กำราบรัก 20+ นิยาย บท 57

ทั้งเขาและเธอสอดประสานเสียงครางดังลั่นเมื่อได้ปลดปล่อยห้วงอารมณ์สุดท้ายออกมา บดินทร์จงใจดันสะโพกเข้าออกอีกสองสามครั้งเพื่อให้สายธารน้ำรักปลดปล่อยเข้าไปในกายเธอทุกหยาดหยด เขาหอบหายใจถี่ๆแข่งกับคนที่นอนซบหน้าอยู่บนหมอนใบใหญ่ กรอบหน้าคมคายเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ

"ฉันคิดถึงเธอ" บดินทร์ค่อยๆล้มตัวนอนทาบทับ พยายามไม่ทิ้งน้ำหนักลงบนแผ่นหลังชุ่มเหงื่อของหญิงสาวมากนัก "ฉันคิดถึงเธอทุกวัน ยิ่งถอยห่างออกมาก็ยิ่งคิดถึง ตอนนี้ฉันตอบตัวเองได้แล้วว่าฉันจะอยู่คนเดียวได้ไหมโดยไม่มีเธอ คำตอบคือไม่ ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้"

"..." ไพลินเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นด้วยกลัวว่าจะเผลอพูดอะไรออกไปตอนนี้ แผงอกแกร่งที่แนบชิดลงมากับแผ่นหลังบางทำให้เธอสัมผัสได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจที่รัวเร็วของเขา หัวใจของเธอเองก็กำลังเต้นแรงเหมือนกัน

"กลับมาเป็นเมียตัวน้อยของเฮียเหมือนเดิมนะ"

"แล้วถ้าฉันบอกว่าจะไม่กลับไปแล้วล่ะ"

"งั้นเฮียขอพูดคำเดิมก็แล้วกัน ว่าหนูเลือกเอง" บดินทร์หยัดกายลุกขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเคลื่อนไหวสะโพกเข้าออกอย่างหนักหน่วงโดยที่คนโดนกระแทกกระทั้นยังไม่ทันตั้งตัว

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อื้อ!..ดะ..ดินเบาๆ..อึก..มะ..มันจุก" ความรุนแรงที่ชายหนุ่มถาโถมเข้าใส่สร้างความเจ็บปวดให้เธอมากกว่าความเสียวซ่าน อาการจุกตรงเข้าเล่นงานบริเวณท้องน้อยอีกครั้ง

"ถ้าไม่พร้อมจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม พรุ่งนี้ค่อยไปโรงพยาบาลพร้อมกันก็แล้วกัน"

"อึก..อะ..ไอ้บ้าดินบอกว่ามันจุก" ไพลินแหวใส่เสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อช่องทางรักโดนทารุณอย่างหนักหน่วงจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง ศีรษะทุยเล็กกระแทกกับหัวเตียงครั้งแล้วครั้งเล่าจนต้องยกมือขึ้นมาค้ำยันไว้

"อ๊า..แบบนี้โคตรเสียวเลยที่รัก..ซี้ดดด~" ในขณะที่ไพลินทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด แต่สีหน้าของบดินทร์กลับตรงกันข้าม เขาเชิดหน้าเปล่งเสียงครางกระเส่าขณะยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้แก่นกายใหญ่ดันเข้าไปในกายเธอจนสุดความยาวของมัน

"อึก..อ๊า" ไพลินยื่นมือกลับไปตีหน้าขาแกร่งเบาๆเพื่อบอกให้บดินทร์รับรู้ว่าเธอยอมแพ้ต่อความรุนแรงของเขา ซึ่งบดินทร์ก็ยอมเคลื่อนไหวร่างกายช้าลง ก่อนจะค่อยๆดึงแก่นกายเปื้อนเลือดออกมาเมื่อเห็นไพลินหอบหายใจถี่ๆราวกับกำลังจะขาดใจ

พรึ่บ!

ทว่าในจังหวะที่ผละตัวออกมา คนที่กำลังนอนหอบหายใจอยู่ก็ดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอก้าวขึ้นมานั่งคร่อมบนหน้าตักโดยที่เขาเองก็ยังนั่งอยู่เหมือนกัน

"อืม~" ไม่มีคำพูดใดเล็ดลอดออกมาจากปากของเธอ มีเพียงริมฝีปากอวบอิ่มที่ประจูบลงมาอย่างดูดดื่ม บดินทร์จูบตอบอย่างไม่อิดออด พร้อมกับยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อยเพื่อดันแก่นกายเข้าไปในร่องสวาทอีกครั้ง

"อ๊า~" เขาหลุดเสียงครางประชิดริมฝีปากอวบอิ่มเมื่อคนบนหน้าตักหมุนควงสะโพกไปมาจนแก่นกายใหญ่กระตุกถี่ๆด้วยความเสียวซ่าน

"อ๊า..นายยังไม่รู้จักฉันดีพอเหมือนกันนะที่รัก" ไพลินเป็นฝ่ายถอนจูบออกหลังจากช่วงชิงลมหายใจจากชายหนุ่มจนพอใจ พร้อมกับดันตัวเขาให้นอนลง แล้วกระแทกกระทั้นขึ้นลงอย่างหนักหน่วงไม่แพ้กัน

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊า..แรงๆที่รัก..ซี้ดดดด~" เมื่อหญิงสาวอยากเป็นฝ่ายคุมเกมเองบดินทร์จึงยอมนอนนิ่งๆรอรับการปรนเปรอจากเธอ ท่อนขาแกร่งเกร็งแข็งทุกครั้งที่แฟนสาวมอบความเสียวซ่านให้

"ดะ..ดิน..อ๊า..กระแทกลินแรงๆ..อ๊ะๆ" เธอส่งสายตายั่วยวนขณะบีบเคล้นหน้าอกใหญ่อย่างลืมอาย พร้อมกับยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้บดินทร์เป็นฝ่ายกระแทกกระทั้นขึ้นมา