ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 1

“ตายแล้วจริงเหรอ?”

“พาเขาไปหาหมอไหม?”

“ครอบครัวกู้เหล่าซานเลวมาก ตายไปซะก็ดี สนใจทำไม”

เมื่อเสียงรอบข้างค่อยๆเงียบหายไป เฉียวเหลียนยีก็เอามือก่ายหน้าผาก ก่อนที่จะลืมตาขึ้น ความทรงจำต่างๆก็พรั่งพรูเข้ามาในจิตใจ

มีผู้หญิงคนหนึ่งเธอชื่อเฉียวเหลียนเหลียน เธอมีฐานะทางครอบครัวแย่มาก พ่อของเธอติดเหล้าและใช้ความรุนแรงในครอบครัว เฉียวเหลียนเหลียนมีน้องชายที่ใจดีและแม่ที่เกียจคร้านและดื้อรั้น แต่เฉียวเหลียนเหลียนนั้นเปรียบเสมือนถั่วงอก เธอถูกรังแกทุกวันตั้งแต่เด็กจนโต

เมื่อเธออายุได้สิบห้า เธอถูกพ่อแม่บังคับให้แต่งงานกับลูกชายคนที่สามของตระกูลตู้ด้วยเงินค่าสินสอดเพียงสองตำลึงเพื่อเป็นการแบ่งเบาภาระให้ตระกูลตู้

ทำไมต้องแบ่งเบาภาระน่ะเหรอ? ก็เพราะลูกชายคนที่สามของตระกูลกู้ผ่านการแต่งงานมาหลายครั้ง และมีลูก 5 คน เมื่อเธอแต่งงานกับตระกูลตู้เธอจะเป็นแม่เลี้ยง ใครจะยอมหล่ะ

แต่เฉียวเหลียนเหลียนไม่มีสิทธิ์คัดค้านเพราะนางถูกจับตัวส่งไปที่ห้องส่งตัวเจ้าสาวอย่างไม่ทันตั้งตัว

ถึงกระนั้นพระเจ้าก็ไม่เมตตาเธอ ในคืนวันวิวาห์ ก่อนที่เธอจะได้พบสามี จู่ๆ หยาเหมินก็มาถึงอำเภอด้วยเรื่องทหารเกณฑ์ที่พี่ชายคนโตของตระกูลกู้ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารเกณฑ์ได้สองสามวัน เขาหนีออกมาจากค่ายทหารเพราะทนความลำบากไม่ได้ หยาเหมินเลยมาที่อำเภอเพื่อจับกุมตัว น่าเสียดายที่จับตัวไปไม่ได้ เขาจึงต้องนำตัวกู้เหล่าซานไปแทนเพื่อให้จำนวนทหารเกณฑ์ปีนี้ครบ

เจ้าสาวผู้เคราะห์ร้าย เธอไม่เคยเห็นแม้แต่สามี แถมยังถูกบังคับให้เลี้ยงเด็กทั้งห้าคน

แรกเริ่มมีคนในตระกูลตู้คนอื่นคอยดูแล แต่พออยู่ไปอยู่มาเธอต้องดูแลเด็กทั้งห้าเอง ข้าวแม้แต่หนึ่งคำเธอก็ยังไม่ได้กิน

และเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ข่าวการตายของกู้เหล่าซานมาถึงหูตระกูลกู้ ตระกูลกู้คิดว่าเฉียวเหลียนเหลียนนั้นเป็นตัวกาลกิณี พวกเขาไล่เฉียวเหลียนเหลียนพร้อมลูกชายทั้งห้าออกจากบ้าน

เดี๋ยวววววว……

ทำไมบทละครนี้คุ้นๆจัง?

เฉียวเหลียนยี จู่ๆ ก็นึกถึงนิยายออนไลน์ที่เธออ่านในยามว่าง ในนิยายเรื่องนั้นมีวายร้ายตัวใหญ่หลายคน

วายร้ายเหล่านี้ถูกเลี้ยงมาโดยแม่เลี้ยงคนเดียวกัน แม่เลี้ยงคนนั้นเป็นคนเลือดเย็น เห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจ เหตุเพราะครอบครัวสามีเธอหาว่าเธอเป็นตัวกาลกิณี เธอจึงระบายความแค้นกับลูกๆโดยการทุบตี ดุด่าพวกเขาทุกวัน และให้เด็กทั้งห้าทำงานอย่างหนัก ตลอดจนนำเด็กผู้หญิงไปขายให้ซ่องโสเภณีทำให้เด็กทั้งห้าโตขึ้นอยากจะฆ่าแม่เลี้ยงใจร้าย

แม้ว่าผู้เขียนจะอธิบายโครงเรื่องเหล่านี้เพียงคำไม่กี่คำ ไม่ได้อธิบายอย่างละเอียด

แต่เฉียวเหลียนยียังคงจำเรื่องราวนี้ได้อย่างลึกซึ้ง

ให้ตายเถอะ ฉันเข้ามาอยู่ในโลกนิยายเหรอนี่?

เฉียวเหลียนยี ไม่นะ! นี่มันอะไรกัน! เธอลุกขึ้นนั่งครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอเห็นเด็กสองคนสวมเสื้อแจ็กเก็ตสกปรก คนหนึ่งมีแววตาว่างเปล่า อีกคนขี้อายนั่งอยู่ที่มุมห้อง

“น้องสาว แม่ตายแล้วเหรอ?” เด็กผู้ชายสายตาสั้นอายุประมาณห้าหกขวบ อดอยากมาเป็นเวลานาน พูดด้วยความอ่อนแรง

“ลุงบอกว่าแม่ตายแล้ว แม่ตายแล้วจริงๆ” เด็กผู้หญิงขี้อายอายุเพียงสองสามขวบเท่านั้น เธอดูอ่อนแอกราวกับจะตายได้ทุกเมื่อ

เฉียวเหลียนเหลียนไม่ใช่คนที่เห็นอกเห็นใจใคร แต่เมื่อเธอเห็นเด็กน้อยสองคนนี้ เธอก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจโดยไม่รู้ตัว

“ตายแล้วก็ดีสิ ห้าห้า” เด็กผู้ชายอายุห้าหกขวบหัวเราะอย่างมีความสุข

เฉียวเหลียนเหลียน "............"

“ฉันยังไม่ตาย” เธอพูดด้วยความโกรธ พร้อมกับยืนขึ้นแล้วมองไปรอบๆ และในที่สุดเธอก็อุ้มเด็กผู้หญิงตัวน้อย

เด็กผู้หญิงตัวน้อย ตกใจจนตัวสั่น และรีบตะโกนว่า “แม่จ๋า เกอเอ๋อร์จะไม่ดื้อ เกอเอ๋อร์จะไม่ซน แม่อย่าตีเกอเอ๋อร์เลย”

เฉียวเหลียนเหลียนถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า นี่ก็คงเป็นกู้เกอ ลูกสาวคนสุดท้องของเฉียวเหลียนเหลียน เธอเป็นคนที่มีจิตใจดีที่สุดและเป็นเด็กที่ถูกทรมานมากที่สุดในบรรดาวายร้ายทั้งห้า

“ไม่ต้องกลัวนะ โอ๋ๆ” เฉียวเหลียนเหลียนลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ จากนั้นเธอก็กอดเด็กไว้ในอ้อมแขน “แม่อย่าตีหนูเลยนะ”

เธอเพิ่งเห็นว่าพื้นเย็นเกินไป และอากาศก็เริ่มเย็นลง หากนั่งตรงนี้นานๆ เด็กๆคงจะแข็งตายแน่

เด็กหญิงตัวเล็กยังคงตกใจมาก และเมื่อเฉียวเหลียนเหลียนวางเด็กผู้หญิงลงบนพื้น เด็กผู้หญิงตัวน้อยก็รีบวิ่งไปหลบที่มุมห้อง

มันคงจะเป็นบาปมาก ฉันไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป เด็กๆจึงกลัวถึงเพียงนี้