กำราบรัก 20+ นิยาย บท 38

@วันต่อมา

"น้องลินเป็นอะไรคะ ทำไมเดินท่าแปลกๆแบบนั้น" ภารดีร้องถามด้วยความห่วงใยทันทีที่เห็นลูกสาวเดินลงมาจากชั้นสองด้วยท่าทางแปลกๆ มิหนำซ้ำยังเดินกุมท้องลงมาราวกับเจ็บปวดนักหนา โดยมีแฟนหนุ่มเดินกุมมืออยู่ข้างๆ

"ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่ปวดท้องนิดหน่อย" ไพลินคลี่ยิ้มหวานให้ผู้เป็นแม่ที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์รออยู่ในห้องนั่งเล่น พร้อมกับเดินจูงมือบดินทร์เข้าไปนั่งลงข้างๆกัน

"ทำไมถึงปวดท้อง เมื่อคืนยังดีๆอยู่เลย" ภารดีหรี่ตามองลูกสาวสลับกับแฟนหนุ่มของเธออย่างจับผิด แต่คนโดนมองอย่างบดินทร์ก็ไม่ได้แสดงพิรุธอะไรให้ว่าที่แม่ยายจับสังเกตได้

"คงปวดท้องประจำเดือนมั้งคะ" ไพลินตอบ

"ปวดหนักจนเดินแทบไม่ไหวแบบนี้แม่ว่านอนพักอยู่ที่บ้านสักวันดีไหม ถึงไปเรียนก็คงเรียนไม่รู้เรื่องหรอกถ้าเป็นแบบนี้ หยุดสักวันคงไม่เป็นไร"

"ปวดแบบนี้กินยาก็หายค่ะ ว่าแต่วันนี้คุณแม่ทำอะไรให้ลินทานคะ" ไพลินเบี่ยงเบนประเด็นเพราะไม่อยากปั้นคำโกหกมากไปกว่านี้ ในขณะที่คนข้างๆอย่างบดินทร์ลอบยิ้มขบขันกับคำโกหกของแฟนสาว

"แม่ทำโจ๊กหมูสับไว้ให้จ้ะ เห็นว่านานๆทีน้องลินจะกลับบ้านเลยลุกขึ้นมาทำให้แต่เช้าเลย ตอนนี้น่าจะยังอุ่นอยู่ ถ้าจะไปมหาลัยก็กินรองท้องไปก่อนนะ แม่ทำไว้เยอะเลย"

"ทำเผื่อเฮียบดินทร์ด้วยไหมคะ"

"ก็ทำเผื่อทุกคนนั่นแหละ"

"ทุกคนที่แม่หมายถึงคือลิน แม่ แล้วก็เฮียดินใช่ไหมคะ" ไพลินได้ทีเย้าแหย่ผู้เป็นแม่

"จะไปกินข้าวหรือจะนั่งหยอกแม่อยู่ตรงนี้"

คนโดนดุอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้น กระตุกแขนบดินทร์เบาๆเพื่อให้เขาเดินออกมาพร้อมกัน ทว่าน้ำเสียงของผู้เป็นแม่ที่ดังขึ้นอีกครั้งก็ทำให้เธอหยุดชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหารกะทันหัน

"น้องลินปวดท้องประจำเดือนหรือเป็นอะไรกันแน่ลูก ทำไมเดินขาถ่างแบบนั้น"

"คือ...เมื่อคืนออกกำลังกายผิดท่าค่ะ ออกแรงไปหน่อยเลยเส้นพลิกมั้งคะ" ไพลินหันกลับไปตอบ พร้อมกับหยิกหลังมือแฟนหนุ่มเต็มแรงอย่างนึกหมั่นไส้เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆของเขา

"นี่ไม่ได้ไปล้มทับของแข็งอะไรมาใช่ไหม?"

"ขะ..ของแข็งอะไรคะ"

"น้องลินก็รู้ว่าแม่หมายถึงอะไร" ภารดีหรี่ตามองลูกสาวกับแฟนหนุ่มของหล่อนอย่างจับผิด อาการและท่าทางที่ไพลินเป็นอยู่ตอนนี้ทำให้คนเป็นแม่อย่างเธอที่อาบน้ำร้อนมาก่อนคิดไปในทางที่ดีไม่ได้เลย

"ละ..ลินไม่ได้ไปนั่งทับของแข็งอะไรของใครทั้งนั้นแหละค่ะ ทำไมแม่ถามลินแบบนั้นล่ะคะ"

"งั้นแม่ไม่ถามน้องลินก็ได้" เมื่อลูกสาวยังปฏิเสธเสียงแข็งภารดีจึงเบนสายตาไปหาเด็กหนุ่มคนรักของลูกสาวแทน "เมื่อคืนดินนอนอยู่ในห้องตัวเองทั้งคืนรึเปล่า แล้วตอนเที่ยงคืนได้ยินเสียงอะไรดังมาจากห้องน้องลินไหม"

บดินทร์ที่กำลังยิ้มขำกับท่าทางลุกลี้ลุกลนของแฟนสาวชะงักไปเล็กน้อย นาทีต่อมาจึงคลี่ยิ้มบางประดับมุมปากเมื่อเห็นสายตาจับผิดของว่าที่แม่ยาย

"เมื่อคืนผม..."

"นอนอยู่ในห้องทั้งคืนเลยค่ะ!" ยังไม่ทันที่บดินทร์จะได้พูดจบประโยค ไพลินก็โพล่งแทรกขึ้นเสียงดัง เธอลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อมองเห็นความจริงจังในแววตาของแฟนหนุ่ม

"แม่ถามดิน ไม่ได้ถามน้องลินค่ะ"

"ลินตอบแทนก็ได้ค่ะว่าเมื่อคืนเราคุยกันผ่านไลน์นิดหน่อย แต่เฮียดินไม่ได้แอบมาหาลินที่ห้องหรอกค่ะ ลินล็อกประตูแน่นหนาขนาดนั้นใครจะแอบย่องเข้ามาได้คะ"

"หึ" เสียงแค่นหัวเราะในลำคออย่างขบขันจากคนข้างๆดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ ทำเอาไพลินนึกหมั่นไส้จนต้องหยิกหลังมือเขาอีกรอบเพื่อให้เขายืนฟังเงียบๆ

"ถ้าแม่ไม่มีอะไรจะถามแล้วลินขอตัวไปกินข้าวก่อนนะคะ เดี๋ยวไปเรียนสาย"

"เดี๋ยว" ภารดีเอ่ยรั้งไว้ในตอนที่ไพลินกำลังจะเดินออกไป

"คอดินไปโดนอะไรมา"