รษิกาขมวดคิ้วจนรอยย่นปรากฏขึ้นมา
ก่อนหน้านี้ ถ้าไปรับไอรดา เลอศิลป์มักจะขับรถไปเอง
แต่คราวนี้เขายอมให้คนขับรถขับให้...
เมื่อคิดเช่นนั้น รษิกาก็รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
“แล้วคติยาไม่อยู่ด้วยเหรอ? ทำไมเขาถึงไปรับไอรดาเองถ้าเขาไม่สบาย?” รษิกามองอชิและเบนนี่ด้วยความสับสน
คำถามของเธอทำให้อชิและเบนนี่นึกถึงอัญชสา
บางทีแม่อาจจะไปเยี่ยมพ่อถ้าแม่รู้ว่านางปีศาจวนเวียนอยู่รอบตัวเขา... แต่พอลองคิดๆ ดูอีกที ถ้าแม่ไปเยี่ยม ผู้หญิงคนนั้นอาจจะออกไป และไอวี่ก็จะได้ไม่ต้องกลัวเธออีก
ด้วยเหตุนี้ อชิจึงเริ่มอธิบายสถานการณ์
“นางปีศาจกำลังจะพาไอวี่กลับบ้าน แต่ไอวี่ไม่ยอมไปกับเธอ คุณเลอศิลป์มาถึงทันเวลาพอดีก่อนที่เรื่องจะไปกันใหญ่ครับ”
น้ำเสียงของอชิค่อนข้างร่าเริงขณะที่เขาพูดว่า “คุณเลอศิลป์รู้ว่าไอวี่ไม่ชอบเธอ”
รษิการู้ดีเกี่ยวกับตัวตนของ “นางปีศาจ” แต่ตอนนี้เธอก็ไม่อาจที่จะแก้ไขคำที่ลูกๆ เรียกอัญชสาได้
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอัญชสาจะกล้าไปที่โรงเรียนอนุบาล ซึ่งแปลว่าเธอต้องรู้ดีว่าเลอศิลป์กำลังป่วย ซึ่งจริงๆ แล้วเธออาจจะมาจากบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ก็ได้!
เมื่อคิดเช่นนี้ รษิกาก็นึกถึงเหตุการณ์ติดเชื้อแบคทีเรียในตอนนั้น
แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน แต่พวกเขาก็รู้ว่าครั้งหนึ่งนันทพรเคยทำงานให้กับสถาบันวิจัยของครอบครัวภักดีสรวง ข้อเท็จจริงนั้นเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะปักหมุดความสงสัยไว้ที่อัญชสาได้
ถ้าอัญชสากล้าที่จะลงมือกับไอรดา ไม่ใช่เพียงครั้งเดียว แต่ตั้งสองครั้ง คราวนี้จะมีอะไรมาหยุดเธอจากการทำร้ายเลอศิลป์ได้?
เมื่อคิดแบบนี้ รษิกาก็รู้สึกวูบไหวไปตามกระดูกสันหลัง
ฉันรู้จักเลอศิลป์มาหลายปีแล้ว แต่ฉันไม่เคยเห็นเขาป่วยเลย! จะต้องไม่ใช่โรคธรรมดาๆ แน่...
“แม่ครับ ฟังพวกเราอยู่หรือเปล่า?” อชิกับเบนนี่ถามอย่างใจจดใจจ่อเมื่อเห็นว่ารษิกากำลังคิดอย่างหมกหมุ่น
รษิกากลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้งและฝืนยิ้ม “มันฟังดูค่อนข้างน่าเป็นห่วงนะ เขาได้ไปตรวจที่โรงพยาบาลหรือเปล่า?”
“ผมคิดว่าหมอประจำครอบครัวมาตรวจแล้วครับ แต่มันก็ไม่พอที่จะทำให้ไอวี่มั่นใจ” อชิตอบ
รษิกาก็ไม่รู้สึกมั่นใจเช่นกัน
การตรวจสุขภาพแบบพื้นฐาน อาจไม่เพียงพอต่อการวินิจฉัยการติดเชื้อแบคทีเรีย
แววตาของอชิกับเบนนี่เป็นประกายเมื่อเห็นว่ารษิกากำลังมีท่าทีกังวลเพียงใด
เบนนี่เร่งเร้า “แม่ครับ ทำไมแม่ถึงไม่ไปตรวจคุณเลอศิลป์ดูล่ะครับ? ผมมั่นใจว่าไอวี่จะต้องรู้สึกดีขึ้นแน่ๆ ถ้าแม่ไป”
อชิรีบเสริม “ใช่! ไอวี่บอกว่าแม่เป็นหมอที่ดีที่สุดในโลก!”
นอกเหนือจากการคาดเดาของเธอเองแล้ว รษิกายังคล้อยตามการเกลี้ยกล่อมของเด็กสองคนอีกด้วย สุดท้ายเธอก็ตกลง
“แม่จะไปเยี่ยมเขาหลังมื้อเย็น” เธอกล่าว
ว่ากันตามตรง อชิและเบนนี่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าแม่จะตกลงง่ายๆ แบบนี้ พวกเขาจึงใช้เวลาดึงสติจากความรู้สึกตกใจอยู่หลายวินาที
“เราก็อยากไปเหมือนกัน!”
รษิกาขมวดคิ้ว “ไม่ พวกลูกๆ ควรอยู่บ้าน มันคงจะไม่ดีถ้าเขาเอาหวัดมาแพร่ให้ลูกทั้งคู่”
อชิและเบนนี่ยืนกรานว่า “เราแค่อยากไปเยี่ยมไอวี่เท่านั้นครับ พวกเราสัญญาว่าจะไม่เข้าไปข้างใน!”
พวกเขาเป็นห่วงพ่อและอยากไปดูว่าเลอศิลป์เป็นยังไงบ้างเหมือนกัน
รษิกาคิดว่าเด็กๆ อยากไปเล่นกับไอรดาจริงๆ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เก็บเอามาคิดอีก
ทันทีที่พวกเขาทานอาหารเย็นเสร็จ เด็กๆ ก็เร่งเร้าให้เธอออกไปอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
เนื้อเรื่องวนอยู่อ่าง10รอบ,😁😁😁...
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...