กำราบรัก 20+ นิยาย บท 59

@โรงพยาบาล

"หนีออกจากโรงพยาบาลไปนอนกกเมียที่คอนโดสบายใจเฉิบ ปล่อยให้พยาบาลเขาวิ่งหากันให้วุ่นนะไอ้เวร" ต้นน้ำที่นั่งกอดอกรออยู่บนโซฟาว่าให้เพื่อนรักอย่างเหลืออดทันทีที่เห็นบดินทร์เดินเข้ามาในห้องพักฟื้นพร้อมกับแฟนสาว

"พวกมึงแม่งก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้" บดินทร์ถอนหายใจเบาๆพลางทำหน้าเหนื่อยหน่าย "แค่มึงจ่ายค่าห้องให้กูแล้วกลับไปเรียนก็จบแล้วไหม ยังจะต้องให้กูกลับมาเองอีก"

"แล้วมันใช่เรื่องของกูกับไอ้ต้นไหมที่ต้องจัดการให้มึง โตเป็นควายจนมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วยังไม่มีความรับผิดชอบอีกนะไอ้เวร" สหรัฐที่นั่งอยู่ข้างๆต้นน้ำพูดขึ้นเสียงเข้ม

"ขี้บ่นจังวะพวกมึง" คนโดนเพื่อนตำหนิยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วเดินจูงมือไพลินเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงผู้ป่วย

"น้องเป็นอะไรวะ ทำไมเดินแปลกๆ" ต้นน้ำขมวดคิ้วถามอย่างสงสัยเมื่อสังเกตเห็นท่าทางการเดินที่แปลกไปของไพลิน คำถามของเขาทำเอาพวงแก้มใสของไพลินเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เธอเกาแก้มแก้เก้อพลางกัดปากเบาๆ

"มันใช่คำถามที่ควรถามไหมล่ะไอ้เวร" สหรัฐกระแทกศอกใส่ท่อนแขนของเพื่อนเบาๆ แต่ต้นน้ำกลับยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่

"ทำไมวะ กูก็แค่สงสัยว่าน้องไพลินไปทำอะไรมาถึงเดินแปลกๆ มันเป็นคำถามที่ไม่ควรถามตรงไหนวะ" ต้นน้ำเถียงกลับ ก่อนจะเบนสายตากลับไปหาไพลินที่นั่งหน้าแดงอยู่บนเตียง "โดนไอ้ดินมันแกล้งรึเปล่าน้องลิน ถ้าโดนมันแกล้งบอกพี่ได้นะ เดี๋ยวพี่จัดการมันให้เอง"

"จัดการกับความใสซื่อของตัวเองก่อนเถอะ" สหรัฐกลอกตาไปมาอย่างเอือมระอาใส่เพื่อนรัก ในขณะที่บดินทร์พยายามกลั้นขำ

"ใช่ค่ะ เมื่อคืนเพื่อนพี่ต้นน้ำแกล้งลินทั้งคืนเลย" ไพลินซบหน้าเข้าหาแผงอกแกร่งของแฟนหนุ่ม พร้อมกับยกแขนขึ้นมากอดเอวสอบไว้หลวมๆ

"อยากรู้ไหมคะว่าเมื่อคืนเฮียดินแกล้งลินยังไง"

"พี่ว่าพี่พอจะรู้แล้วนะ" ต้นน้ำยิ้มแหย

"ไม่อยากรู้แล้วเหรอคะ" ทั้งที่ตัวเองก็เขินอายจนหน้าแดง แต่เมื่อเห็นท่าทางใสซื่อของต้นน้ำก็อดไม่ได้ที่จะกลั่นแกล้ง

"ถ้าน้องลินอยากบอกพี่ก็พร้อมจะฟังนะ" ต้นน้ำกอดอกบอก "หรือจะปฏิบัติให้ดูเลยก็ได้นะ พี่มีเวลานั่งดูหลายชั่วโมงเลย"

"พอเลยไอ้เวร" บดินทร์ที่นั่งฟังมาหลายนาทีเอ่ยปรามเพื่อนรัก พร้อมกับยกแขนขึ้นมากอดคอแฟนสาวอย่างหวงแหน

"แล้วไอ้เหมไปไหนวะ"

"ไปส่งน้องนาร์เนียที่มหาลัย" สหรัฐตอบ

"งั้นพวกมึงก็ไปเรียนกันได้แล้ว อย่าลืมจดงานให้กูด้วย แผลหายเมื่อไหร่เดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้า"

"เปลี่ยนจากเลี้ยงเหล้าเป็นหอมแก้มน้องลินสักฟอดสองฟอดได้ไหมวะ" ต้นน้ำส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ยให้ไพลินเป็นการหยอกล้อบดินทร์ ซึ่งไพลินก็ยิ้มตอบอย่างนึกขำ

"ให้พวกเราหอมแก้มน้องลินกูว่ามันมากไปนะ ไอ้ดินไม่ยอมหรอก แต่ถ้าให้น้องลินหอมแก้มพวกเราเองอันนั้นก็อีกเรื่องนึงนะกูว่า" สหรัฐแย้ง

"ตีนกูทั้งสองข้างยังว่างอยู่นะ พวกมึงจะเอาปากมาหอมตีนกูเอง หรือจะให้กูเอาตีนไปหอมปากพวกมึงดี" แม้คำถามจะฟังดูเหมือนหยอกล้อ แต่สีหน้าและแววตาของบดินทร์สื่อความหมายว่าเอาจริง ทำเอาสหรัฐและต้นน้ำหัวเราะร่าอย่างสะใจที่สามารถทำให้เพื่อนรักอารมณ์เสียได้

"โหดจังวะ กับเพื่อนยังหึงนะมึง"

"เพื่อนอย่างพวกมึงมันไว้ใจไม่ได้ ไสหัวกลับไปเลยไป ก่อนที่กูจะถีบพวกมึงออกไป" บดินทร์ตอบสหรัฐเสียงเข้ม