กำราบรัก 20+ นิยาย บท 32

"ฟะ..แฟน หมายความว่ายังไงคะน้องลิน" ภารดีถามลูกสาวหน้าตื่น ยังตกใจไม่หายกับคำพูดของเด็กหนุ่มที่อ้างตัวว่าเป็นแฟนหนุ่มของไพลิน

"ก็...ตามนั้นเลยค่ะ" ไพลินถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างปลงตกเมื่อได้สติกลับมา เธอมองหน้าบดินทร์ที่เพิ่งหย่อนตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามอย่างตำหนิ ก่อนจะหันหน้าไปหาผู้เป็นแม่ "นี่เฮียบดินทร์ค่ะ แฟนลินเอง"

"..." คำตอบของไพลินทำให้ภารดีเงียบไปอีกครั้ง เธอส่ายหน้าน้อยๆขณะมองหน้าลูกสาวกับใบหน้าหล่อเหลาของเด็กหนุ่มสลับกันไปมา ยังไม่อยากปักใจเชื่อว่าสิ่งที่ลูกสาวและเด็กหนุ่มพูดออกมานั้นเป็นความจริง

"น้องลินไม่ต้องลงทุนแกล้งแม่ขนาดนี้ก็ได้นะ แกล้งแรงแบบนี้แม่ไม่สนุกด้วยนะคะ"

"แม่คะ นี่เฮียบดินทร์แฟนลินค่ะ เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย แล้วก็เป็นแฟนลินด้วย" ไพลินยืนยันสถานะความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับบดินทร์ให้ผู้เป็นแม่ฟังอีกครั้ง พร้อมกับลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างๆบดินทร์ที่กำลังนั่งมองเงียบๆ

"น้องลิน..." ภารดีเรียกลูกสาวเสียงอ่อนเมื่อเห็นไพลินดึงมือเด็กหนุ่มมากุมไว้บนหน้าตัก เธอมองการกระทำของลูกสาวด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด แทบจะลมจับกับภาพที่เห็น "ไหนตอนแรกน้องลินบอกแม่ว่าเด็กคนนี้เป็นรุ่นพี่ของน้องลินไงคะ นี่แกล้งแม่อยู่ใช่ไหม แม่ไม่สนุกด้วยนะ"

"เมื่อกี้ลินบอกไม่หมดค่ะ" หญิงสาวสบสายตากับผู้เป็นแม่อย่างจริงจัง

"เด็กคนนี้เป็นแฟนลูกจริงๆเหรอน้องลิน" แม้จะเห็นสายตาจริงจังของลูกสาวแต่ภารดีก็ยังถามย้ำ เธอยกมือทาบอกพลางส่ายหน้าน้อยๆขณะปรายตามองเด็กหนุ่มรุ่นลูกตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอีกครั้ง ในขณะที่บดินทร์นั่งมองสองแม่ลูกคุยกันเงียบๆ

"ค่ะ" ไพลินพยักหน้าให้เป็นคำตอบ ยืนยันสถานะของบดินทร์อย่างหนักแน่น ก่อนจะรีบเบี่ยงเบนประเด็นเมื่อเห็นผู้เป็นแม่เงียบไปราวกับยังตกใจไม่หายกับคำตอบของเธอ "แม่ทำกับข้าวรึยังคะ เดี๋ยวลินกับดินไปทำให้ดีกว่า เฮียดินทำอาหารเก่งนะ ลินอยากให้แม่ชิมค่ะ"

บดินทร์หันมองแฟนสาวทันควันพลางทำหน้างงเมื่อเธอเอื้อนเอ่ยประโยคนั้นออกมา แต่ก็โดนไพลินบีบมือเบาๆเป็นเชิงให้เงียบก่อน

"แม่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอไปก่อนนะ เดี๋ยวลินไปทำอาหารเย็นให้ค่ะ" ไม่รอให้ผู้เป็นแม่ตั้งสติได้ก่อน ไพลินก็ผลุนผลันลุกขึ้นเดินออกไปทันที ไม่ลืมกระตุกแขนบดินทร์เบาๆเพื่อให้เขาเดินตามออกมา

"ดินทำอะไรลงไปเนี่ย รู้ตัวไหม" เธอว่าให้แฟนหนุ่มเสียงเขียวทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องครัว พร้อมกับฟาดกำปั้นเล็กให้แผงอกแกร่งเบาๆ

"แล้วทำไมต้องโกหกว่าฉันเป็นแค่รุ่นพี่ ฉันไม่บอกแม่เธอว่าเป็นผัวก็บุญเท่าไรแล้ว" บดินทร์ถามกลับอย่างมีอารมณ์ไม่ต่างกัน

"ลินไม่ได้อยากปิดบัง แต่ลินรู้จักนิสัยแม่ตัวเองดี ลินแค่อยากให้แม่รู้สึกดีกับดินก่อน ในฐานะรุ่นพี่ของลินหรืออะไรก็ได้ แต่มาบอกว่าเป็นแฟนลินเลยโดนที่แม่ยังไม่รู้จักดินแบบนี้ ดินเห็นไหมว่าแม่ลินไม่โอเคแค่ไหน"

"แล้วทำไมแม่เธอต้องไม่โอเคด้วยวะ"

"ลินบอกแล้วนิว่าแม่ไม่ชอบผู้ชายบุคลิกเถื่อนๆเหมือนดิน"

"แล้วแม่เธอเลือกคบคนที่บุคลิกรึไงวะ นิสัยเป็นยังไงช่างมันเอาบุคลิกผู้ดีไว้ก่อนว่างั้น?"

"..." ไพลินเงียบไปเมื่อโดนถามกลับ เธอถอนหายใจเบาๆเมื่อไม่สามารถตอบคำถามของเขาได้

"ฉันจะเป็นแบบนี้ แล้วฉันก็จะไม่เปลี่ยนเพื่อให้แม่เธอชอบฉันด้วย ถ้าจะเกลียดก็เกลียดที่ฉันเป็นแบบนี้ ถ้าจะรักก็ต้องรักที่ฉันเป็นแบบนี้ ฉันจะทำให้แม่เธอเห็นว่าคนเถื่อนๆเหมือนฉันไม่จำเป็นต้องเหี้ยทุกคน"

"..."

"ฉันอาจจะไม่ใช่คนดีมากมาย แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น"

"งั้นก็อย่ามาโวยวายทีหลังก็แล้วกันถ้าแม่จะเลือกผู้ชายคนอื่นให้ลิน" ไพลินผละตัวออกห่าง แล้วเดินไปเตรียมของสำหรับทำอาหารมื้อเย็น แต่บดินทร์กลับชะงักไปเพราะคำพูดของเธอ

"พูดแบบนี้หมายความว่าไง" เขาเดินเข้าไปยืนซ้อนหลังในตอนที่ไพลินกำลังสาละวนกับการล้างผัก แต่ไพลินกลับเลือกที่จะเงียบ

"ถอย"