กำราบรัก 20+ นิยาย บท 37

"เจ็บมากไหม ขอโทษ" บดินทร์เอ่ยขอโทษเมื่อเห็นคราบน้ำตายังติดอยู่บนแพขนตางอนสวยของแฟนสาว ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆโน้มลงไปจูบเบาๆบนเปลือกตาบางที่สนิท ให้สัมผัสนุ่มนวลปลอบประโลมแทนคำขอโทษ

"ขอโทษทำไม" ไพลินดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างเล็กน้อย แล้วลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง "ลินเป็นคนท้าทายเฮียเองนิ มันไม่ได้ผิดที่เฮียรุนแรงหรอก ผิดที่ปากลินเนี่ยแหละ"

"เมื่อกี้ลืมตัวไปหน่อย เจ็บมากไหม"

"เจ็บ" เธอตอบออกไปตามความรู้สึก ก่อนที่สีหน้าเหยเกจะแปรเปลี่ยนเป็นยั่วยวนอีกครั้ง "แต่ลินเป็นคนเจ็บแล้วไม่จำ ต้องเจ็บหลายๆครั้งถึงจะจำ"

"ความหมายคืออยากโดนหลายๆครั้ง?"

"เฮียถามตรงเกินลินไม่รู้จะตอบยังไง" แม้จะพูดอย่างนั้นแต่ไพลินกลับกัดปากเบาๆอย่างยั่วยวน ทำเอาเลือดลมในกายของชายหนุ่มสูบฉีด เขารู้สึกกระสันในเรือนร่างของเธออีกครั้ง

"อ๊า..มะ..มันแสบ" ร่างกายของไพลินสั่นสะท้านเพียงแค่บดินทร์เริ่มเคลื่อนไหวสะโพกสอบเข้าออกอีกครั้ง แก่นกายใหญ่เกินมาตรฐานที่เสียดสีไปมากับปากร่องสวาทอย่างเนิบนาบสร้างความเจ็บปวดและเสียวซ่านให้เธอในเวลาเดียวกัน

"ทะ..ที่รักอย่าทำแบบนั้น..อ๊า..มันเจ็บ" ใบหน้าหวานพลันเหยเกอีกครั้งเมื่อคนข้างบนจงใจดึงแก่นกายออก แล้วดันมันเข้ามาจนสุดความยาวของมัน เขาทำให้ร่างกายของเธอสั่นเกร็ง

ก๊อก~ ก๊อก~

เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะในตอนที่บดินทร์กำลังจะอัดกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้าหาคนใต้ร่าง ในขณะที่ไพลินชะงักไปด้วยความตกใจ แต่บดินทร์กลับชักสีหน้าไม่สบอารมณ์ พร้อมกับเคลื่อนไหวร่างกายเร็วขึ้น

"น้องลินเป็นอะไรคะ แม่ได้ยินเสียงอะไรแว่วมาจากห้องน้องลิน มาเปิดประตูให้แม่หน่อย" น้ำเสียงเป็นกังวลของภารดีที่ดังเล็ดลอดเข้ามาไม่สามารถหยุดการเคลื่อนไหวของบดินทร์ได้ เขาจับเอวคอดรั้งเข้าหาตัว แล้วถาโถมความรุนแรงเข้าหาแฟนสาวอย่างบ้าคลั่งจนเธอหลุดเสียงครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น

"อึก..อ๊า" มือบางสั่นเทาพยายามดันหน้าท้องแกร่งออกห่างเพื่อไม่ให้คนข้างบนอัดกระแทกกระทั้นเข้ามา แต่บดินทร์กลับปัดมือของเธอออก แล้วสะบัดสะโพกเข้าหาถี่ๆจนเธอเสียวซ่านไปกับความรุนแรงของเขา

"น้องลินเป็นอะไรลูก เปิดประตูให้แม่หน่อย"

"นะ..หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะ" ไพลินตะโกนบอกเสียงพร่าเมื่อคนเป็นแม่ตะโกนถามเข้ามาอีกครั้ง

"มาเปิดประตูให้แม่ก่อน ถ้าไม่ยอมเปิดดีๆแม่จะไปตามบดินทร์มาพังประตูแล้วนะ"

บดินทร์แสยะยิ้มร้ายกาจเมื่อได้ยินสิ่งที่ภารดีตะโกนบอกลูกสาว เขาก้มมองใจกลางความเป็นสาวที่เปรอะนองไปด้วยเลือดผสมกับน้ำคาว แล้วบิดยิ้มให้แฟนสาวที่กำลังโดนกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงจนร่างกายโยกคลอน

"ถ้าน้องลินไม่เปิดแม่จะไปตามบดินทร์แล้วนะ"

"มะ..ไม่ต้องไปค่ะ!" ไพลินรีบตะโกนบอก พร้อมกับฟาดกำปั้นหนักๆใส่หน้าท้องแกร่ง

"ดะ..ดินหยุด"

บดินทร์ทำหน้าไม่ชอบใจนัก แต่เมื่อเห็นสายตาเกรี้ยวกราดของแฟนสาวก็ยอมผ่อนแรงลงจนกลายเป็นหยุดนิ่ง ค่อยๆดึงแก่นกายเปื้อนเลือดออกจากร่องสวาทอย่างอ้อยอิ่ง

"จะมานั่งเก๊กท่าถ่ายแบบอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ เข้าไปแอบในห้องน้ำก่อนสิ" ไพลินกุลีกุจอลุกขึ้นมาสวมใส่ชุดนอนตัวบางอย่างเร่งรีบ ในขณะที่บดินทร์นั่งเสยผมลวกๆอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะเดินนวยนาดเข้าไปในห้องน้ำตามคำสั่งของเธอ ทำเอาไพลินขัดใจกับความเชื่องช้าของเขา

"นี่แกล้งกันใช่ไหมเนี่ย" เธอมองกางเกงนอนของแฟนหนุ่มที่ยังวางอยู่บนเตียงอย่างหัวเสีย ก่อนจะรีบดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาปิดมันไว้ จัดระเบียบเสื้อผ้าและทรงผมให้เรียบร้อย แล้วเดินออกไปเปิดประตู

"ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงจริงๆค่ะ ถ้าแม่ไม่มีอะไรแล้วลินขอไปใส่ผ้าอนามัยก่อนนะคะ เดี๋ยวมันจะเลอะพื้นหมด"

"จ้ะ ไม่ต้องออกกำลังกายอะไรแล้วนะ นี่มันเวลาพักผ่อน ลูกสาวของแม่สวยอยู่แล้ว เรื่องเล็กน้อยแค่นั้นอย่าไปกังวลมันเลย เข้าใจไหมคะ"

"ค่ะ ฝันดีนะคะ" ไพลินเลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มผู้เป็นแม่ฟอดใหญ่ ก่อนจะปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนาทันที ภารดีเองก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามอะไรต่อ เมื่อเห็นว่าลูกสาวไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงจึงเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง

"เมื่อกี้ทำอะไร" ไพลินชี้หน้าถามอย่างเอาเรื่องเมื่อเห็นบดินทร์ยืนพิงกรอบห้องน้ำรออยู่

"ทำอะไร? เฮียก็ยืนอยู่ตรงนี้เฉยๆ"

"ถ้าเมื่อกี้แม่จับได้เฮียตายแน่" เธอเดินเข้าไปฟาดกำปั้นหนักๆใส่แผงอกแกร่งเป็นการลงโทษ แต่บดินทร์กลับยักไหล่ไม่สะทกสะท้าน

"ไม่ตายหรอก อาจจะได้เป็นลูกเขยของบ้านนี้เร็วขึ้นด้วยก็ได้"

"นี่คิดจะผูกมัดลินด้วยวิธีนี้เหรอ ไปเอาความคิดร้ายกาจแบบนี้มาจากใครฮะ!"

"เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงค่อยตอบนะ" บดินทร์บิดยิ้มร้ายกาจ ก่อนจะกระชากตัวไพลินเข้ามาแนบชิดแผงอกแกร่ง แล้วดันแผ่นหลังของเธอให้แนบกับผนังปูนเย็นเฉียบ เกี่ยวรั้งท่อนขาเรียวสวยข้างหนึ่งขึ้นมาด้วยท่อนแขนแกร่ง

"อื้อ!..ยะ..อย่าดันเข้ามาลึก..มันจุก" ไพลินเบ้หน้าเมื่อโดนแก่นกายใหญ่รุกล้ำเข้ามาในกายอีกครั้ง แต่บดินทร์ก็ไม่ได้สนใจคำพูดของเธอเลย เขาถาโถมความรุนแรงเข้าหาเธออีกครั้ง และอีกครั้ง...