อชิและเบนนี่เรียกศศิตาว่าคุณย่าด้วยความสุภาพเท่านั้น แต่ในชั่วพริบตาต่อมา ศศิตาก็ตะคอกว่า “เธอสองคนไม่ได้อยู่ในครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ ดังนั้นก็ไม่ควรมาเรียกฉันแบบนั้น! ถ้าอยากจะเจอย่าของตัวเองก็ขอให้แม่เธอพาไปหาเองสิ!”
เมื่อพูดจบแล้ว ศศิตาก็กำลังจะเดินอ้อมหลบพวกเขาแล้วจากไป
อชิและเบนนี่รู้สึกหดหู่และเจ็บปวดเมื่อได้ยินศศิตาดุและปฏิเสธความสัมพันธ์ของพวกเขา แต่เมื่อได้ยินเสียงครวญครางของไอรดาดังขึ้น พวกเขาก็ตั้งสติและยืนต่อหน้าศศิตาพลางกัดฟันกรอด
เมื่อเห็นอชิและเบนนี่เข้ามาขวางทาง ศศิตาก็ขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดกับความดื้อรั้นของพวกเขา
“เราจะไม่เรียกคุณว่าคุณย่าอีก แต่เห็นๆ กันอยู่ว่าไอวี่ไม่อยากกลับไป คุณบังคับเธอไม่ได้! คุณก็รู้สถานการณ์ของไอวี่ดีนะครับ เธอร้องไห้ต่อไปแบบนี้ไม่ได้!” ทั้งสองพูดอย่างดื้อรั้น
“สนใจแต่เรื่องของตัวเองเถอะ! ฉันดูแลหลานสาวของฉันอย่างดีอยู่แล้ว!” ศศิตาตอบอย่างเย็นชาก่อนที่จะหันไปพูดกับรษิกาว่า “ควบคุมลูกชายของเธอด้วย บอกพวกเขาว่าอย่ามาขวางทางฉัน!”
เมื่อเห็นอชิและเบนนี่โต้เถียงกับศศิตาขณะที่เธอยืนอยู่ที่จุดเดิม รษิกาก็รู้สึกประทับใจ
ใจฉันก็ปวดร้าวเช่นกันเมื่อเห็นไอวี่ร้องไห้หนักมาก แต่อย่างที่ศศิตาพูด ไอวี่เป็นคนในตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ ดังนั้นฉันจึงไม่มีเหตุผลที่จะห้ามศศิตาได้ แต่ว่าอชิกับเบนนี่ก็ยังก้าวออกมาขวาง ฉันไม่สามารถยืนเฉยๆ ได้อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ศศิตายังปฏิบัติต่อไอวี่แบบนั้นอีกด้วย ฉันสงสัยว่าอชิและเบนนี่จะรู้สึกยังไงถ้าพวกเขารู้ว่าคุณย่าตามสายเลือดไม่ยอมรับว่าพวกเขาเป็นหลานชายของเธอ ฉันก็คงจะเสียใจเหมือนกันถ้าฉันเป็นเหมือนพวกเขา
“ถึงแม้ว่าอชิและเบนนี่จะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ แต่พวกเขาก็เป็นห่วงไอวี่เช่นเดียวกับคุณ!” รษิกาเดินไปข้างหน้าแล้วดึงอชิกับเบนนี่มาไว้ข้างหลังเธอ “ไอวี่ร้องไห้หนักมาก หากคุณใส่ใจเธอจริงๆ คุณได้คิดถึงผลที่ตามมาจากการร้องไห้ของเธอแบบนี้บ้างไหมคะ?”
คำพูดของรษิกาและลูกชายของเธอทำให้ศศิตาพูดไม่ออก
หลังจากนิ่งไปชั่วครู่ ศศิตาก็ตอบอย่างไม่อดทนว่า “ฉันจะรับผิดชอบหลานสาวของฉันเอง เธอไม่จำเป็นต้องมากังวล!”
ถ้าไม่ใช่เพราะสามคนนี้ ไอวี่ก็คงไม่ร้องไห้หนักขนาดนี้หรอก!
ศศิตาจ้องมองรษิกา “จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับไอวี่ทั้งนั้น ถ้าเธออยู่ห่างจากไอวี่!”
"คุณรษิกา...” ไอรดาร้องไห้จนหายใจไม่ออกในอ้อมแขนของศศิตา
หัวใจของรษิกาบีบรัดด้วยความเจ็บปวด เธออยากกอดและปลอบใจไอรดา ทว่า ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เธอรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะทำเช่นนั้น
ศศิตาเหลือบมองอชิกับเบนนี่ซึ่งยืนอยู่ด้านหลังรษิกา "รษิกา เธอเป็นแม่ลูกสองนะ เลอศิลป์มีไอวี่อยู่แล้ว และจะแต่งงานกับอัญชสาในอนาคต ฉันหวังว่าเธอจะมีความเคารพตนเองเหลืออยู่บ้าง”
เมื่อได้ยินดังนั้น รษิกา อชิ และเบนนี่ก็ตัวแข็งทื่อ
เลอศิลป์บอกพวกเขาว่าเขาจะตามจีบรษิกา และจะจัดการปัญหาเกี่ยวกับอัญชสา พวกเขาไม่เคยถามเลอศิลป์เลยว่าจะจัดการกับสัญญาการแต่งงานหลังจากนั้นได้อย่างไร
พวกเขาแทบไม่คาดหวังว่าจะได้ยินสิ่งนี้จากศศิตา
เรื่องที่พวกเขาเกือบลืมก็กลับมาในหัวพวกเขาเพราะศศิตานั่นเอง
ในขณะนั้นพวกเขาทั้งหมดตกตะลึง
ศศิตาส่งสายตาเย็นเยียบให้พวกเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินไปที่รถของเธอโดยมีไอรดาอยู่ในอ้อมแขน
ในไม่ช้า เสียงร้องของไอรดาก็เงียบลงเมื่อประตูรถปิดไป
เมื่อรษิกากลับมาจากภวังค์ รถของศศิตาก็เร่งความเร็วออกไปจากบ้านเธอแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
เนื้อเรื่องวนอยู่อ่าง10รอบ,😁😁😁...
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...