ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 206

เฉียวเหลียนเหลียนไม่เข้าใจถึงเหตุผลที่หลี่ชุนฮัวต้องการเป็นหญิงรับใช้ เป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอม

จี้หยุนชูหันไปรบเร้า "หากคุณไม่มีสัญญาทาส เธอก็ไม่ใช่ทาส เธอแค่ช่วยเป็นกูกู่ที่คอยแบ่งเบาภาระให้"

แม้ว่าในชีวิตประจำวันจะมีเรื่องมากมายที่ต้องกังวล แต่เรื่องเหล่านั้นก็เป็นสิ่งที่ต้องเผชิญ

หลี่ชุนฮัวตอบอย่างตรงไปตรงมา "ตั้งแต่ออกจากหมู่บ้านตระกูลหลี่จนถึงตอนนี้ ฉันได้แต่พึ่งพาเฉียวเหลียนเหลียน ไม้ได้อุทิศตนช่วยเธอเลย ตอนนี้มีโอกาสที่จะช่วยแล้ว แน่นอนฉันต้องช่วยอย่างเต็มที่"

กูกู่ผู้คอยจัดการเรื่องในบ้านมีบทบาทสำคัญมาก ตั้งแต่ความปลอดภัยไปจนถึงสิ่งจำเป็นพื้นฐาน ถ้ากูกู่ทำงานดีคนในจวนก็จะปลอดภัย

เฉียวเหลียนเหลียนลังเลอยู่นาน ในที่สุดก็ทนการรบเร้าของหลี่ชุนฮัวไม่ไหว ดังนั้นเธอจึงตอบตกลง

เธอรู้สึกเศร้าใจ และไม่อยากให้หลี่ชุนฮัวต้องอยู่แต่หน้าลานบ้านหรือบริเวณสวน

หลี่ชุนฮัวมีความสุขมาก และเริ่มจัดการสิ่งต่าง ๆ ในสวนด้วยความใส่ใจ

เมื่อจี้หยุนชูเห็นว่าเธอทำงานหนักมาก เขาก็ได้พามาม่าอาวุโสคนหนึ่งมาชี้แนะเธอ

เพียงสามถึงห้าวัน หลี่ชุนฮัวก็เหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง

บางคนเกิดมาเพื่อฝึกฝนคนอื่น

หลี่ชุนฮัวมีอารมณ์ฉุนเฉียว พูดเพียงไม่กี่คำ ใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน เธอก็สามารถจัดระเบียบหญิงรับใช้แซ่หลิวได้ทั้งหมด พวกเธอเชื่อฟัและภักดีต่อหลี่ชุนฮัว

ในบรรดาหญิงรับใช้ หลิวชูเป็นคนพูดเก่ง เข้ากับคนง่าย และมีชีวิตชีวา สามารถคุยกับใครก็ได้ และเป็นคนที่คอยถามข่าวคราวเป็นอย่างดี

หลี่ชุนฮัวปฏิบัติตามสิ่งที่มาม่าสอน และให้หญิงรับใช้ออกไปสืบข่าว โดยสืบเฉพาะข่าวที่เป็นประโยชน์

เพียงไม่กี่วัน เฉียวเหลียนเหลียนเข้าใจความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนในเมืองหลวงอย่างคร่าว ๆ

คนที่ลอบทำร้ายเธอเมื่อไม่นานมานี้คือองค์หญิงอันเล่อ มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องอ๋องชิงผิง

บิดาของอ๋องชิงผิงแซ่จี้ ซึ่งเป็นหนึ่งในสิบตระกูลชนชั้นสูงในเมืองหลวง จี้หน่ายเหวิน บิดาของอ๋องชิงผิงเป็นคนรักอิสระ

การที่ผุ้ชายมีพรสวรรค์ และหน้าตาหล่อเหลานั้นเป็นเรื่องที่ดี น่าเสียดายที่จี้หน่ายเหวินเป็นคนเจ้าชู้ และเขามีนางบำเรอหลายคน องค์หญิงอู๋ซวงเป็นคนมีอารมณ์รุนแรงและขี้หึง

ความสัมพันธ์ระหว่างจี้หน่ายเหวินและองค์หญิงอู๋ซวงกลายเป็นไม่แยแสซึ่งกันและกัน หากไม่มีจี้ว่างชู หรือจี้หยุนชู พวกเขาคงหย่าร้างและไม่คืนดีกันเป็นอันขาด

ตอนนี้เขาทั้งสองเป็นแค่สามีีภรรยากันในนาม อยู่กันคนละที่และไม่ได้เจอกันหลายปีแล้ว

ว่างชูตัวน้อยผู้น่าสงสาร บิดาของเขาไม่รักมารดา แต่เขาต้องขอบคุณลุงจักรพรรดิ และองค์รัชทายาทลูกพี่ลูกน้องของเขาที่ทำให้เขาเติบโตอย่างปลอดภัยจนถึงปัจจุบัน

บางคนอาจจะอิจฉาอ๋องแห่งชิงผิงที่มีจักรพรรดิคอยสนับสนุน แต่พวกเขาก็ไม่อาจคิดมากได้ แน่นอนว่าเด็กน้อยที่จักรพรรดิเลี้ยงดูมาจนโตย่อมได้รับความเอ็นดูจากจักรพรรดิเป็นธรรมดา

ส่วนกู้เฉิง

มีข่าวลือว่าพระชายาหยวนและองค์รัชทายาทมีเรื่องมงคลเกิดขึ้น

แต่ด้วยบิดาพระชายาหยวนกับ 3 ตระกูลใหญ่ร่วมกันทุจริต

องค์รัชทายาทจึงถูกจักรพรรดิตำหนิจนเสียหน้าทำให้องค์รัชทายาทรู้สึกหดหู่ใจ

แต่ครั้งนี้พระชายาหยวนขอร้องจักรพรรดิอีกครั้ง โดยหวังว่าฮ่องเต้จะลดโทษลง

ทำให้องค์รัชทายาททรงกริ้วและไม่พอพระทัยในพระชายาหยวน และหันมาโปรดปรานพระชายารอง

พระชายาหยวนซึ่งเป็นพระชายาเอกจึงซึมเศร้า และค่อย ๆ ประชวรหนักขึ้น หลังจากประชวรอยู่ได้ปีหรือสองปี จู่ๆ นางก็จุดไฟขณะบรรทม เผาตัวเองและลูกทั้งสี่จนสิ้นพระชนม์ในห้องบรรทมท้ายวัง

หลังจากเกิดไฟไหม้ ตำหนักพระชายาหยวนก็มอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน เหลือเพียงห้าศพที่ไม่อาจจดจำหน้าตาได้ภายในตำหนัก

“ลูกสี่คน ?” เฉียวเหลียนเหลียนพูด