ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 228

เธอกอดเด็กอ้วนตัวน้อยและกล่อมเขาเป็นเวลานาน พร้อมกับสัญญาว่าจะต้มเนื้อแกะให้เขาในวันพรุ่งนี้ และให้เขากินจนกว่าจะอิ่ม เมื่อได้ยินเช่นนั้นเด็กชายตัวอ้วนก็หยุดร้องไห้ทันที

“แม่ครับ พรุ่งนี้ผมกินเนื้อแกะเท่าไหร่ก็ได้ จริง ๆ หรือครับ ? ” เด็กอ้วนตัวน้อยหมกมุ่นอยู่กับเนื้อแกะ “ขอเพิ่มขาแกะตุ๋นสองขาได้ไหมครับ ? ผมไม่ได้กินมานานแล้ว”

“ลูกคนนี้นี่นะ”เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้า "ได้แน่นอน"

หากไม่บอกว่าภัตตาคารซื่อสี่ทดลองเปิดกิจการ แม้ภัตตาคารซื่อสี่ยังไม่เปิด เฉียวเหลียนเหลียนก็สามารถตุ๋นขาแกะให้เด็ก ๆ กินได้

แต่ราคาเนื้อแกะตอนนี้นั้นไม่เท่ากับแต่ก่อน

ยังจำได้ว่าตอนหนึ่งปีที่แล้ว เมื่อเฉียวเหลียนเหลียนเริ่มทำขาแกะตุ๋นเป็นครั้งแรก เนื้อแกะนั้นไร้ค่า และหมูตัวหนึ่งมีราคาอย่างน้อยสองตำลึง แต่แกะสามารถซื้อได้เพียงหนึ่งร้อยเหรียญ

สมัยราชวงศ์ต้าหยู คนนิยมหนังแกะมากกว่าเนื้อแกะ ดังนั้นราคาเนื้อแกะจึงต่ำ

อย่างไรก็ตาม ด้วยแนวโน้มการกินเนื้อแกะเพิ่มขึ้นในอันหยาง ทำให้ราคาเนื้อแกะพุ่งสูงขึ้น จนถึงตอนนี้ราคาเนื้อแกะในราชวงศ์ต้าหยูหลายเมืองสูงขึ้นไปตาม ๆ กัน

จากการคำนวณ ราคานั้นสูงขึ้นสามเท่าเลยทีเดียว

โชคดีที่หานจ้าวมองการณ์ไกล เนื่องจากเนื้อแกะเสียบไม้เริ่มเป็นที่นิยม เขาจึงเลี้ยงแกะเอง แม้ว่าบางครั้งเขาจำเป็นต้องซื้อแกะจากต่างเมือง แต่เนื้อส่วนใหญ่ก็สามารถผลิตและขายได้

ในท้ายที่สุดหนังแกะสามารถขายเป็นเงินได้เช่นกัน

คุณหานใช้ประโยชน์จากแกะมากที่สุด

หลังจากเฉียวเหลียนเหลียนเข้ามาในเมืองหลวง เธอก็ยังซื้อแกะอยู่ แต่เนื่องจากราคาที่แตกต่างกัน แกะที่นี่จึงมีราคาอย่างน้อย 500 เหรียญซึ่งสูงกว่าเนื้อแกะที่เฉียวเหลียนเหลียนซื้อเมื่อปีที่แล้ว

เฉียวเหลียนเหลียนต้องทนทุกข์กับราคา

แต่วันนี้แตกต่างจากในอดีต เธอซื้อแกะห้าสิบตัวอย่างไม่ต้องกระพริบตา

แม่หม้ายตัวน้อยทำงานหนักเพื่อหาเงินเลี้ยงลูกห้าคนในตอนนั้นได้กลายเป็นแม่ม่ายตัวน้อยที่มีทรัพย์สินมากมาย

“แม่ คิดอะไรอยู่ ?” กู้เฉิงดื่มซุปเห็ด แต่เนื่องจากต้มนานเกินไป ซุปจึงข้นจนรสชาติติดลิ้นได้ กลิ่นหอมอร่อยอย่างคาดไม่ถึง