ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 61

"ในห้องผู้ป่วยเมื่อสักครู่เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

ฝู้อวี้สิงรู้ดี ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกไป เซี่ยเชียนเกอก็จะเชื่อเขา

ดังนั้นเขาจึงได้เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานนี้ให้กับเซี่ยเชียนเกอฟังทุกอย่าง หลังจากที่เซี่ยเชียนเกอฟังจบแล้วก็รู้สึกเกลียดชังฝู้เฉิงหยุนและแม่ฝู้มากขึ้นกว่าเดิม

สองคนที่สมควรตายนี่กล้าวางแผนจัดการเธอ!

เธอจะต้องทำให้ทั้งสองคนชดเชยในสิ่งที่ทำลงไป

เซี่ยเชียนเกอเอ่ยถามขึ้นว่า "เมื่อสักครู่คุณพูดว่าฝู้เฉิงหยุนถูกป๋อเอี่ยนส่งไปเข้ารับการผ่าตัดแล้วใช่ไหม?"

"ครับ"

"คุณรอฉันอยู่ที่นี่ก่อน ฉันจะไปผ่าตัดให้กับฝู้เฉิงหยุนเอง"

ฝู้อวี้สิง "......"

ก่อนที่เซี่ยเชียนเกอจะเดินทางไปยังห้องผ่าตัด เธอได้โทรศัพท์หาเย่หยิ่งให้เขามาคุ้มกันความปลอดภัยของฝู้อวี้สิงก่อนจะเดินทางจากไปยังห้องผ่าตัดนั้น แม่ฝู้ถูกพยาบาลกลุ่มหนึ่งรั้งเอาไว้ไม่ให้เข้าไปช่วยฝู้เฉิงหยุนในห้องผ่าตัด

เดิมทีแม่ฝู้ตั้งใจจะให้ฝู้เฉิงหยุนแกล้งทำเป็นป่วย จากนั้นหลอกล่อพยาบาลกลุ่มนั้นไป หล่อนจะถอดหน้ากากออกซิเจนของแม่เจียงออก แล้วให้ฝู้เฉิงหยุนกลับคืนสู่สภาวะปกติ

แต่ใครจะไปคิดเล่า พยาบาลกลุ่มนี้อุ้มลูกชายของเธอขึ้นโดยไม่ระมัดระวัง กลับทำให้ศีรษะของลูกชายเธอกระแทกเข้ากับกำแพง ตอนนี้ลูกชายของเธอหมดสติไปจริงๆ และหมอคนที่ชื่อว่าป๋อเอี่ยนเข้าใจผิดคิดว่าลูกชายของเธอกำลังจะตาย จึงได้ส่งเข้าไปช่วยเหลือในห้องผ่าตัดอย่างเร่งด่วน

หากว่าป๋อเอี่ยนช่วยลูกชายของเธอแล้วทำการผ่าตัดศีรษะให้กับลูกชายของหล่อนด้วย ถ้าอย่างนั้นลูกชายของเธอจะไม่ทนทุกข์ทรมานโดยเสียเปล่าหรือ?

ด้วยเหตุนี้เอง ตอนนี้แม่ฝู้จึงรู้สึกเป็นกังวลมากและกำลังต่อสู้กับกลุ่มพยาบาล ตอนที่เซี่ยเชียนเกอเดินทางมาถึง แม่ฝู้ยังได้ตะโกนขึ้นว่า "ลูกชายของฉันไม่ได้ป่วย พวกเธอให้ฉันเข้าไปเดียวนี้นะ ให้ฉันเข้าไป!"

เซี่ยเชียนเกอเดินตรงมาหยุดอยู่ด้านข้างพยาบาลกลุ่มนั้น เธอหันไปกำชับกับหัวหน้าพยาบาลว่า "รบกวนไปเรียกเจียงฮ่านมาให้ฉันด้วยนะคะ"

พยาบาลเห็นเซี่ยเชียนเกอกำชับดังนั้นก็พยักหน้าตอบรับโดยไม่ครุ่นคิด

ตอนนี้เซี่ยเชียนเกอเป็นไอดอลที่หมอและพยาบาลทุกคนพากันเคารพนับถือ ดังนั้นคำสั่งของเซี่ยเชียนเกอ พยาบาลจึงทำตามโดยธรรมชาติ

เมื่อพยาบาลผู้นั้นเดินทางจากไปแล้ว แม่ฝู้ก็ดิ้นหลุดออกจากแขนของพยาบาลคนที่รั้งตัวเธอเอาไว้ ก่อนจะวิ่งตรงเข้าไปยังห้องผ่าตัด กลุ่มพยาบาลพากันวิ่งไล่เธอไปด้วยท่าทางตื่นเต้น แต่กลับถูกเซี่ยเชียนเกอห้ามเอาไว้ว่า "พวกคุณไม่ต้อง ฉันไปเอง"

ดังนั้นเซี่ยเชียนเกอจึงเดินตรงเข้าไปในห้องผ่าตัดอย่างสง่างาม

เธอเดินตรงมาอย่างห้องผ่าตัดที่กำลังเตรียมเอาไว้ให้ฝู้เฉิงหยุน ขณะนี้ฝู้เฉิงหยุนกำลังนอนอยู่บนเตียงผ่าตัดอย่างไม่อาจขยับเขยื้อนได้ ป๋อเอี่ยนกำลังสังเกตคลื่นไฟฟ้าหัวใจของฝู้เฉิงหยุน ทันใดนั้นเอง เซี่ยเชียนเกอก็ได้เอื้อมมือไปหยิบมีดผ่าตัดมาเล่มหนึ่งแล้วแทงไปที่ขาของฝู้เฉิงหยุนอย่างแรง

จากนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวน ฝู้เฉิงหยุนตื่นแล้วสะดุ้งกระโดดขึ้นจากเตียงผ่าตัดด้วยอาการเจ็บปวด

ขณะเดียวกันเสียงร้องอันโหยหวนของฝู้เฉิงหยุนก็ได้ดึงดูดแม่ฝู้ให้เดินไป

เซี่ยเชียนเกอยืนอยู่ตรงหน้าของฝู้เฉิงหยุนดุจดั่งปีศาจ ใบหน้าน้อยๆ อันไร้ที่ติของเธอดูขยายใหญ่ขึ้นตรงหน้าฝู้เฉิงหยุน เซี่ยเชียนเกอหัวเราะขึ้นอย่างร่าเริงว่า "น้องชาย ช่างบังเอิญจริงนะ เราพบกันอีกแล้ว"

รอยยิ้มของเซี่ยเชียนเกอทำให้ฝู้เฉิงหยุนรู้สึกหนาวไปทั้งตัว

เซี่ยเชียนเกอต้องการจะทำอะไร?

ฝู้เฉิงหยุนเคลื่อนไหวร่างกายของตนเอง พยายามดีดตัวจากเตียงผ่าตัด แต่ว่าทั้งมือและเท้าของเขาถูกมัดเอาไว้จนไม่อาจเคลื่อนไหวได้เลย เซี่ยเชียนเกอหยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาอีกครั้งแล้วแกว่งไปมาต่อหน้าฝู้เฉิงหยุน ท้ายที่สุดมีดผ่าตัดเล่มนั้นก็ไปจี้อยู่ตรงคอของฝู้เฉิงหยุน