กำราบรัก 20+ นิยาย บท 39

@มหาวิทยาลัย

"ให้เฮียเดินไปส่งที่ห้องเรียนไหม" บดินทร์เอ่ยถามขึ้นขณะขับรถยนต์คันหรูเข้ามาจอดเทียบทางเท้าหน้าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เพื่อส่งไพลินเข้าเรียนก่อน

"เปลี่ยนจากเดินไปส่งที่ห้องเรียนเป็นหอมแก้มสักฟอดก่อนไปเรียนได้ไหม" ไพลินได้ทีออดอ้อนแฟนหนุ่มเสียงหวาน พร้อมกับปลดเข็มขัดนิรภัยออก แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปคลอเคลียแก้มสากเบาๆ สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆเฉพาะตัวของเขาอย่างหลงใหล

"ตัวเฮียหอมจัง" เธอค่อยๆเลื่อนใบหน้าลงมาคลอเคลียลำคอหนาเมื่อบดินทร์ไม่เอ่ยห้ามปราม พร้อมกับดึงคอเสื้อยืดของเขาลงเล็กน้อย ริมฝีปากอวบอิ่มเคลือบด้วยลิปสติกบางๆขบเม้มซ้ำรอยรักเดิมจนเกิดรอยช้ำแดงเถือก

"อืม~" ไพลินครางในลำคอเบาๆขณะลูบไล้ฝ่ามือไปทั่วแผงอกกำยำผ่านเนื้อผ้าบาง กลิ่นกายหอมละมุนของแฟนหนุ่มชวนให้เธอเคลิบเคลิ้มไปกับมัน ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งหลงใหล

"ถ้ายังไม่เลิกดูดเฮียจะดูดคืนแล้วนะ"

"ถ้าไม่เกรงใจว่าที่นี่เป็นมหาลัยลินคงเปิดนมให้เฮียดูดแล้ว" เธอยอมเลื่อนใบหน้าออกจากซอกคอหนาในเวลาต่อมาหลังจากขบเม้มมันจนพอใจ พร้อมกับปลดกระดุมเสื้อนักศึกษากลางร่องอกออกเพื่อให้บดินทร์ได้เชยชมหน้าอกใหญ่เกินขนาดที่เบียดชิดกันอยู่ในบราเซียร์ตัวสวย

"เด็กหื่น" บดินทร์ว่าให้เสียงพร่า

"ลินแค่รู้ว่าเฮียต้องการอะไร" เธอขยับตัวเข้าไปสวมกอด ซบใบหน้าคลอเคลียแผงอกแกร่งอย่างออดอ้อน "ลินไม่อนุญาตให้เฮียไปมีกับความสุขกับผู้หญิงคนอื่น ในเมื่อลินกล้าขอ ก็ต้องกล้าให้ความสุขกับเฮียเอง แล้วลินก็รู้ว่าเฮียต้องการอะไร หรือชอบแบบไหน"

"แล้วรู้ด้วยไหมว่าเฮียซื่อสัตย์พอที่จะไม่นอกใจไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น คำว่ามีความสุขกับคนอื่นมันใช้กับเฮียไม่ได้นะ เพราะการนอกใจไม่ใช่ความสุขของเฮีย" บดินทร์แย้ง

"สัญญาก่อนสิว่าจะไม่นอกใจ ต่อให้ทะเลาะกันก็จะไม่ประชดด้วยการไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น"

"ไม่สัญญา" เขากระซิบบอกเบาๆข้างกกหู "เพราะเฮียซื่อสัตย์พอที่จะเป็นผู้ชายของหนูคนเดียว"

"ปากหวาน" ไพลินเงยหน้าเย้าหยอก หากแต่หัวใจดวงน้อยมันพองโตกับน้ำเสียงหนักแน่นของชายหนุ่ม ทั้งที่ไม่มีคำมั่นสัญญาหลุดออกมาจากปากของเขา แต่กลับอบอุ่นหัวใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"ไม่รู้ว่าหวานไหม แต่เด็กหื่นแถวนี้ก็ชอบดูดปากเฮียบ่อยๆ" บดินทร์ยิ้มทะเล้น พร้อมกับโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาคลอเคลียหน้าผากมน ทำเอาไพลินอดใจไม่ไหวที่จะเผยอริมฝีปากขึ้นไปดูดดุนกลีบปากอวบอิ่มของเขาเบาๆ

"เลิกยั่วแล้วไปเรียนดีไหม เดี๋ยวเข้าห้องสายนะ"

"ขอกอดก่อน" เธอกอดกระชับเอวสอบแน่นขึ้นจนคนโดนกอดรู้สึกอึดอัด ถึงอย่างนั้นก็ตามใจให้กอดจนกว่าแฟนสาวจะพอใจ

ก๊อก~ ก๊อก~

เสียงเคาะกระจกรถดังขึ้นสองครั้งในตอนที่ไพลินกำลังนอนซบหน้าคลอเคลียอยู่กับแผงอกแกร่งของแฟนหนุ่ม ทำให้เธอต้องเลื่อนใบหน้าออกมาเพื่อหันกลับไปมองกระจกรถฝั่งตัวเองอย่างเลี่ยงไม่ได้

เธอถอนหายใจพรืดใหญ่พลางกลอกตาไปมาเมื่อเห็นเพื่อนรักอย่างนาร์เนียพยายามชะโงกหน้ามองเข้ามาในรถ ทำให้เธอต้องเปิดกระจกลงเล็กน้อย ในขณะที่เจ้าของรถอย่างบดินทร์ยิ้มขำกับการกระทำน่าเอ็นดูของนาร์เนีย

"มาทำอะไรตรงนี้ยัยไขลาน"

"เนียเห็นพี่บดินทร์ขับรถเข้ามาจอดนานแล้ว แต่ลินยังไม่เดินลงมาสักที อีกสิบนาทีจะเข้าเรียนแล้วเนียเลยมาเคาะดู" นาร์เนียอมยิ้มเหนียมอายเมื่อเห็นเพื่อนรักกำลังคลอเคลียแฟนหนุ่มของหล่อน เธอเกาแก้มแก้เก้อเมื่อมองเห็นรอยขบเม้มตามลำคอของบดินทร์ ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าคงเป็นรอยรักที่ไพลินทำไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

"โดนพี่บดินทร์ของเธอเล่นหนักไปหน่อย" คำตอบตรงๆของไพลินสร้างความตกใจให้เด็กใสซื่ออย่างนาร์เนียไม่น้อย ใบหน้าจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาแดงซ่านด้วยความเขินอายทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง นาร์เนียรีบเดินตามไปกระซิบถามต่อ

"ทะเลาะกันเหรอ ตอนเนียทะเลาะกับเฮียเหม เฮียเหมก็คลุ้มคลั่งจนทำรุนแรงกับเนียเหมือนกัน ลินห้ามบอกใครนะ เนียบอกลินคนเดียว"

"รักกันดี ไม่ได้ทะเลาะกัน"

"โอ๊ะ!" นาร์เนียทำหน้าตกใจสุดขีด พร้อมยกมือป้องปาก "ลินชอบความรุนแรงเหรอ"

"เออชอบ" ไพลินเหลือบมองสีหน้าตกใจของคนข้างๆแล้วยิ้มขำ "ชอบแบบดุๆ ยิ่งโดนเฮียดินกระแทกแรงๆยิ่งชอบ..อ๊า..ทั้งจุกทั้งเสียวเลย"

เธอกัดปากเบาๆหลังพูดจบประโยค ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นเมื่อเห็นสีหน้าสยดสยองของนาร์เนีย

"ละ..ลินซาดิสม์ ไม่คุยด้วยแล้ว"

"ใครว่าฉันซาดิสม์ เฮียดินต่างหาก"

"งั้นลินก็เป็นมาโซคิสม์ เสพติดความเจ็บปวด เนียไม่คุยด้วยแล้ว ไปเรียนดีกว่า" ว่าจบก็รีบวิ่งเข้าไปในอาคารเรียนทันที

"หึ" ไพลินแสยะยิ้มตามหลังอย่างนึกขำ ก่อนจะเดินตามเข้าไป