ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 181

"ช้าก่อน"

โดยทั่วไปแล้วผู้ที่กล่าวเช่นนี้จะต้องเป็นผู้ที่มาช่วย

ในตอนแรกเฉียวเหลียนเหลียนคิดว่าจี้หยุนม่อจะเป็นสุภาพบุรุษ แต่หลังจากที่อ๋องชิงผิงออกมา และทุกอย่างก็เงียบสงัด อ๋องชิงผิงเป็นบอสตัวจริง

"ท่านอา" พระราชนัดดาไม่ได้จริงจังในตอนแรก แต่เมื่อเขาเห็นว่าเป็นอ๋องชิงผิงเขาก็ผงะไปชั่วขณะ

“พระราชนัดดา” อ๋องชิงผิงมองเขาอย่างเงียบ ๆ “ทำไม่เจ้าถึงกริ้ว ณ ที่แห่งนี้ได้ ? ”

แม้ว่าจะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แต่ก็ต้องทำเป็นไม่รู้

“ท่านอา...” ในตอนแรกพระราชนัดดาบ่นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ทำท่าตุ้งติ้ง “ผู้หญิงคนนี้ชนข้า ท่านอาต้องช่วยข้าระบายความโกรธนี้”

อ๋องชิงผิงและพระชายาเป็นญาติกัน ปกติแล้วพระราชนัดดาจะทำตัวเหมือนเด็กน้อยกับอ๋องชิงผิง

ดวงตาของกู้เฉิงเศร้าเล็กน้อย

ในอดีตเขาเป็นคนที่ทำตัวเหมือนเด็กกับอ๋องชิงผิง และหยูเฟยเชิงจะเป็นผู้ที่คอยจ้องมองดูจากระยะไกล

ตอนนี้เขากลายเป็นพระราชนัดดาคนโตของจักรพรรดิ และมีความกล้าหาญอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

“พระราชนัดดา” องค์ชายชิงผิงไม่ได้ใจอ่อนเพราะเสียงตุ้งติ้งนี้ “ผู้หญิงคนนี้ชนเจ้าจริงหรือ ?”

น้ำเสียงของเขาหนักอึ้งเล็กน้อย และแววตาของเขามีความตำหนิ

หยูเฟยเชิงคิดในใจ เป็นไปได้ไหมว่าท่านอาจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ?

แต่ไม่ว่าเขาจะมีอำนาจแค่ไหน ? เขาก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น

“ใช่... ใช่” หยูเฟยเชิงหยุดชั่วขณะ จากนั้นกล่าวต่อ “นางดูถูกตัวตนของข้า และพูดจาหยาบคายกับข้า ข้าแค่สอนบทเรียนให้นางเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของราชวงศ์เท่านั้น”

"ถ้าท่านอาปล่อยให้นางรังแกข้าโดยเปล่าประโยชน์ สิ่งนี้จะกลายเป็นการทำลายชื่อเสียงของตระกูลหยูของเรา"

พูดอย่างตรงไปตรงมาแต่น่าเสียดายที่เจอคนที่รู้เรื่องวงใน

จี้หยุนชูมองไปที่หยูเฟยเชิงอย่างแน่วแน่ พร้อมกับถอนหายใจ " พระราชนัดดา นอกเหนือจากความยิ่งใหญ่ของราชวงศ์แล้ว ความซื่อสัตย์เป็นกุญแจสำคัญ อย่าพูดปลด อย่าใส่ร้ายผู้อื่น และอย่าดูถูกคนอื่น เจ้าทำได้กี่ข้อ ? ”

พูดปลด

ใส่ร้าย

ดูแคลนผู้อื่น

ทุกครั้งที่อ๋องชิงผิงพูด หยูเฟยเชิงก็ก้มหัวลง

ในฐานะพระราชนัดดาคนโตของจักรพรรดิ เขาก่ออาชญากรรมทั้ง 3 ประการ เขาไม่ใช่สมาชิกที่มีคุณสมบัติเหมาะสมของตระกูลหยู

ร่องรอยของความรู้สึกผิดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหยูเฟยเชิง

จี้หยุนชูถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน

ความผิดพลาดไม่ใช่เรื่องน่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือต้องบังคับตัวเองให้คิดว่าตัวเองถูกต้องหลังจากที่ทำผิด

พระราชนัดดาสิ้นหวังแล้วจริง ๆ

ราชวงศ์ต้าหยูก็จะตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน

"ท่านอา ข้ารู้ว่าข้าผิด" หยูเฟยเชิงกล่าวขอโทษ "ข้าแค่... ข้าแค่ต้องการทดสอบคนๆ นี้"

เขาชี้ไปที่กู้เฉิง

จี้หยุนชูชำเลืองมองชายหนุ่มที่ยืนสงบนิ่งอยู่ที่มุมห้อง แต่ไม่ได้พูดอะไร

จำได้ว่าก่อนที่กู้เฉิงจะเข้าปักกิ่ง เขาถามเด็กชายซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าเขาต้องการกลับไปหาหยูเฟยเชิงและชิงตำแหน่งพระราชนัดดาของจักรพรรดิหรือไม่ ?

เด็กชายเอาแต่ส่ายศีรษะ

ในตอนแรก ราชวงศ์ทำร้ายเขามากเกินไป ราชวงศ์บังคับให้เขาต้องหนีเพราะความเกลียดชังในใจ

ท้ายที่สุดแล้ว เป็นเพราะเขาไม่ต้องการเรียกนามสกุลนั้นกลับคืนมา ทั้งไม่ต้องการเป็นพระราชนัดดาของจักรพรรดิ และไม่ต้องการติดต่อกับใครในราชวงศ์

แม้ว่าเขาจะเหมาะสมที่จะครอบครองตำแหน่งมากกว่าหยูเฟยเชิง

แต่เขาไม่ต้องการ และจี้หยุนม่อก็ไม่ต้องการบังคับเขาเช่นกัน

และหยูเฟยเชิงสามารถรับภาระหนักนี้ได้เท่านั้น

ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญนี้ จี้หยุนชูก้าวไปข้างหน้า ไม่เพียงเพื่อปกป้องเฉียวเหลียนเหลียน แต่ยังเพื่อทดสอบคน ๆ นี้