กำราบรัก 20+ นิยาย บท 42

"มีธุระอะไรจะคุยกับลินเหรอคะ" ไพลินเปิดประเด็นทันทีที่ก้าวเข้ามาในรถยุโรปคันหรูที่ไม่คุ้นเคยของเควิน น้ำเสียงของเธอไม่ได้อ่อนหวานเหมือนตอนที่คุยกับแฟนหนุ่มของตัวเอง แม้ว่าเควินจะหล่อเหลาไม่ต่างจากบดินทร์ แต่เธอกลับเมินเฉยในความหล่อเหลาของเขา

"แต่งตัวน่ารักดีนะ" เควินเอ่ยชมขณะที่ดวงตาคมฉายแววหยอกล้อปรายตามองชุดนักศึกษารัดรูปที่อยู่บนเรือนร่างอรชรของไพลิน แต่คนโดนชมกลับชักสีหน้าไม่ชอบใจที่โดนมองสำรวจ

"ตกลงพี่เควินมีธุระอะไรจะคุยกับลินคะ แล้วเรื่องของเราที่พี่เควินพูดตอนนั้นหมายถึงอะไร"

"นึกว่าเรารู้เรื่องแล้วซะอีก" เควินยิ้มมุมปาก เขาไม่ได้ให้คำตอบกับไพลินแต่เลือกที่จะขับรถออกมาจากหน้ามหาวิทยาลัยทันที

"จะพาลินไปไหนคะ ลินไม่ได้มาเที่ยวนะ"

"พี่แค่อยากคุยเรื่องสำคัญกับเรานิดหน่อย เดี๋ยวคุยเสร็จแล้วพี่กลับมาส่งที่มหาลัย" น้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนหยอกล้อเมื่อสักครู่แปรเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที ทำให้ไพลินยอมนั่งรถไปกับเขาเงียบๆ เพราะเธอเองก็มีเรื่องที่ต้องคุยกับเขาอย่างจริงจังเหมือนกัน

@ห้างสรรพสินค้า

"พี่เควินมีธุระอะไรจะคุยกับลินก็พูดมาเถอะค่ะ ลินต้องรีบกลับไปมหาลัยอีก" ไพลินเป็นคนเปิดประเด็นก่อนอีกครั้งหลังจากเดินเข้ามานั่งในร้านอาหารสุดหรูภายในห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง โดยมีเควินนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามและเป็นคนสั่งอาหารให้

"พี่ว่าลินน่าจะรู้แล้วนะว่าแม่พี่กับแม่ของลินอยากให้เราคบกัน" เควินคลี่ยิ้มน้อยๆหลังพูดจบประโยค นั่นทำให้ไพลินเงียบไป

"พี่อยากคุยกับเราเรื่องนี้"

"ลินมีแฟนแล้วค่ะ" ไพลินโพล่งขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่เปิดโอกาสให้เควินได้พูดอะไรออกมา และกลับกลายเป็นเควินที่นิ่งไป เขามองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉยจนเธอไม่สามารถคาดเดาได้ว่าในใจของเขากำลังคิดอะไรอยู่

"พูดตรงๆนะคะว่าลินจำอะไรเกี่ยวกับพี่เควินไม่ได้เลย หรือเรื่องของเราตอนเด็กๆมันก็ไม่อยู่ในความทรงจำของลินเลย ลินจำพี่เควินไม่ได้ ถ้าจำได้ก็คงไม่มีรู้สึกกับพี่เควินมากเกินกว่าพี่ชาย เพราะตอนนั้นเรายังเด็กมากๆ"

"..." เควินนั่งฟังเงียบๆ ไม่ได้พูดแทรกขึ้น

"ขอโทษที่พูดตรงๆนะคะ แต่ลินจะไม่คบกับใครที่แม่หามาให้เด็ดขาดถ้าลินไม่ได้ชอบเขา แล้วตอนนี้ลินก็มีแฟนแล้วค่ะ ลินไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของลินกับแฟนมีช่องว่างเพราะผู้ชายที่แม่หามาให้"

"..." คำพูดตรงๆของไพลินทำให้เควินเงียบไปนานนับนาที แต่สายตาของเขายังจ้องมองดวงหน้าของเธอไม่ละไปไหน

"แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่ไม่สนใจล่ะ"

"..." กลับกลายเป็นไพลินเสียเองที่นิ่งเงียบไปเมื่อเควินพูดประโยคนั้นออกมา

"ถ้าพี่บอกว่าพี่ไม่สนใจเรื่องที่เรามีแฟนอยู่แล้วล่ะ พี่สนใจแค่เรื่องของเราสองคน เรื่องของแฟนลินพี่ไม่ได้สนใจมากหรอก"

"งั้นก็เรื่องของพี่เควินเถอะค่ะ เพราะลินก็สนใจแค่ความรู้สึกของแฟนลินเท่านั้น ไม่ใช่คนอื่น"

"แล้วคิดว่าระหว่างแฟนลินกับพี่ แม่ลินอยากจะได้ใครเป็นลูกเขยมากกว่ากัน"

"ถ้าแม่รู้ว่าเนื้อแท้ของพี่เควินมันไม่ได้ดีเหมือนหน้าตาแม่ก็คงเลือกไม่ยากหรอกค่ะ"

"หึ" เควินหลุดเสียงหัวเราะขบขันหลังจากตีสีหน้าเรียบเฉยมาหลายนาที

"หัวเราะอะไรคะ" ไพลินถามเสียงห้วน

"หัวเราะเรานั่นแหละ"

"มีอะไรน่าขำกว่าคำพูดของพี่เควินอีกเหรอคะ"

"ก็คำพูดของเขาไง" เขายิ้มมุมปาก พร้อมกับหยิบน้ำเปล่าขึ้นมาจิบเล็กน้อย

"พี่ล้อเล่น"

"หมายความว่ายังไงคะ" ไพลินขมวดคิ้วถาม แม้ถ้อยคำจะสุภาพแต่สีหน้ายังแสดงออกถึงความไม่ชอบใจ

"คิดว่าพี่ชอบเราจริงๆเหรอ"