ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 85

"ฉันคือเซี่ยเชียนเกอ"

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ก็เข้าประเด็นในทันที

อานเยว่เงียบไปครู่หนึ่งด้วยความตรงไปตรงมาของเซี่ยเชียนเกอ ถึงได้ถามว่า: "ไม่ทราบว่าเธอโทรหาฉัน มีธุระอะไรเหรอ?"

"ฉันอยากเจอเธอ"

"ตอนนี้ชื่อเสียงของคุณเซี่ยฉาวโฉ่ขนาดนี้ จู่ๆบอกว่าจะเจอฉัน ไม่รู้ว่าทำไม ฉันรู้ว่า คุณเซี่ยอยากจะทำร้ายฉัน"

อานเยว่คนนี้ เป็นโรคจิตหวาดระแวงหรือเปล่า?

อีกอย่าง ใครทำร้ายใคร เธอน่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ?

เสียงเย็นชาของเซี่ยเชียนเกอ ดังขึ้นอีกครั้ง: "ฉันรอเธออยู่ที่ห้องวีไอพีของโรงแรมที่ทีมงานกองถ่ายร่วมรับประทานอาหารกันเมื่อวานนี้"

โดยไม่ให้โอกาสอานเยว่ได้ปฏิเสธ เซี่ยเชียนเกอวางสายโทรศัพท์โดยตรง

เพราะเธอรู้ว่า อานเยว่จะต้องมาแน่ๆ

ยิ่งไปกว่านั้นไม่เพียงแต่จะมา ยังจะคิดหาทางเล่นงานตัวเองอีกครั้ง

เพราะว่า มีเพียงชื่อเสียงของเธอพังทลายจนหมดหนทางเยียวยา ตำแหน่งนางเอกของยอดนำนิติเวช ถึงจะตกเป็นของเธอ

วงการบันเทิง เป็นสถานที่ที่ยุ่งเหยิงจริงๆ

พูดจาอ่อนหวานแต่ไม่จริงใจระหว่างดารา เปรียบได้กับละครนางในที่แย่งชิงความเป็นที่โปรดปราน

เซี่ยเชียนเกอแต่งตัวอย่างเรียบง่าย ก็ออกไป

เธอมาถึงโรงแรมที่ทีมงานกองถ่ายร่วมรับประทานอาหารกันเมื่อวานนี้ก่อน หยิบกล้องที่เธอซื้อระหว่างทางออกมา ติดตั้งไว้ทุกมุมในห้องวีไอพี หลังจากติดตั้งเสร็จ เซี่ยเชียนเกอก็ออกจากห้องวีไอพี

เพราะว่าถ้าเธออยู่ในห้องวีไอพีอยู่ตลอด อานเยว่มาแล้ว ก็จะสงสัยว่าตัวเองมาเร็วขนาดนี้ มาติดตั้งกล้องไว้ในห้องวีไอพี

แต่ถ้าหากว่า เธอติดตั้งกล้องเสร็จ หลังจากที่อานเยว่มา โทรศัพท์หาตัวเองเธอค่อยเข้ามา อานเยว่อยู่ในห้องวีไอพี ถึงจะไม่ระมัดระวังมากเกินไป

ซ่อนเร้นคำพูดอะไรไม่ได้

ชาติก่อนเคยเห็นฉากนางใน ไม่รู้ว่าเธอดูไปเท่าไหร่ ระดับอย่างอานเยว่อยากจะทำร้ายเธอ ไม่มีทาง

เซี่ยเชียนเกอก็ซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำ เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง รออานเยว่โทรศัพท์หาตัวเอง ตอนใกล้เที่ยง ในที่สุดอานเยว่ก็โทรมา

เธอถาม: "เธอนัดเจอฉันที่ห้องวีไอพีร่วมรับประทานอาหารเมื่อวานนี้ไม่ใช่เหรอ? เธออยู่ไหนเนี่ย?"

เซี่ยเชียนเกอตอบกลับอานเยว่ราวกับแสดงเก่งว่า: "ฉันคิดว่าเธอจะไม่มาซะอีก ก็เลยยังไม่ได้ออกบ้าน แต่ในเมื่อเธอมาแล้ว ก็รอฉันหน่อย ฉันนั่งแท็กซี่ไปใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น"

อานเยว่พูดออกมาอย่างไม่พอใจ: "นี่เธอปล่อยให้ฉันรอเธอเหรอ?"

เซี่ยเชียนเกอพูดว่า: "ถ้าเธอบอกกับฉันล่วงหน้าว่า เธอรับปากจะมาเจอฉัน งั้นเธอก็ไม่ต้องรอฉันแล้ว? แต่ใครให้เธอไม่บอกกันก่อนล่ะ? ดังนั้นเธอรอฉันครึ่งชั่วโมง ทำไมเหรอ"

เซี่ยเชียนเกอคนนี้ปล่อยให้ตัวเองรอเธอ ทำไมยังมีท่าทีแบบนี้ด้วย?

อานเยว่วางสายอย่างเสียงดังลั่น เธอนั่งอยู่ในห้องวีไอพี สวมหน้ากากอนามัยสั่งอาหารเต็มโต๊ะ ทานไปด้วย รอเซี่ยเชียนเกอไปด้วย

เซี่ยเชียนเกอพูดด้วยรอยยิ้มว่า: "เธอไม่ใช่ฉัน เธอมั่นใจขนาดนี้ได้ยังไงว่าฉันจะต้องอาศัยกติกาซ่อนเร้น ได้ตำแหน่งนางเอกมา? อีกอย่างนะ ฉันฟังจากที่เธอพูดเหมือนจะคุ้นเคยกับเรื่องราวของกติกาซ่อนเร้นในวงการบันเทิงเป็นอย่างมาก หรือว่า ละครเรื่องนั้นที่ทำให้เธอได้รับรางวัล เธอก็อาศัยกติกาซ่อนเร้นได้มาเหรอ?"

อานเยว่ถูกคำพูดของเซี่ยเชียนเกอทำให้อับอายขายหน้าในทันที

เซี่ยเชียนเกอคนนี้ เป็นพยาธิตัวกลมในท้องของเธอเหรอ?

เธอรู้ทุกอย่างได้ยังไง?

อานเยว่ถูกเซี่ยเชียนเกอยั่วโมโหจนหน้าทั้งแดงทั้งซีดเซียวแล้ว

เธอฝืนบังคับให้ตัวเองสงบสติอารมณ์: "เซี่ยเชียนเกอ ถ้าเธอกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ให้ร้ายฉัน ใส่ร้ายฉัน เธอเชื่อมั้ยว่าฉันจะจ้างทนายฟ้องร้องเธอ? ทำให้เธอชดใช้จนหมดตัว"

เซี่ยเชียนเกอเท้าคาง และตอบอย่างไร้เดียงสา: "ที่แท้ หลังจากที่ถูกคนใส่ร้าย สามารถหาทนายมาฟ้องร้องอีกฝ่ายได้เหรอ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นเดี๋ยวฉันกลับบ้าน รวบรวมภาพจับหน้าจอเหล่านั้น ที่ใส่ร้ายฉันให้ดีๆ ถึงเวลาฉันก็จ้างทนายคนหนึ่ง ฟ้องร้องพวกเขา เธอคิดว่าไง?"

ข่าวพวกนั้น เธอใช้ชื่ออื่นในการปล่อยออกไป ถ้าเซี่ยเชียนเกอจะหาทนายความฟ้องจริงๆ ถ้าอย่างนั้นคนที่หล่อนจะฟ้องร้อง ก็คือเธอไม่ใช่เหรอ?

เซี่ยเชียนเกอคนนี้ภายนอกดูเหมือนไม่มีภัยอันตรายอะไร แต่ความเป็นจริง ประสบการณ์ของเธอมากกว่าใครๆ!

อานเยว่โกรธจนหน้าแดง: "อันที่จริง คำพูดที่เธอเพิ่งพูดไป ก็ไม่สามารถถือว่าเป็นอาชญากรรมใส่ร้ายได้ ในทำนองเดียวกัน สิ่งที่พวกชาวเน็ตว่าให้เธอทางอินเทอร์เน็ต ก็ไม่สามารถที่จะถือเป็นอาชญากรรมที่ใส่ร้ายเธอได้ ดังนั้น เธอฟ้องร้องพวกเขาไปก็ไม่มีประโยชน์"

มีหรือไม่มีประโยชน์ ลองดูก็รู้?

เมื่อมองดูท่าทางกังวลของอานเยว่ นึกแล้วเชียว เธอเดาได้ไม่ผิด คนที่ทำลายชื่อเสียงของเธอ ก็คือหล่อน

ผู้หญิง.......