ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 90

ซุนเวยเวยคนนี้ กำลังสอนเธอทำงานเหรอ?

เซี่ยเชียนเกอมองซุนเวยเวยอย่างเยือกเย็นแวบหนึ่ง ต่อจากนั้นมาถึงข้างกายของเจียงหลิง ตรวจดูอาการของเจียงหลิง อาการไม่ดีจริงๆ แต่ยื้อชีวิตให้เธอหน่อยก็ไม่เป็นไร

เพียงแต่ว่า: "ซุนเวยเวย ฝากบอกป๋อเอี่ยนให้ฉันด้วย หลังจากวันนี้ที่ฉันทำการผ่าตัดคนไข้รายนี้เสร็จ คราวหน้าเขาขอให้ฉันทำการผ่าตัดอีก ขอให้เขาเตรียมเงินหนึ่งพันล้านไว้ด้วย"

หนึ่งพันล้าน?

เซี่ยเชียนเกอบ้าไปแล้วหรือเปล่า?

ซุนเวยเวยขมวดคิ้วพูดว่า: "เซี่ยเชียนเกอ เธอคิดถึงเงินจนบ้าไปแล้วเหรอ?"

เซี่ยเชียนเกอเลิกคิ้ว: "ฉันคิดว่าคุณนายเศรษฐีข้างนอกประตูคนนั้น ค่อนข้างร่ำรวย มองดูท่าทางที่เธอกังวลมากเมื่อกี้นี้ น่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนไข้รายนี้ ดังนั้น ถ้าเธออยากให้ฉันลงมือทำการผ่าตัด ก็ต้องเตรียมหนึ่งพันล้าน ไม่อย่างนั้น ไม่มีอะไรต้องคุย"

เซี่ยเชียนเกอพูดไปด้วย ใช้เข็มยื้อชีวิตของเจียงหลิงไปด้วย

ซุนเวยเวย: "......"

เวลาผ่านไปทุกวินาที ครึ่งชั่วโมงต่อมา เซี่ยเชียนเกอควบคุมอาการของเจียงหลิง หลังจากที่เธอหยิบยาจากกระเป๋าป้อนเข้าใส่ในปากของเจียงหลิง ก็หันหลังออกจากห้องผ่าตัด

เมื่อคุณหญิงเจียงเห็นเซี่ยเชียนเกอออกไป เธอรีบก้าวไปข้างหน้าแล้วถามไถ่ว่า: "คุณหมอ ตอนนี้อาการของลูกสาวฉันเป็นยังไงบ้างคะ?"

"อาการป่วยของเธอทรงตัวแล้ว เมื่อกี้นี้ฉันเพิ่งให้เธอทานยาป้องกันหัวใจที่พัฒนาขึ้นโดยตัวเองให้เธอทาน ตอนนี้เธอไม่ตาย"

คุณหญิงเจียงรู้จักเซี่ยเชียนเกอ ดังนั้น ดังนั้นจึงเชื่อในทักษะทางการแพทย์ของเซี่ยเชียนเกออย่างสมบูรณ์ ยังไงซะ เธอสั่งให้คนเปลี่ยนถ่ายหัวใจแม่ของเจียงฮ่าน เซี่ยเชียนเกอก็สามารถที่จะทำให้หัวใจดวงนั้นเต้นอีกครั้งในร่างกายของ江母 ดังนั้น ทักษะทางการแพทย์ของเซี่ยเชียนเกอ ดีมาก

ดังนั้น ขอให้หล่อนทำการผ่าตัดให้กับลูกสาวของเธอ ถูกต้องแล้ว

คุณหญิงเจียงถามด้วยความสงสัย: "คุณหมอ เมื่อกี้นี้คุณตรวจอาการของลูกสาวฉันแล้ว คุณคิดว่า ไม่มีไขกระดูก คุณสามารถที่จะช่วยรักษาเธอหายได้มั้ย?"

"ได้สิ"

เมื่อคุณหญิงเจียงได้ยินเซี่ยเชียนเกอพูดแบบนี้ ดีใจจนยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็ได้ยินเซี่ยเชียนเกอพูดต่อว่า: "แต่ว่า ฉันไม่อยากรักษา"

คุณหญิงเจียง: "......."

"ทำไมคะ? ฉันสามารถให้เงินคุณได้!"

ให้เงินเหรอ?

เซี่ยเชียนเกอโลภมากไม่รู้จักพอ: "ก็ได้นะ ให้ฉันหนึ่งพันล้าน ฉันจะช่วยรักษาลูกสาวของคุณ แต่ถ้าไม่มีหนึ่งพันล้าน งั้นก็ไม่มีอะไรต้องคุยกัน อีกอย่างนะ ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก หนึ่งพันล้านนี้ของคุณ ถ้าไม่รีบโอนเข้าบัญชี ถ้างั้นฉันคิดว่าคุณไปขอให้ป๋อเอี่ยนช่วยชีวิตลูกสาวของคุณเถอะ ยังไงซะ ต่อไปนี้ ฉันยุ่งมากจริงๆ"

คุณหญิงเจียงรู้สึกเหมือนมีอะไรผิดปกติกับหูของตัวเอง

หนึ่งพันล้าน??

ไม่นึกเลยว่าเซี่ยเชียนเกอคนนี้จะขอหนึ่งพันล้านกับตัวเอง? เธอทำไมไม่ไปปล้น?

คุณหญิงเจียงมองไปที่เซี่ยเชียนเกออย่างจริงจัง: "คุณหมอ ฉันไม่มีเงินหนึ่งพันล้าน ยิ่งไปกว่าคุณหมอป๋อช่วยชีวิตลูกสาวของฉัน จำเป็นต้องปลูกถ่ายไขกระดูกถึงจะช่วยชีวิตลูกสาวของฉันได้ ดังนั้น......."

ไม่ให้โอกาสคุณหญิงเจียงพูดจบเซี่ยเชียนเกอก็ขัดจังหวะในทันที: "ถ้าอย่างนั้นคุณก็รอการปลูกถ่ายไขกระดูกสิ"

คุณหญิงเจียงพูดอย่างกังวลใจ: "แต่อาการของลูกสาวฉัน นับวันยิ่งแย่กว่าเดิม เธอรอการปลูกถ่ายไขกระดูกไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ไม่แน่ใจว่าไขกระดูกที่หาได้ในครั้งนี้ จะเข้ากับลูกสาวของฉันหรือเปล่า ถ้าหากไม่เข้ากัน งั้นลูกสาวของฉันก็ต้องตายทางเดียว คุณหมอ ในเมื่อตอนนี้คุณช่วยรักษาลูกสาวของฉันได้ งั้นคุณก็ช่วยฉันได้มั้ย? เพียงแต่ว่าหนึ่งพันล้านนั้น ตอนนี้ฉันไม่มี แต่ว่าฉันรับปากกับคุณ รอฉันมี ฉันจะให้คุณทั้งหมด ตราบใดที่คุณสามารถที่จะช่วยรักษาลูกให้หายดี คุณต้องการอะไร ฉันก็จะให้คุณ"

เมื่อเห็นสายตาของคุณหญิงเจียงที่ขอร้องอ้อนวอนตัวเองขนาดนี้ ในใจของเซี่ยเชียนเกอ ยังคงไม่มีความตั้งใจที่จะใจอ่อน ความรู้สึกที่เซี่ยเชียนเกอมอบให้กับเธอ ไม่ดีเป็นอย่างมาก เธอรังเกียจสายตาคู่นั้นของหล่อนที่เต็มไปด้วยแผนการ ดังนั้น เธอไม่มีทางช่วยหล่อนรักษาลูกสาวของหล่อน

และก็เป็นเพราะว่าเธอไม่อยากช่วย ถึงได้พูดกับคุณหญิงเจียง ให้เธอให้ตัวเองหนึ่งพันล้าน ทำให้เธอ ถอยไปง่ายๆ

อีกอย่าง ตอนนี้ลูกสาวของเธอก็ไม่ตาย

เธอมีเวลาเหลือเฟือ ที่จะหาไขกระดูกที่เข้ากับลูกสาวของเธอ

อีกอย่างก็คือ ช่วงนี้เธอยุ่งมากจริงๆ

เซี่ยเชียนเกอปฏิเสธด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: "รอคุณมีหนึ่งพันล้าน ค่อยมาพูดคำนี้กับฉัน ยังมีธุระ ก็ขอตัวก่อน"

เมื่อคำพูดลดลง เซี่ยเชียนเกอก็หันหลังออกจากโรงพยาบาล

พรุ่งนี้"ยอดนำนิติเวช"ก็จะเริ่มถ่ายทำ เธอยังไม่ได้ท่องบทเลย

ยุ่งขนาดนี้ เธอไม่มีเวลาที่จะอยู่กับฝู้อวี้สิงของเธอ เธอยังเจียดเวลามาช่วยลูกสาวของผู้หญิงคนนี้ เธอบ้าไปแล้วเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนี้รู้จักกับซุนเวยเวย เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างระหว่างพวกเธอสองคน แต่ว่าคืออะไร เธอไม่รู้

แต่ไม่ใช่เรื่องดีอะไรแน่ๆ!

เธอช่วยรักษาผู้ป่วย มีสองเงื่อนไข อย่างแรก เธอไม่ช่วยชีวิตคนที่ทำชั่ว อย่างที่สอง เธอไม่ช่วยรักษา คนไข้ที่ดูเหมือนจะทำให้เธอไม่สบายใจ ผู้หญิงคนที่นอนอยู่ข้างในคนนั้น เธอรู้ว่าหล่อนมีทั้งสองเงื่อนไข เหตุผลที่เธอช่วยชีวิตของหล่อนในวันนี้ ทั้งหมดเพราะเธอรับเงินของป๋อเอี่ยน

ถ้าหากไม่ได้รับ เธอคงจะหันหลังจากไป

ใครจะอยู่ต่อ เสียเวลาของตัวเองเหรอ?

หลังจากที่เซี่ยเชียนเกอออกไป คุณหญิงเจียงโกรธจนขมวดคิ้ว: "เซี่ยเชียนเกอคนนี้ ทำไมไม่เห็นค่าคนอื่นขนาดนี้?"

เย่หยิ่งยังคงกินแอปเปิลต่อไป

เมื่อเซี่ยเชียนเกอเห็นเย่หยิ่งทานแกร๊กๆอย่างอร่อยมาก เธอก็หยิบแอปเปิลตรงหน้าของเธอขึ้น ปอกเปลือก ทานกับฝู้อวี้สิงคนละคำขึ้นมา

ตอนแรกเย่หยิ่งรู้สึกว่าแอปเปิลในมือของตัวเองหวานมาก แต่ถูกบังคับให้ดูคนสวีทหวานอย่างอธิบายไม่ถูก จู่ๆเขาพบว่า แอปเปิลของเขา ไม่หวานแล้ว!

หึ

ไปนอน

......

วันถัดไป

หลังจากที่เซี่ยเชียนเกอทานข้าวเช้ากับฝู้อวี้สิงเสร็จ ก็ให้เย่หยิ่งส่งตัวเองไปที่กองถ่ายละคร เพราะว่าในบ้านไม่มีคนขับรถและแม่บ้านอีกต่อไป ตอนนี้เย่หยิ่งทำงานหลายอย่างอยู่คนเดียว

โดยเฉพาะคนขับ

เซี่ยเชียนเกอรู้สึกว่า เธอน่าจะไปเรียนขับรถ ไม่อย่างนั้น ให้เย่หยิ่งไปส่งเธอตลอด ทิ้งฝู้อวี้สิงไว้ที่ในบ้านคนเดียว ไม่ปลอดภัยมาก ยังไงซะฝู้อวี้สิงต้องการคนคุ้มกัน

หลังจากที่มาถึงกองถ่าย เซี่ยเชียนเกอก็ให้เย่หยิ่งรีบกลับไปที่คฤหาสน์คุ้มกันฝู้อวี้สิงในทันที เธอไปที่ข้างกายของผู้กำกับคนเดียว จากนั้นภายใต้การจัดเตรียมการของผู้กำกับเปลี่ยนเสื้อผ้าและแต่งหน้า

เนื่องจากว่าห้องแต่งตัวไม่เพียงพอ จี้โป๋เหลียงและเซี่ยเชียนเกอจึงใช้ห้องแต่งตัวร่วมกัน

จี้โป๋เหลียงมองดูเซี่ยเชียนเกอ ที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จมาถึงข้างกายของตัวเอง จี้โป๋เหลียงพูดเยาะเย้ยว่า: "ครั้งนี้คุณถูกทำลายชื่อเสียงได้แย่ขนาดนี้ ก็ยังสามารถที่จะพลิกสถานการณ์ร้ายกลับมาดีได้ ดูเหมือนว่า คุณก็ไม่ได้โง่มากนะ"

เซี่ยเชียนเกอไม่ได้สนใจจี้โป๋เหลียง เธอแต่งหน้าอย่างเงียบ ๆ

จี้โป๋เหลียงก็ไม่ได้สนใจท่าทีของเซี่ยเชียนเกอ เขาพูดต่อว่า: "ตอนนี้อานเยว่ถูกคุณก่อกวนอย่างเมื่อวานนี้ พังพินาศ ตอนนี้บทนางรองที่หล่อนกำลังเล่นอยู่ ผู้กำกับก็เปลี่ยนคนแล้ว คุณเดาว่าครั้งนี้ผู้กำกับเปลี่ยนบทของนางรองที่ร่วมแสดงกับคุณ เป็นใครกัน?"

เธอไม่ได้สนใจ เรื่องซุบซิบนินทาเหล่านั้น

สิ่งที่เธอสนใจตอนนี้ ก็มีเพียงสองอย่าง อย่างที่หนึ่งคือฝู้อวี้สิง อย่างที่สองคือเงิน ดังนั้น จี้โป๋เหลียงจะหุบปากได้หรือเปล่า ให้ตัวเองเงียบสงบสักพัก?

เซี่ยเชียนเกอไม่ได้มองจี้โป๋เหลียงด้วยซ้ำ หลับตาในทันที

จี้โป๋เหลียงรู้สึกจริงๆว่าเซี่ยเชียนเกอคนนี้เย่อหยิ่งเย็นชามาก: "ผมคิดว่าคุณคงสงสัยว่าใครเป็นนางรองเรื่องนี้ แต่ใครจะรู้ว่า คุณกลับไม่สงสัยเลยสักนิดว่าเซี่ยหานที่แสดงเป็นนางรองเป็นคนยังไง"

เซี่ยหาน??

เหตุผลที่เธอรู้จักกับเซี่ยหานคนนั้น ยังเป็นเซี่ยหานที่มีชื่อและนามสกุลเดียวกันคนนั้นเหรอ?