ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 163

เฉียวเหลียนเหลียนไม่เคยให้กำเนิดลูก ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจความรู้สึกของการตั้งครรภ์

แต่เธอมีประสบการณ์ในการเลี้ยงดูเด็ก ๆ ตั้งแต่ตัวเท่าถั่วงอกจนอ้วนพี เธอจึงมีความปิติในหัวใจ

ถ้ามีคนบอกให้เธอตัดขาดจากเด็ก ๆ เหล่านี้ เธอคงต้องบ้าแน่ ๆ

ดังคำกล่าวที่ว่า ผู้ที่ได้ครอบครองย่อมกลัวการสูญเสียมากที่สุด เฉียวเหลียนเหลียนเห็นด้วยอย่างยิ่ง

“คุณผู้หญิง ทำไมยังไม่ไปอีกหล่ะ?” ปี้ซ่งรออยู่หน้าประตู เมื่อเห็นเธอยืนนิ่งอยู่หน้าประตู จึงถามเสียงเบา

พอดีกับที่หลี่ชุนฮัวเห็นเฉียวเหลียนเหลียนกลับมา "เหลียนเหลียน กลับมาแล้ว"

เฉียวเหลียนเหลียนเหลียนเดินมาหาหลี่ชุนฮัว "ชุนฮัว ถ้าเธอต้องการเก็บเด็กคนนี้ไว้ ฉันช่วยเธอหาทางออกได้นะ"

แม้ว่าหลี่ชุนฮัวจะเหนื่อยเล็กน้อย แต่อย่างน้อยเธอก็สามารถเลี้ยงดูเด็กคนนี้ได้

“เก็บไว้เหรอ?” หลี่ชุนฮัวน้ำตาคลอ

เห็นได้ชัดว่าเธอมีความคิดนี้เช่นกัน และเธอก็รู้สึกลังเลที่จะกับเด็กในท้อง แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอไม่ใช่คนที่จมปรักกับความคิด

เมื่ออายุมากขึ้นเธอก็เข้าใจมากขึ้น

เช่น เธอเข้าใจว่าการเลี้ยงลูกแบบไม่มีพ่อนั้นยากแค่ไหน

และยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเด็กคนนี้เกิดมาเธอจะรักหรือเกลียดเขา

หลี่ชุนฮัวถอนหายใจ พยายามนิ่งและสงบ "เหลียนเหลียน ฉันจะไม่เก็บเด็กคนนี้ไว้ อยู่กับฉัน เขาต้องไม่มีความสุขแน่ ๆ สู้ให้เขาไปเกิดกับครอบครัวดี ๆ จะดีกว่า"

"ถ้าฉันและเขาได้ถูกลิขิตให้เป็นแม่ลูกกัน เราคงได้พบกัน"

หญ้าฝรั่นหนึ่งชาม ยาทำแท้ง ก้อนเลือดหนึ่งชีวิต

หลี่ชุนฮัวนอนอย่างอ่อนแรงอยู่ในห้อง แม้ว่าเธอจะขยับไม่ได้ แต่สีหน้าของเธอก็สงบขึ้นมาก

"เหลียนเหลียน ฉันคิดว่า..." เธอพูดยงไม่จบประโยค

เฉียวเหลียนเหลียนพลันตระหนักได้ว่า "ฉันจะส่งก้อนเลือดนี้ไปที่หมู่บ้านตระกูลหลี่"

หากใส่ก้อนน้ำแข็งไว้จะช่วยรักษาอุณหภูมิ ทำให้อยู่ได้อีกหลายวัน

หลี่ชุนฮัวหลับตาด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเธอก็ผล็อยหลับไป

หกวันต่อมา คนตระกูลเผิงต่างก็ร้องไห้ออกมาด้วยความโศกเศร้า เผิงตงหยวนถือก้อนเลือดไว้ในมือ และร้องไห้อย่างหนัก "ลูกชายของฉัน ลูกชายของฉัน ทายาทของตระกูลเผิง"

คนอื่น ๆ ต่างเยอะเย้ยเขาที่ในที่สุดเขาก็ได้รับผลกรรมนั้นแล้ว

ทำได้แค่รอให้เด็กคนนี้กลับชาติมาเกิด

...

การสอบข้าราชการของเด็ก ๆ ยังคงเป็นไปอย่างสบาย ๆ พวกเขาสอบทุก ๆ 3 วัน และการสอบแต่ละครั้งกินเวลาและเหนื่อยมาก

โชคดีที่ทั้งกู้เฉิงและหานมู่ใจเย็น พวกเขาตั้งใจอ่านหนังสือตลอดสามวัน

เฉียวเหลียนเหลียนค่อนข้างยุ่ง

คุณนายหวังบอกเธอว่าจะแนะนำผู้ป่วยให้กับเธอ และเธอก็แนะนำผู้ป่วยสองคนจริง ๆ

เฉียวเหลียนเหลียนวินิจฉัยโรค และรักษาด้วยความตั้งใจ ผู้หญิงเหล่านี้ล้วนแต่มาจากตระกูลที่ร่ำรวย แต่งกายหรูหรา และฐานะของพวกเธอก็ไม่ธรรมดาเมื่อมองแวบแรก

ผู้หญิงเหล่านี้ไม่ได้เป็นโรคร้ายแรง แต่เป็นโรคของผู้หญิง และพวกเขาไม่สามารถบอกหมอผู้ชายได้ และการตรวจรักษาโดยหมอผู้หญิงสามารถแก้ไขปัญหาได้ง่ายกว่า แต่อาการเหล่านี้จะบรรเทาในเวลาครึ่งเดือน

ทุกคนพอใจในการรักษาของเฉียวเหลียนเหลียนมาก คุณนายหวังพึงพอใจเป็นที่สุด หลังจากทีเฉียวเหลียนเหลียนรักษาหญิงทั้งสามเสร็จ และคุณนายหวังก็กล่าวว่า "ถ้าคุณเฉียวยินดี คุณเฉียวลองมาเปิดรักษาที่เมืองหลวงกับฉันสิ แม้ว่าเมืองหลวงจะไม่รับประกันความมั่งคั่ง แต่จะทำให้คุณร่ำรวยขึ้นอย่างแน่นอน”