กำราบรัก 20+ นิยาย บท 8

ก๊อก~ ก๊อก~

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองครั้งในขณะที่ไพลินกำลังจะหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมใส่ หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอรีบสวมใส่เสื้อคลุมให้เรียบร้อยทั้งที่เนื้อตัวยังเปียกหมาดๆ แล้วเดินนวยนาดออกไปเปิดประตู

"อะ..ไอ้เลว!" ใบหน้าหวานพลันบูดเบี้ยวเมื่อเปิดประตูออกมาปะทะกับใบหน้าหล่อเหลาของบดินทร์ที่กำลังยืนกอดอกรออยู่หน้าห้อง เธอชักสีหน้าใส่ แสดงความไม่พอใจเมื่อเห็นเขาปรายตามองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แม้จะไม่สามารถคาดเดาความคิดของเขาได้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ขณะมองเธอ แต่สายตาของเขามันไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

"มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะไอ้เลว!"

"ฉันมาเอา..." บดินทร์พูดเสียงเรียบ เลื่อนสายตาขึ้นมามองใบหน้าบูดบึ้งของหญิงสาวอีกครั้ง

"อะ..เอาอะไรของนาย! อย่ามาพูดจาลามกกับฉันนะ อย่าให้ฉันหมดความอดทนกับความเลวของนาย เพราะฉันทำอะไรได้มากกว่าที่นายคิด"

"ไม่ได้อยากจะเกทับเด็กน้อยเจ้าอารมณ์อย่างเธอหรอกนะ แต่ชีวิตฉันผ่านอะไรมามากกว่าเธอ คำขู่ของเธอมันไม่ได้ทำให้ฉันกลัวหรอก หมัดของเธอมันก็ไม่ได้ทำให้ฉันเจ็บหนักขนาดนั้น"

"เลิกพล่ามได้แล้ว! ไม่อยากฟัง จะไปไหนก็ไป!" บดินทร์บิดยิ้มร้ายกาจ ก่อนจะถือวิสาสะเดินแทรกตัวเข้าไปในห้องพักโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากไพลิน ทำเอาเจ้าของห้องโกรธจนเลือดขึ้นหน้ากับความไร้มารยาทของเขา

"นี่ออกไปนะ! ต้องให้ฉันพูดกับนายภาษาอะไรฮะนายถึงจะเข้าใจ ไอ้บ้าเอ้ยนั่นมันห้องนอนฉันนะ!" ไพลินขยี้ผมอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นบดินทร์เดินผิวปากเข้าไปในห้องนอน ทำตัวประหนึ่งว่าเป็นเจ้าของห้องอย่างไรอย่างนั้น

"ฉันมาเอาเสื้อคืน" บดินทร์บอกเสียงเรียบเมื่อได้ยินเสียงไพลินเดินกระทืบเท้าตามเข้ามา พร้อมกับหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงที่อบอวลไปด้วยกลิ่นกายของเธอ แล้วค่อยๆเอนหลังพิงหัวเตียง

"ฉันเพิ่งซัก มันยังไม่แห้ง เดี๋ยวฉันเอาไปคืนที่มหาลัย" ไพลินตอบเสียงแข็ง

"งั้นฉันจะอยู่ที่นี่ จนกว่ามันจะแห้ง"

"จะบ้าเหรอ! ฉันซักกับมือไม่ได้ปั่นเครื่อง กว่าจะแห้งก็ตอนเช้านู้น!"

"มันจะแห้งตอนไหนก็เรื่องของมัน แต่ฉันมาเอาของๆฉันคืน ถ้าไม่ได้คืนฉันก็ไม่กลับ"

"อย่ามากวนประสาทฉันนะ! ก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวเอาไปคืนที่มหาลัย แค่เสื้อตัวเดียวนายจะอะไรนักหนา"

"ก็ไม่ได้อะไรนักหนา แต่ฉันมีสิทธิ์ที่จะเอาของๆฉันคืน แล้วตอนนี้ของๆฉันก็อยู่ที่เธอ ฉันแค่มาเอามันคืน แปลกตรงไหน"

ไพลินกำหมัดแน่นจนเนื้อตัวสั่นเทิ้ม ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากแขนของบดินทร์เต็มแรงหวังให้เขาลุกออกไป ทว่าเรี่ยวแรงของเธอกลับทำให้ท่อนแขนของเขาขยับเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

"ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้!"

"..." ดวงตาคมกริบจ้องมองยอดปทุมถันที่ดุนดันกับเนื้อผ้าบางของเสื้อคลุมอาบน้ำไม่วางตา เขายื่นมือเข้าไปดึงเชือกที่ผูกรอบเอวคอดไว้จนมันหลุดออก ส่งผลให้หน้าอกใหญ่โผล่พ้นออกมา

"หยุดนะไอ้โรคจิต!" ไพลินรีบใช้มือกุมหน้าอกของตัวเองไว้ "เลิกทำเหมือนนมฉันเป็นนมสาธารณะสักทีได้ไหม! ตอนเด็กๆแม่ไม่ให้ดูดนมรึไงฮะถึงชอบมาดูดนมฉันนัก!"

"เคยดูดนมแม่ แต่ไม่เคยดูดนมผู้หญิงคนอื่น"

"ไอ้ตอแหล! ปล่อยนะ!" เธอตวาดเสียงใส่เมื่อโดนบดินทร์กระชากตัวเข้าหา ทำให้เธอที่ไม่ทันตั้งตัวถลาเข้าไปนอนเกยหน้าตักแกร่ง

"เธอนี่เซ็กซี่กว่าที่คิดนะ" มือหนาดึงเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้นมาจนมองเห็นบั้นท้ายเปลือยเปล่า ผิวกายขาวผ่องชวนให้หลงใหลของเธอทำให้บดินทร์อดใจไม่ไหวที่จะยื่นมือลงไปบีบเคล้นมัน

"เอามือออกไปนะ!"

"ถ้าไม่ใช้มือ ฉันจะใช้อย่างอื่นแทนนะ"

"ไอ้โรคจิต!"

"ก็อาจจะจริง" บดินทร์แสยะยิ้ม ก่อนจะยกตัวไพลินขึ้นมานั่งคร่อมบนหน้าตัก แล้วถอดเสื้อคลุมอาบน้ำของเธอออก ทำให้เขาได้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธออย่างเต็มตาโดยไม่มีสิ่งใดปกปิด

"นี่ปล่อยฉันนะ! ฉันบอกให้ปล่อยไง!" ไพลินพยายามดึงแขนออกจากการเกาะกุมเมื่อโดนบดินทร์จับรวบไว้ ก่อนที่เขาจะรั้งตัวเธอเข้าหา ส่งผลให้ยอดปทุมถันสัมผัสกับริมฝีปากหนาพอดี

"ยะ..อย่าดูดนะ!"

"ไม่ให้ดูดแล้วจะให้ทำอะไร บีบมันเฉยๆเหรอ"

"ปะ..ปล่อยนะ" หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อรับรู้ได้ถึงการขยายตัวของอะไรบางอย่างที่เธอนั่งทับอยู่ มันใหญ่โตจนเธอสัมผัสได้