ที่บ้านตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ อัญชสากำลังรับประทานอาหารเย็นร่วมกันกับเลอศิลป์ และไอรดา
ขณะที่พวกเขากำลังรับประทานอาหาร อัญชสาพยายามอย่างยิ่งที่จะชวนทั้งสองคุย แต่ก็ไม่มีใครตอบเธอเลย
เรื่องนี้ทำให้เธอโกรธ
จริงอยู่ที่เลอศิลป์ไม่ได้ไล่อัญชสาไป ทว่าเขาก็ทำท่าราวกับเธอไม่มีตัวตน เพราะเขาไม่เคยชายตามองเธอเลยสักครั้ง
ในที่สุดพวกเขาก็ทานอาหารเย็นเสร็จ อัญชสายืนขึ้นก่อนแล้วหันไปหาคติยา เธอพูดอย่างใจดีว่า “คติยา ให้ฉันช่วยคุณทำความสะอาดเถอะ”
คติยารู้สึกประหลาดใจและสงสัยว่าทำไมอัญชสาถึงเปลี่ยนไปแบบกะทันหัน
ก่อนที่คติยาจะได้ทันพูดอะไร อัญชสาก็เริ่มทำความสะอาดโต๊ะ
เพราะว่าเลอศิลป์ไม่ยอมรับความรักของเธอ อัญชสาทำได้เพียงกลืนศักดิ์ศรีของตัวเองและพยายามทำให้เขาประทับใจด้วยการทำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ
“พ่อขา…”
ไอรดาดึงแขนเสื้อของพ่อของเธออย่างระมัดระวัง
เลอศิลป์ก้มหน้าลงไปหาไอรดา
“หนูอยากไปดูดอกไม้” ขณะที่พูด เธอก็เหลือบไปมองอัญชสา
เธอไม่อยากอยู่กับอัญชสา
ถ้าอัญชสาอยู่ในบ้าน ไอรดาขอออกไปเดินเล่นข้างนอกจะดีกว่า
เลอศิลป์รู้ว่าไอรดากำลังคิดอะไรอยู่ เขาลูบหัวของเธอเบาๆ แล้วพูดว่า “ไปสิพ่อไปด้วย”
เมื่อได้ยินดังนั้น ไอรดาก็รีบส่ายหัว “หนูไปเองได้ค่ะ หนูจะอยู่แต่ตรงที่สวน พ่อไม่ควรออกไปข้างนอกเพราะพ่อกำลังไม่สบาย”
เลอศิลป์ยิ้มและตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พ่อแค่เป็นหวัดเอง พ่อยังไปดูดอกไม้กับลูกได้อยู่”
หลังจากที่เขาพูดจบ เลอศิลป์ก็ลุกขึ้นและยื่นมือไปที่ไอรดา
ไอรดาตาเป็นประกาย
แม้ว่าเธอจะบอกว่าเธออยากจะไปดูดอกไม้เพราะเธอพยายามหลีกเลี่ยงอัญชสา แต่เธอก็ไม่ได้คิดว่าเลอศิลป์จะอยากไปด้วย
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ไปชมดอกไม้กับพ่อ!
ไอรดายิ้มกว้างขณะที่ความคิดแล่นเข้ามาในหัวของเธอ
ในขณะเดียวกัน แววตาของอัญชสาก็มีแสงแวววาวแวบวาบ ตอนที่เธอมองดูทั้งสองออกไป เธอวางจานในมือกลับลงไปบนโต๊ะ
“มีอะไรเหรอคะ? คุณอัญชสา”
คติยางุงงงเมื่อเห็นว่าอัญชสาวางจานลงบนโต๊ะ
ไม่กี่วินาทีต่อมาเธอก็คิดขึ้นได้ว่า ผู้หญิงคนนี้เสแสร้งเวลาที่อยู่ต่อหน้าคุณเลอศิลป์ อะไรก็ตามที่เธอต้องการจะ “ช่วยเหลือ” เป็นเพียงข้ออ้างเพื่อเอาใจเขา ตอนนี้คุณเลอศิลป์และคุณไอรดาออกไปแล้ว เธอก็ขี้เกียจเกินกว่าจะทำตามที่เสนอตัวไว้ต่อ
เมื่อคติยาตระหนักได้เช่นนั้น เธอก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำและยังคงทำความสะอาดต่อไป
ไอรดาย่อตัวลงนั่งอยู่ที่บันไดในสวนและมองดูดอกไม้รอบๆ เท้าของเธออย่างจริงจัง
“พ่อ!”
ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างและดึงชายกางเกงของเลอศิลป์อย่างตื่นเต้น
เลอศิลป์ได้ยินความตื่นเต้นจากน้ำเสียงของไอรดาขณะที่เขามองตามที่เธอชี้
วงแหวนดอกไม้สีขาวล้อมรอบกระจุกดอกไม้สีเหลืองอ่อน
"คุณรษิกาเคยทำพวงมาลัยดอกไม้ให้หนูมันมีดอกไม้สีเหลืองเล็กๆ แบบนั้นเลย!”
น้ำเสียงของไอรดาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เมื่อเลอศิลป์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็เลิกคิ้วขึ้น และมีรอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของเขา
ทันใดนั้น อัญชสาก็ออกมาจากคฤหาสน์พร้อมเสื้อคลุมตัวหนาในมือ
“สวมไว้สิคะ ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้ไข้หวัดจะยิ่งแย่ลง” ขณะที่เธอพูด เธอก็เอื้อมมือไปสวมเสื้อคลุมรอบไหล่ของเลอศิลป์
เลอศิลป์หันกลับมา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายังคงอยู่ แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะเย็นชาในขณะที่เขาพูดว่า “ขอบคุณ”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบเสื้อคลุมจากเธอก่อนที่เธอจะแตะต้องเขา
มือของอัญชสาค้างอยู่กลางอากาศ และสีหน้าของเธอก็ดูร้ายกาจ
ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างและมองไปที่ทางเข้าคฤหาสน์
ในความมืดมิดของราตรี มีรถที่คุ้นเคยจอดอยู่ที่ทางเข้า แต่ดูเหมือนว่ายังไม่มีใครลงมาจากรถ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
เนื้อเรื่องวนอยู่อ่าง10รอบ,😁😁😁...
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...