แฝด

เมื่อความคิดนั้นผุดขึ้นในหัวเขา เลอศิลป์ก็ทำหน้าบึ้งด้วยความไม่พอใจ

พวกเขาต่างคนต่างหมกมุ่นกับความคิดของตัวเองจนไอรดาขยับตัว

รษิกาก้มหน้าลงมาดู

ไอรดาขมวดคิ้วเข้าหากันขณะที่เธอเริ่มสะอื้นไห้อย่างน่าสงสาร สีหน้าทั้งหน้าของเธอบูดเบี้ยวไปหมด