หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 991

เลอศิลป์ปฏิเสธอย่างเย็นชาและไม่แยแส “มันไม่ใช่กงการอะไรของคุณ”

หลังจากพูดจบเขาก็จับมือไอรดาเดินเข้าไปข้างใน

อัญชสามีสีหน้าเคร่งเครียดขณะที่เธอมองตามทั้งสองกำลังเข้าไปข้างใน ถึงกระนั้น เธอก็รีบปรับสีหน้าอย่างรวดเร็วและไล่ตามพวกเขาไป

คติยาเตรียมอาหารเย็นไว้แล้ว และเมื่อเธอเห็นเลอศิลป์เข้ามาพร้อมกับไอรดา เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “อาหารเย็นพร้อมแล้วค่ะ คุณเลอศิลป์ คุณหนูไอรดา เชิญทานอาหารได้แล้วค่ะ!"

ขณะที่เธอพูดจบ เธอก็เห็นอัญชสาเดินเข้ามาที่ประตู

คติยาหน้าตึงไปเล็กน้อย แต่เธอก็บังคับตัวเองให้ยิ้มแบบจริงใจ

อัญชสาไม่ได้สนใจคติยา เธอมุ่งตรงไปหาเลอศิลป์และไอรดา

เลอศิลป์ก็ไม่สนใจอัญชสาเช่นกัน เหตุผลเดียวที่เขาไม่ไล่อัญชสาออกไปก็คือเขาไม่อยากให้แม่ของเขาต้องขุ่นเคืองมากขึ้นไปอีก เพราะนั่นจะเป็นการสร้างปัญหาให้กับรษิกา

ทว่าหากพวกเธอคาดหวังว่าเขาจะทำอะไรให้มากกว่านี้ล่ะก็ ทั้งแม่ทั้งอัญชสาคงจะต้องผิดหวังอย่างมาก

ในขณะเดียวกันลิสาก็พาอชิกับเบนนี่กลับบ้าน

เมื่อกลับมาถึงที่บ้านก็พบว่ารษิกากำลังรอพวกเขาอยู่แล้ว

ขณะที่พวกเขากำลังรับประทานอาหารเย็น อชิกับเบนนี่สบตากัน พยายามจะพูดถึงเรื่องของไอรดา

“แม่ครับ แม่จะงานยุ่งไปถึงตอนไหนเหรอครับ?”

รษิกาชะงัก เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เด็กๆ "แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน มันอาจจะต้องใช้เวลาไปอีกสักระยะหนึ่ง มีอะไรหรือเปล่าลูก?"

เบนนี่ถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ให้ไอวี่มาเล่นกับพวกเราได้ไหมครับ?”

ท่าทีของรษิกาก็เปลี่ยนไป เธอพึมพำโดยหลบตา “บางทีอาจเป็นวันหลังนะลูก ช่วงนี้แม่ดูแลเด็กๆ ทุกคนไม่ไหว”

เด็กทั้งสองรู้สึกผิดหวังอย่างเห็นได้ชัดหลังจากได้ยินคำพูดของเธอ

“ไอวี่รู้สึกแย่เพราะไม่ได้เจอแม่มาตั้งนานแล้วครับ”

เบนนี่ขมวดคิ้ว “ผมกับอชิก็พยายามให้กำลังใจเธอแล้ว แต่เธอไม่ร่าเริงขึ้นเลย”

อชิก็พูดเสริมว่า “วันนี้เธอแทบจะร้องไห้ออกมาเลยล่ะครับ!”

รษิกาขมวดคิ้วและถามด้วยน้ำเสียงกังวลว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

อชิเหลือบมองเบนนี่ขณะที่เขาตอบอย่างลังเล "ไอวี่บอกเราว่าคุณเลอศิลป์ไม่สบายครับ"

มือของรษิกาที่กำลังตักอาหารค้างอยู่กลางอากาศ เลอศิลป์ไม่สบายเหรอ?

"คุณเลอศิลป์เป็นหวัดและมีไข้สูง ไอวี่เป็นห่วงเขามาก แต่เขาไม่อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ เพราะไม่อยากแพร่เชื้อให้เธอ”

อชิพูดเสริมด้วยน้ำเสียงที่เห็นอกเห็นใจว่า “ไอวี่ต้องทุกข์ใจมากแน่ๆ เหมือนที่ผมกับเบนนี่กังวลมากตอนที่แม่ไม่สบาย”

ความตั้งใจที่รษิกาอยากจะอยู่ห่างๆ ไอรดากับเลอศิลป์เริ่มสั่นคลอนหลังจากที่เธอได้ยินคำพูดของลูกชาย

ฉันรู้ว่าอชิและเบนนี่กังวลและไม่สบายใจตอนที่ฉันป่วย เพราะยังไงก็แล้วแต่ ฉันคือโลกทั้งใบที่พวกเขามี ดังนั้นพวกเขาคงรู้สึกหมดหนทางเป็นอย่างมาก จะว่าไปไอวี่ก็ต้องรู้สึกเหมือนกัน แต่ฉันแค่สงสัยว่าเลอศิลป์ป่วยหนักแค่ไหน

เมื่อเห็นแม่ของพวกเขาเริ่มคิดไม่ตก อชิและเบนนี่ก็ยิ่งจงใจพูดให้เกินจริงว่า “ตอนที่เขามารับไอวี่สีหน้าเขาดูไม่ค่อยดีนัก แล้วเขาก็ไอด้วยครับ”

เบนนี่ขมวดคิ้ว "ปกติคุณเลอศิลป์จะมาอยู่กับเราระหว่างรอคุณลิสามา แต่วันนี้เขาไม่อยู่รอกับเรา เขาคงจะไม่สบายมาก”

เนื่องจากรษิกาไม่ได้ไปรับพวกเขาจากโรงเรียนมาระยะหนึ่งแล้ว เธอจึงไม่รู้ข้อเท็จจริงนั้น จากนั้นเธอจึงหันไปหาลิสาเพื่อสอบถามความจริง

ลิสาพยักหน้าแทนคำตอบ "ใช่ค่ะ ไม่แปลกใจเลยที่วันนี้ฉันไม่เห็นคุณเลอศิลป์กับคุณไอรดา”

ถึงกระนั้นรษิกาก็ยังรู้สึกข้องใจเล็กน้อย “เขาขับรถมาเองเหรอ?”

อชิและเบนนี่ส่ายหัว “เราเห็นคุณเลอศิลป์กับไอวี่นั่งตรงเบาะหลังครับ”

นั่นหมายความว่ามีคนขับรถให้พวกเขา