ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 28

เซี่ยเวยขยับเข้าไปข้างกายฝู้อวี้สิงอย่างกับลูกหมาแล้วพูดว่า "คุณชายฝู้ครับ ถึงแม้คนที่แต่งงานกับคุณจะไม่ใช่เซี่ยหานลูกสาวคนโตของผม แต่ว่า เชียนเกอก็เป็นลูกสาวคนเล็กของผม ดังนั้น ผมก็น่าจะนับว่าเป็นพ่อตาของคุณ คุณพูดจาแบบนี้กับผม คงจะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่หรือเปล่าครับ?"

"พ่อตา?" ฝู้อวี้สิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นอย่างกับน้ำแข็ง "ภรรยาของผมไม่เคยมีพ่อมาก่อน ดังนั้น ผมมีพ่อตามาจากไหน?"

เซี่ยเวยถูกตอกกลับจนพูดไม่ออก

"คุณชายฝู้ นี่คุณ..."

ฝู้อวี้สิงมองข้ามไม่สนใจคำพูดที่เซี่ยเวยอยากจะพูดกับตัวเอง "เย่หยิ่ง สั่งให้ทนายร่างสัญญาการฟ้องเพื่อไล่ตามเงินหนึ่งพันล้านที่ฉันจ่ายออกไปเดี๋ยวนี้ อีกอย่าง ก่อนวันพรุ่งนี้เช้า ผมหวังว่า ตระกูลเซี่ยจะหายจากเมืองจิงตูไปจนหมดสิ้น"

เซี่ยเวย "..."

"คุณชายฝู้ครับ คุณจะทำอะไรครับ?"

เซี่ยเวยเริ่มตื่นตระหนกแล้ว "คุณชายฝู้ พวกเรามีอะไรคุยกันดีๆสิครับ คุณนี่ทั้งหมายศาล ทั้งให้ตระกูลเซี่ยหายไปจากเมืองจิงตู คุณทำแบบนี้ เคยคิดถึงความรู้สึกของเชียนเกอบ้างมั้ยครับ? ยังไงซะ ผมก็เป็นพ่อของเธอนะครับ"

"เย่หยิ่ง"

"กระผมอยู่ครับ"

ฝู้อวี้สิงพูดอย่างรังเกียจ "มีสิ่งบางอย่างน่ารำคาญเกินไป เย็บปากของมันทิ้งซะ"

เซี่ยเวยถลึงตาโต สีหน้าท่าทางไม่น่าเชื่อแบบนั้น ทำเอาเซี่ยเวยตกใจไม่น้อยเลย

เย่หยิ่งเองก็เป็นคนที่รวดเร็วอย่างมาก ฝู้อวี้สิงสั่งจบเขาก็ไปที่ข้างกายเซี่ยเวยทันที เตรียมที่จะเย็บปากของเขา เซี่ยเวยตกใจจนยอมทันที "คุณชายฝู้ครับ ผมคืนเงินให้ครับ!"

"คืนเป็นเท่าตัว"

"เท่า..เท่าตัว? เพราะอะไรครับ?"

"เพราะว่า เมื่อกี้พวกนายรังแกภรรยาของผม ภรรยาของผมตกใจ ต้องการค่ายาบำรุงรักษา และภรรยาของผมฝู้อวี้สิงคนนี้ ก็ต้องสูงส่งมากอยู่แล้ว เพราะงั้นผมให้พวกนายให้ผมพันล้านเป็นค่ารักษาพยาบาล เกินไปงั้นหรอ?"

เซี่ยเวยมองดูเย่หยิ่งที่ไม่รู้ไปหาเข็มที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวเล็งอยู่ที่ปากเขามาตอนไหน เขาในตอนนี้เหมือนว่าจะไม่มีสิทธิ์ในการเลือกเลยด้วยซ้ำ

"ไม่...ไม่เกินไปครับ!"

เรียวนิ้วของฝู้อวี้สิงเคาะบนรถเข็น "วันนี้ก่อนเที่ยง ถ้าหากว่าสองพันล้านยังไม่เข้าบัญชีของภรรยาผม อย่างนั้นแล้วพรุ่งนี้ทั่วทั้งเมืองจิงตูก็จะไม่มีเซี่ยซื่อกรุ๊ปอีกต่อไป"

เซี่ยเวยพยักหน้าทนต่อความเจ็บปวด "ครับ ครับ!"

"เย่หยิ่ง เพื่อป้องกันสิ่งของบางอย่างไม่ทำตามคำพูด นายก็ไปธนาคารเพื่อทำการโอนเงินกับมันซะ ถ้าหากว่าสองตัวนี้คิดอยากจะหนีกลางทาง ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะปล่อยรอดไว้แล้วล่ะ"

"ครับ ท่านเก้า"

เซี่ยเวยและแม่เซี่ยก็ได้ถูกฝู้อวี้สิงจัดการแบบนี้ ในตอนที่เย่หยิ่งดึงเซี่ยเวยและแม่เซี่ยขึ้นรถ เซี่ยเวยและแม่เซี่ยยังไม่ทันตั้งตัวได้สติว่าเกิดอะไรขึ้น

วันนี้พวกเขาสองคนแค่มาเพื่อขอร้องเซี่ยเชียนเกอ ให้เธอปล่อยเซี่ยหานลูกสาวของพวกเขา แต่ใครจะคาดคิดว่าลูกสาวก็ช่วยออกมาไม่ได้ แล้วยังต้องเสียอีกหนึ่งพันล้าน ทีนี้ ถึงแม้บริษัทจะไม่ล้มละลาย แต่ก็เหมือนถูกลอกเนื้อหนังทิ้ง

และทุกอย่างนี้ ก็เป็นเพราะเซี่ยเชียนเกอและฝู้อวี้สิง

ฝู้อวี้สิงพวกเขาทำอะไรไม่ได้ แต่เซี่ยเชียนเกอ รอให้พวกเขาช่วยลูกสาวของพวกเขาออกมาได้แล้ว พวกเขาจะต้องให้เซี่ยเชียนเกอได้ชดใช้อย่างแน่นอน!

และเป็นการชดใช้ที่หนักหนาสาหัสด้วย

...

หลังจากที่เซี่ยเวยและแม่เซี่ยถูกเย่หยิ่งพาตัวไปแล้ว คนใช้ภายในห้องนั่งเล่นต่างก็ยืนเรียงกันเป็นแถวอย่างมีระเบียบ ไม่กล้าขยับเขยื้อน เพราะว่าพวกเขาได้ถูกเซี่ยเชียนเกอ‘สั่งสอน’อย่างดีแล้ว

คุณนายยังไม่ออกคำสั่ง พวกเขาจะกล้าขยับได้ยังไงกัน?

นอกจากว่า พวกเขาจะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว

ตอนนี้เซี่ยเชียนเกอไม่มีเวลาว่างจะไปสนใจคนใช้พวกนั้น เพราะว่าในตอนนี้ เธอรู้สึกว่าเธอควรจะอธิบายให้กับฝู้อวี้สิงสักหน่อย ในเรื่องที่เธอปิดบังตัวตนของตัวเอง

"ฝู้อวี้สิง ที่จริงแล้วตัวตนของฉัน ตั้งแต่วันที่ฉันแต่งงานกับคุณ ฉันก็อยากบอกกับคุณแล้ว แต่ว่า ฉันกลัวว่าถ้าฉันพูดแล้วคุณจะไล่ฉันไป"