ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 12

ป้าหลิวตบขาเบาๆ “งั้นฉันรอให้พวกเขากินเสร็จค่อยไป”

จากนั้นป้าหลิวก็วางชามลง และทั้งสองก็เริ่มเถียงกัน

สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ คำพูดเหล่านี้ดังไปถึงหูของเฉียวเหลียนเหลียน

เนื้อพะโล้หอมกรุ่น...

ดวงตาของเฉียวเหลียนเหลียนเป็นประกายขึ้นทันที ใช่แล้ว ในเมืองซีหยางไม่มีหมูตุ๋น

ถ้าเธอขายน้ำพะโล้ที่มีรสเผ็ดหวานต้องมีคนชอบกินแน่ๆ

แม้จะไม่มีใครซื้อก็ไม่เป็นไร ที่บ้านคนตั้งเยอะแยะ ยังไงก็กินหมดและไม่สิ้นเปลือง

ก่อนหน้านี้เฉียวเหลียนเหลียนคิดจะล่าสัตว์เพื่อหาเลี้ยงชีพ แต่เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆที่อ่อนแอ โชคดีที่ "ได้" แกะมาหนึ่งตัว แต่ถ้าจะให้ล่าสัตว์ทุกวัน คนต้องสงสัยแน่

ถ้าเธอขายเนื้อสัตว์เป็นประจำหล่ะ

ซื้อเนื้อสัตว์มาขาย ผสมผสานกับล่าสัตว์เอง เช่นนี้ก็จะไม่เป็นที่สงสัย แถมยังประหยัดเงินอีก

วิธีนี้เป็นวิธีที่ดีมาก

บอกว่าทำก็ต้องทำให้ได้.......

หลังกินอาหารกลางวันเสร็จ เฉียวเหลียนเหลียนก็น้ำพะโล้เก่ามาเป็นหัวเชื้อ และใส่เกลือ ดอกพริกไทย ซีอิ๊ว และน้ำตาลกรวดลงไป จากนั้นใส่บรั่นดีลงไป เนื้อน่องแกะที่ต้มจนนุ่มละมุนลิ้นก็หอมจนทุกคนอยากจะลิ้มรสอีกครั้ง

เด็กๆ นั่งยองๆข้างๆเธอและจ้องไปที่หม้อ

“เป็นอะไรกันลูก มื้อกลางวันลูกยังกินไม่อิ่มกันเหรอ?” เฉียวเหลียนเหลียนแซวพวกเขา

กู้เกอกระพริบตาปริบปริบ และพูดว่า "มันหอมมาก แต่เกอเอ๋อร์อิ่มแล้ว กินไม่ไหวแล้ว"

เธอลูบท้องอย่างทรมาน

"ถ้ามีสองกระเพราะคงจะดี" กู้โหลวถูมือทั้งสองข้างเบาๆ

เฉียวเหลียนเหลียนเกือบสำลัก

ถ้ามีสามกระเพาะก็คงดีกว่า

กู้เฉิงที่อยู่ข้างๆรู้สึกว่าน้องๆทั้งสองของเขาน่าอายจริง!

ตอนค่ำ เธอจะเอาน่องแกะพะโล้ไปไว้ใต้พื้นหิมะเพื่อให้เนื้อแกะรสชาติดียิ่งขึ้น และวันที่สองตอนรุ่งสางอุ่นเสร็จก็พร้อมขายแล้ว

ไปตลาดครั้งนี้ นอกจากมีกู้เกอแล้วยังมีกู้เชวี่ยและกู้เฉิง

ครั้งนี้เธอไม่ได้ถามเด็กๆ แต่กู้เฉิงออกตัวก่อน

เด็กชายอายุ 9 ขวบเดินไปมาหน้าบ้านหลายครั้งก่อนจะพูดอย่างลังเลว่า “แม่ดูแลเสียวอู่คนเดียว ไหนจะต้องซื้อของอีก ถ้าดูน้องแม่ก็ซื้อของไม่สะดวก ให้ผมกับเชวี่ยเอ๋อร์ไปช่วย และให้น้องสามน้องสี่ดูบ้านก็แล้วกัน”

เฉียวเหลียนเหลียนเห็นด้วยทันที

เช้าตรู่ แม่ลูกนำน่องแกะตุ๋นใส่หม้อพร้อมขาย นั่งเกวียนลาลุงหนิวไปที่เมืองซีหยาง

คำว่าหนึ่งวันดูที่ตอนเช้า ตอนเช้าเป็นช่วงเวลาที่คึกคักที่สุดในเมืองซีหยาง ขายซาลาเปา หมั่นโถว ถังหูลู่ ชาวบ้านพากันเดินซื้อผัก ต้นหอม ซีอิ๊วขาว

เฉียวเหลียนเหลียนเป็นแม่ค้าหน้าใหม่ ไม่มีคนจองที่ให้ ดังนั้นเธอจึงเลือกได้แค่ท้ายแผง ข้างๆขายถุงเท้า รองเท้า ไม่ค่อยมีใครขายของกิน

กู้เชวี่ยกังวล "เราน่าจะมาเร็วกว่านี้ ทุกคนเลือกทำเลดีๆไปหมด"

“ไม่ต้องรีบ” เฉียวเหลียนเหลียนไม่รีบ เธอเอากระดานไม้มาวาง และเปิดฝาหม้อแกะตุ๋นออกมา

กลิ่นหอมกรุ่นและแฝงรสเผ็ดอ่อนๆลอยออกมาจากหม้อในทันใด ผู้คนบนท้องถนนเริ่มได้กลิ่น

“กลิ่นอะไร?”