ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 233

อย่างไรก็ตาม หลังจากบอกเหตุผล ชายอ้วนน้อยก็รู้สึกดีขึ้นมาก

ประกอบกับการปลอบโยนของแม่เลี้ยง และมีพี่สาวคอยเช็ดน้ำตาให้ อารมณ์ของเด็กอ้วนตัวน้อยก็เริ่มดีขึ้น

เขาจุ่มเนื้อแกะบาง ๆ ลงในน้ำซุป ยังไม่ทันกระพริบตาเนื้อแกะก็สุก

จิ้มน้ำจิ้มงาก็อร่อย

เฉียวเหลียนเหลียนมองดูเด็ก ๆ สองสามคนกิน และเขาก็มีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ เขาแตะตะเกียบคู่หนึ่งและกำลังจะกัดสองคำ

มีเพียงเสียง "เอี๊ยด" และรถม้าสีชมพูอีกคันก็หยุดอยู่หน้าถัตตาคารซื่อสี่

คุณหูซึ่งยืนอยู่ที่ประตูเป็นเวลานานก้าวไปข้างหน้า "ยินดีต้อนรับขอรับ มากี่ที่ครับ ได้จองไว้ไหมขอรับ ? " ไม่มีการโต้ตอบ

ในรถม้า

คุณหูกระพริบตา และยังคงถามอย่างอารมณ์ดีว่า "ยินดีต้อนรับ จองไว้กี่ที่ขอรับ?"

เมื่อเฉียวเหลียนเหลียนฝึกบริกรเมื่อสองสามวันก่อน คุณหูก็ฟังอยู่พักหนึ่ง แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าผลจะออกมาดีขนาดนี้

เฉียวเหลียนเหลียนมีจิตใจเบิกบาน วางตะเกียบลง และหันศีรษะไปดู

เมื่อคุณหูถามเป็นครั้งที่สาม ในที่สุดก็มีการเคลื่อนไหวในรถม้า

มือสีขาวนวลคู่หนึ่งยื่นออกมายกม่านสีชมพูอ่อนละมุนขึ้น จากนั้นเผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามราวกับหยก...

เฉียวเหลียนเหลียนยอมรับความผิดพลาด

ไม่มีอะไรประหลาด

เด็กสาวผิวเหลืองอายุประมาณสิบหกสิบเจ็ดปี ตาและปากเธอเล็ก เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนตระกูลหยูอย่างแน่นอน

แม้แต่คุณหูยังปากกระตุก

หลังจากมาถึงเมืองหลวงเป็นเวลานาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหญิงสาวหน้าตาธรรมดาคนนี้

โชคดีที่หลังจากเด็กหญิงลงมา เธอไม่ได้เข้าร่วมชมการแสด แต่เธอหันกลับมาอย่างนอบน้อมและพูดเบา ๆ ว่า “องค์หญิง เชิญเสด็จเพคะ”

เฉียว เหลียนเหลียนซึ่งกำลังกินแตงโมรู้สึกตื่นตระหนกในทันที

เอวไม่ยืดอีกต่อไป และตาเธอก็เบิกกว้าง

รอและรอ ในที่สุดก็เสด็จมา

ไม่รู้ว่าองค์หญิงอันเล่อผู้ซึ่งกล่าวกันว่าชื่นชอบท่านอ๋องจะสร้างปัญหาอะไรได้บ้าง

เฉียวเหลียนเหลียนกระตือรือร้นที่จะลอง

ในเวลานี้มีมืออีกข้างหนึ่งยื่นออกมาจากรถม้า

มือสีขาวเรียว

หลังจากนั้นข้อมือสีขาวราวกับหยกวางอยู่บนตัวหญิงรับใช้

หญิงรับใช้คุกเข่าลง

เคยได้ยินแต่ชื่อองค์หญิงอันเล่อแต่ไม่เคยเห็นเธอ ในที่สุดก็โผล่มา เหยียบหลังของหญิงรับใช้ตัวน้อยและลงที่ประตูของถัตตาคารซื่อสี่

เธอมีใบหน้ารูปไข่มีผิวขาว และอ่อนโยน ดวงตากลมโตคู่หนึ่ง ดั้งจมูกตรง และริมฝีปากบาง

พูดถึงก็ไม่ขี้เหร่แถมยังน่ารักซะด้วยซ้ำ

แต่เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกว่าเธอดูผอมไปหน่อย

ตาโตและดั้งโด่งประกอบกับริมฝีปากที่อิ่มขึ้นเล็กน้อย

ดวงตาที่เล็กและดั้งจมูกที่แคบประกอบกับริมฝีปากที่บางนั้นดูนุ่มนวลและละเอียดอ่อน

ริมฝีปากบางเล็ก จนเฉียวเหลียนเหลียนอยากจะเสริมริมฝีปากให้เธอด้วยซ้ำ

"นี่คือ ภัตตาคารซื่อสี่?" เมื่อเธอพูดจบ เธอก็ถอนหายใจพร้อมกับเม้มริมฝีปากเล็กน้อย

“ทูลองค์หญิง ที่นี่คือภัตตาคารซื่อสี่” สาวใช้ตัวน้อยลุกขึ้นจากพื้น ก้มศีรษะลงและกล่าวด้วยความเคารพ

องค์หญิงอันเล่อยิ้มอย่างเหยียดหยาม