ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 248

มาถึงตอนนี้จี้หยุนชูได้เดินทางมาถึงแล้ว

เขาดูรีบ และไม่ได้สังเกตเห็นการต่อสู้ที่สดใสระหว่างเด็กสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาจึงกระซิบกู้เฉิงว่า "องค์ชายมาที่นี่วันนี้"

กู้เฉิงตกตะลึง มือขวาที่กำลังเขียนพู่กันอยู่หยุดไปชั่วขณะจนหมึกซึมไปโดนกระดาษอีกแผ่น

"องค์ชายมาทำไม ?" ปี้ซงบ่นเบา ๆ

เขาเป็นผู้คุ้มกันส่วนตัวของจี้หยุนชู และเขาร่วมทุกข์ร่วมสุขกับจี้หยุนชูมานานจนสามารถพูดแทรกได้

“ครั้งสุดท้ายที่เขามาแม้แต่หน้าเขายังไม่มองเลย ครั้งนี้มาก็ไม่เจอหน้า เฉิงเอ๋อร์ รู้ไหมว่าหากคนในเมืองหลวงรู้จะเป็นเช่นไร ?” จี้หยุนชูถามด้วยคิ้ว

คิดอย่างไรหรือ ?

กู้เฉิงวางพู่กันลงอย่างสงบ "ครั้งก่อนที่เขามา เขามั่นใจมาก เขาไม่ยอมรับในลูกคนนี้ และไม่ชอบใจ"

สี่ตระกูลใหญ่ ตระกูลจ้าว ตระกูลหาน ตระกูลซุน ตระกูลหลี่คงชื่นชมยินดี

ตระกูลหลิว ตระกูลไฉ ตระกูลจู ตระกูลหนิวต่างมีหัวใจที่แน่นแฟ้น และไม่ไว้ใจความสามารถของอดีตจักรพรรดิ

ไม่แน่อาจจะล่าถอยออกไป

“เขาโหดร้ายจริงๆ” จี้หยุนชูค่อนข้างโมโห

ไม่มีใครรู้สึกว่าองค์ชายไม่ได้จากไป

ในฐานะที่เป็นทายาทของราชวงศ์นี้ทุกคำพูดของเขาล้วนมีเป้าหมาย

แต่เขาก็ยังคงทำต่อไป

สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าองค์ชายมีแผนการณ์ในวันข้างหน้า

กู้เฉิงรู้อยู่แก่ใจว่าองค์ชายนั้นไม่ได้รักแม่และพี่น้องของเขา แต่เมื่อเขารู้สึกถึงความจริง หัวใจของเขายังคงเศร้า

เขาจำเรื่องราวของแม่ และนางสนมที่รักพ่อได้ จนกระทั่งแม่เสียชีวิตลง

“ที่จริงแล้วมันไม่ใช่สิ่งเลวร้ายทั้งหมด” จี้หยุนชูพูดอย่างกะทันหัน

ปี้ซง กู้เฉิง ไฉเค่อจี่ และหานมู่เงยหน้าขึ้นมอง

“องค์ชายนั้นโหดร้ายมาก แต่เราอาจมีโอกาสอีกครั้ง” จี้หยุนชูลูบศีรษะของกู้เฉิง พร้อมกับกล่าวว่า "พร้อมสำหรับงานฉลองหรือไม่? ”

หากต้องการกลับมา และต้องการให้คนในเมืองหลวงรับรู้ก็ต้องสร้างความแข็งแกร่งให้ตัวเอง

กู้เฉิงเงยหน้าอย่างสง่างาม "ข้าพร้อมแล้ว"

“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ องค์ชายตั้งใจทำให้เจ้าแย่ เช่นนั้นเจ้าก็ทำให้แย่กว่าเดิมแล้วกัน” จี้หยุนชูเผย “ตอนนี้เรามีโอกาส เฉิงเอ๋อร์ โอกาสเจ้ามาแล้ว”

ขอเพียงได้รับความเห็นใจจากคน ๆ หนึ่ง คนอื่นจะได้รับอะไร ?

จี้หยุนชูและกู้เฉิงมองหน้ากัน เมื่อปี้ซงเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มในเวลาเดียวกัน

"เฉิงเอ๋อร์วันนี้เจ้าพยายามต่อไป พักผ่อนเถอะ" ผู้เป็นพ่อบอกเสร็จก็เดินจากไป

กู้เฉิงเตรียมกระดาษ เขียนพู่กันจีนอย่างเงียบ ๆ ต่อไป

ไฉเค่อจี่ฉีกกระดาษที่เปื้อนออกและเตรียมกระดาษแผ่นใหม่ให้กู้เฉิง จากนั้นเริ่มปะทะฝีปากกับหานมู่

ปี้ซงผู้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เบะปากอย่างเอือมระอา

เขารู้สึกเบื่อและเดินออกจากหอนอนของกู้เฉิง

เมื่อเดินไปที่ประตูเล็ก ๆ ทางด้านตะวันออกเสียงที่คุ้นเคยมาจากข้างนอก "ปี้ซง ปี้ซง"

ปี้ซงกระโดดขึ้นโดยตรงรีบไปที่ประตูในสองก้าวเปิดประตู และพูดอย่างมีความสุข "เจียงชุน มาที่นี่ได้อย่างไร ?"

คำพูดนั้นเบาลงหลังจากเห็นขนมถือขนมในมือของปี้ซง และหยิบขนมนั้นเข้าปากโดยตรง

“อร่อยไหม?” เจียงชุนถามด้วยรอยยิ้ม

“อร่อย อร่อยมาก” ปี้ซงพูดทั้งที่ยังกินขนมอยู่

“ขนมที่ฮูหยินทำนั้นอร่อยมาก และหาซื้อไม่ได้ ต้องให้ฮูหยินทำเท่านั้น”

"ค่อย ๆ กินไม่มีใครอย่งหรอก" เจียงชุนรับไม่ได้กับการกินของเขา