กำราบรัก 20+ นิยาย บท 54

"อาบน้ำหรือซ้อมตายวะ" บดินทร์เหลือบมองบานประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทพลางถอนหายใจเบาๆ ขณะที่นอนรอไพลินอยู่บนเตียงผู้ป่วยมาเกือบครึ่งชั่วโมง หลังจากที่เธอเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายก่อน

"มีผ้าขนหนูไหม" บานประตูห้องน้ำค่อยๆเปิดออกมาอีกครั้งในที่สุด ก่อนที่เจ้าของคำถามจะเดินเปลือยเปล่าออกมา เรือนร่างขาวผ่องยังเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำที่เกาะพราวตามเนื้อตัว ผมยาวดำขลับถูกรวบขึ้นสูงเป็นดังโงะราวกับสาวญี่ปุ่น อวดลำคอขาวระหงที่รับกับใบหน้ารูปไข่ของเธอ

บดินทร์แทบลืมกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นแฟนสาวเดินเปลือยเปล่าออกมาขอผ้าขนหนู แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้เชยชมเรือนร่างของเธอ แต่ร่างกายมันยังตื่นตัวกับเธอคนเดียวเสมอ ความรู้สึกไม่ต่างจากครั้งแรกที่ได้เชยชมเรือนร่างของเธอเลย

"เอาเสื้อฉันเช็ดแทนได้ไหม" เขาถามเสียงพร่าขณะมองไพลินย่ำเท้าอยู่กับที่เพื่อคลายความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ทำให้หน้าอกใหญ่เกินขนาดกระเพื่อมขึ้นลงตามไปด้วย

"นายจะไม่หนาวเหรอถ้าเอาเสื้อมาให้ฉันเช็ดตัว" ไพลินรีบก้าวขายาวๆเข้าไปหาบดินทร์ที่นั่งกลืนน้ำลายอยู่บนเตียง แล้วค่อยๆปีนขึ้นไปนั่งบนขอบเตียงเพื่อไม่ให้น้ำหยดลงพื้นจนเปรอะเปื้อน

"จะให้ฉันนั่งตัวสั่นอยู่แบบนี้จริงๆเหรอ" เธอเอียงคอถามเมื่อเห็นบดินทร์เอาแต่จ้องมองหน้าอกใหญ่เปลือยเปล่า ก่อนจะค่อยๆคลานเข้าไปนั่งกลางหว่างขาของเขา

"ดูได้แต่ตานะ ปากห้ามดูด"

"หึ" บดินทร์บิดยิ้มร้ายกาจเมื่อคนตัวเล็กเลื่อนใบหน้าเข้ามากระซิบหยอกล้อประชิดริมฝีปาก เขาดันเรียวขาทั้งสองข้างของเธอออกกว้าง จนกลายเป็นว่าเธอนั่งอ้าขาอยู่กลางหว่างขาของเขา แต่เขากลับมองไม่เห็นความเขินอายในแววตาของเธอเลย

"อย่าเผลอก็แล้วกัน เดี๋ยวจะจุก"

"อย่าผิดคำพูดสิ นายบอกว่าจะนอนกอดเฉยๆนะฉันถึงยอมนอนเป็นเพื่อน"

"ถ้าฉันผิดคำสัญญาเธอก็โกรธน้อยๆหน่อยนะ"

"ช่วยถอดเสื้อออกมาให้ก่อนได้ไหม ฉันหนาว"

"อยากได้ก็ถอดเอา" บดินทร์กระตุกยิ้มมุมปาก แต่ไพลินกลับชะงักไปเล็กน้อย

"คำพูดนี้คุ้นๆนะ" เธออมยิ้มในนาทีต่อมา พร้อมกับถอดเสื้อของบดินทร์ออกมาเช็ดหยดน้ำออกจากใบหน้าและตามร่างกาย "คำพูดนั้นเหมือนตอนที่เราเจอกันครั้งแรกเลย"

"เราเจอกันครั้งแรกที่ศูนย์อาหารของคณะวิศวะฯนะ ไม่ใช่ผับ ตอนนั้นฉันทำน้ำส้มหกใส่เธอ แล้วเธอก็ต่อยฉันคืน นั่นต่างหากครั้งแรกที่เราเจอกัน"

"แต่ความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นที่หน้าผับวันนั้นนะ ตอนนั้นนายโคตรเถื่อนเลย ตอนนี้ก็ยังเถื่อนอยู่ ถึงจะไม่มากเหมือนเมื่อก่อนก็เถอะ"

"ดีใจนะที่เธอจำทุกเรื่องเกี่ยวกับฉันได้"

"นายพูดเหมือนเรื่องของเรามันผ่านมาหลายสิบปีแล้วเลยนะ" ไพลินหัวเราะขบขัน ก่อนจะค่อยๆดันตัวบดินทร์ให้นอนลง โดยมีเธอนอนทาบทับบนร่างกายกำยำ

"นอนพักเถอะ นอนดึกเดี๋ยวปวดหัวนะ"

"เธอพูดเหมือนฉันเป็นเด็กเลยนะ"

"แค่จ้องจะดูดนมฉันตลอดเวลาก็ดูเหมือนเด็กหิวนมแม่แล้ว" เธอบีบแก้มสากเบาๆอย่างนึกมันเขี้ยว ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้น ทว่าในจังหวะนั้นฝ่ามือกลับเกี่ยวสายน้ำเกลือที่ติดอยู่บนหลังมือซ้ายของบดินทร์หลุดออกมาด้วย

"อ๊ะ!" เธอหลุดเสียงอุทานด้วยความตกใจด้วยกลัวว่าจะสร้างความเจ็บปวดให้บดินทร์ แต่เมื่อมองใบหน้าของเขากลับเห็นเพียงสายตาหยาดเยิ้มที่ยังจ้องมองหน้าอกใหญ่เกินขนาดของเธอ

"เป็นอะไร ตะคริวกินเหรอ" เสียงอุทานของแฟนสาวทำให้บดินทร์รีบละสายตาจากหน้าอกใหญ่ เอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงห่วงใย

"ไม่เจ็บเหรอ?" ไพลินถามเสียงเรียบ

"เจ็บอะไร? หัวเหรอ ก็ยังเจ็บอยู่นะ"

"หมายถึงอันนี้" เธอลุกขึ้นนั่งตรงๆ แล้วยกสายน้ำเกลือขึ้นมาโชว์ให้บดินทร์ดู ทำเอาเขาชะงักไป ก่อนจะรีบยกมือข้างซ้ายขึ้นมาดู