ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 8

"ฉันเคยบอกไปแล้วว่าฝู้อวี้สิงยุ่งมาก ไม่มีเวลามา"

พ่อเซี่ยยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ได้ยินเซี่ยหานนั่งพูดจาประชดประชันอยู่ด้านข้าง "ฉันดูแล้วคงจะไม่ใช่ว่าฝู้อวี้สิงงานยุ่งมากแล้วไม่มีเวลามา แต่เป็นเพราะฝู้อวี้สิงไม่ได้ใส่ใจเธอเลยต่างหาก ยังไงซะ คนที่ฝู้อวี้สิงอยากจะแต่งงานด้วย ตั้งแต่ต้นจนจบ ก็คือฉันเซี่ยหานคนนี้ ไม่ใช่เธอเซี่ยเชียนเกอ ตัวสำรองก็คือตัวสำรอง ไม่มีทางเป็นตัวจริงได้ ก็ไม่แปลกที่ฝู้อวี้สิงไม่แม้แต่จะกลับมาบ้านเจ้าสาวด้วยกันกับเธอ"

เซี่ยเชียนเกอกำลังคิดอยากจะพูด แต่เซี่ยหานก็พูดออกมาอย่างหน้าไม่อายอีกว่า "ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฝู้อวี้สิงสองขาพิการและตาบอด คนที่จะได้เป็นภรรยาของเขาก็คือฉันเซี่ยหานคนนี้ ไม่ใช่เธอเซี่ยเชียนเกอหรอกนะ แต่ว่าน่าเสียดาย ถึงแม้ฝู้อวี้สิงจะร่ำรวยมีอำนาจอีกมากแค่ไหน เขาก็เป็นเพียงแค่คนพิการตาบอดเท่านั้น ผู้ชายแบบนี้ แม้หน้าตาจะดีมากแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์ ยังไงซะ เขาก็ใช้งานไม่ได้ แต่งงานไปแล้ว ไม่ต่างอะไรกับเป็นหญิงม่าย ฉะนั้น เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว ฉันไม่แต่งงานกับเขา แล้วมอบเขาให้กับเธอ ฉันเองก็ไม่มีอะไรให้เสียดาย"

เมื่อเซี่ยเชียนเกอฟังคำพูดของเซี่ยหานจนจบก็รู้สึกโมโหอย่างมาก เพราะว่าเธอไม่อนุญาตให้ใครว่าร้ายฝู้อวี้สิงแม้แต่นิด!

"เซี่ยหาน เธอพูดจาให้ดีหน่อยนะ ถึงแม้ฝู้อวี้สิงเขาจะสองขาพิการ และตาบอด แต่ฉันก็ชอบเขา"

เซี่ยหานจิ๊ปาก พูดอย่างรังเกียจว่า "เซี่ยเชียนเกอ เธอเพิ่งจะแต่งงานกับฝู้อวี้สิงไปได้แค่วันเดียว เธอก็บอกว่าเธอชอบเขาแล้ว ไม่รู้สึกว่ามันตอแหลมากไปงั้นหรอ? เพราะยังไงซะเมื่อไม่นานมานี้ ในตอนที่คุณพ่อสั่งให้เธอไปแต่งงานกับฝู้อวี้สิงแทนฉัน เธอถึงตายก็ไม่ยอมเชียวนะ ถึงขั้นที่ว่าสุดท้ายที่เธอยอมตกลงไปแต่งงานกับฝู้อวี้สิง ก็เป็นเพราะว่าพวกเราใช้แม่ที่น่ารังเกียจคนนั้นของเธอมาข่มขู่ เธอถึงได้ยอมแต่ง ทำไมเพียงแค่วันเดียวเท่านั้น เธอก็เปลี่ยนใจแล้วล่ะ? มาบอกว่าเธอชอบฝู้อวี้สิง? "

"หรือว่า จู่ๆเธอก็พบว่า ตัวฝู้อวี้สิงเองจะมีประโยชน์หรือไม่นั้นไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญคือเงินของเขางั้นหรอ? แต่ว่าทำยังไงดีละ? ฉันได้ยินมาว่า ผู้ถือหุ้นของฝู้ซื่อกรุ๊ป กำลังเตรียมจะเปิดประชุมผู้ถือหุ้นกัน ร่วมกันขับไล่ฝู้อวี้สิงออกจากตำแหน่งท่านประธาน แล้วให้ฝู้เฉิงหยุนขึ้นรับตำแหน่งท่านประธานคนถัดไป ก็หมายความว่า อีกไม่นานฝู้อวี้สิงก็จะไม่เหลืออะไรเลย ถึงตอนนั้น เธอเซี่ยเชียนเกอก็จะได้ไปแค่ฝู้อวี้สิงคนพิการคนนั้น ส่วนเงิน แค่คิดเธอก็ไม่ต้องคิดเลย!"

ฝู้ซื่อกรุ๊ปจะทำการเปิดการประชุมผู้ถือหุ้น? ร่วมกันขับไล่ฝู้อวี้สิง?

แม่ของฝู้อวี้สิงเคยพูดว่าจะให้เวลาเธอหนึ่งเดือนไม่ใช่งั้นหรอ? แต่ว่าทำไม จู่ๆเธอถึงได้ไปเรียกประชุมผู้ถือหุ้นล่ะ?

เรื่องนี้ เป็นแค่ข่าวโคมลอย หรือว่ามีเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงละ?

ฝู้ซื่อกรุ๊ปคงจะต้องสำคัญต่อฝู้อวี้สิงมาแน่ๆ ส่วนสิ่งของที่ฝู้อวี้สิงคิดว่าสำคัญ เธอก็จะช่วยฝู้อวี้สิงรักษาไว้ให้ดี ดูท่าแล้ว เธอคงจะต้องรีบรักษาดวงตาและขาของฝู้อวี้สิงให้หายอย่างไวแล้วล่ะ

เซี่ยเชียนเกอทำหน้าเย็นชา จ้องเซี่ยหาน "เซี่ยหาน ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่จะหัวสูงประจบสอพลออย่างเธอ ฉันจะบอกเธอไว้นะ ถึงแม้วันหนึ่งฝู้อวี้สิงจะกลายเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย อย่างนั้นฉันก็ไม่มีทางทิ้งเขาไว้แน่นอน!"

เซี่ยหานยิ้มเยาะ "จิ๊ๆๆ ดูไม่ออกเลยนะเนี่ยว่าเธอกับฝู้อวี้สิงจะเป็นสามีภรรยาที่รักกันลึกซึ้งอย่างนี้?"

"ทำไม? เธออิจฉาหรอ?"

เธออิจฉา?

ตลกสิ้นดี!

"ฝู้อวี้สิงคนพิการอย่างนั้น ให้ฉันฟรี ฉันยังไม่เอาเลย แล้วฉันยังจะอิจฉาเธอ? ล้อเล่นตลกอะไรกัน?"

เซี่ยเชียนเกอเกลียดการที่ฝู้อวี้สิงถูกด่าว่าพิการมากที่สุด เธอยกมือขึ้นอย่างอดทนไม่ไหวแล้ว และฟาดไปที่หน้าของเซี่ยหาน "เซี่ยหาน ฝ่ามือนี้ คือบทเรียนสั่งสอนที่ฉันให้กับเธอ ฉันขอเตือนเธอไว้ ถ้าหากว่าเธอกล้าเรียกฝู้อวี้สิงว่าพิการอีก ฉันจะให้เธอรับรู้ว่าบทสรุปของคนที่พูดจามั่วก็คือการเป็นคนใบ้!"