ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 259

ทุกสายตามองตามเสียงของหญิงสาว

กลายเป็นหยูเยียนเอ๋อร์ลูกสาวคนโตของจวนจงอี้ป๋อ และยังเป็นนางเอกคนเดิมที่เขียนไว้ในนิยายต้นฉบับ

เฉียวเหลียนเหลียนเลิกคิ้วและสังเกตการณ์ด้วยความสนุกสนาน

แม้ว่าเรื่องราวในนิยายจะเปลี่ยนไปเนื่องจากการปรากฏตัวของแม่เลี้ยงอย่างเฉียวเหลียนเหลียน แต่ตัวตนของนางเอกคนนั้นก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

ตัวอย่างเช่น เด็กผู้หญิงธรรมดาจะไม่กล้าพูดในสถานการณ์นี้ เพราะนั่นจะทำให้พวกเธอดูไม่รู้เรื่อง กระทำการโดยประมาท และอาจเสี่ยงต่อการถูกลงโทษ

ดูหยูหรานเอ๋อร์ที่ดึงแขนพี่สาวอย่างหยูเยียนเอ๋อร์ไว้ด้วยความหวาดกลัวก็รู้

แต่นางเอกก็คือนางเอก แม้ว่าเธอจะจนมุม เธอก็ยังไม่ถ่อมตัว หรือเอาแต่ใจ ถือได้ว่าเป็นคนซื่อตรงคนหนึ่ง

คนอื่นต้องมองด้วยความชื่นชม

ทันทีที่หยูเยียนเอ๋อร์พูดจบ เธอก็ได้ยินเสียงคนแก่ดังขึ้น "หญิงผู้นี้มาจากตระกูลไหน ? ช่างกล้าหาญมาก"

หยูเยียนเอ๋อร์ไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อย "หม่อมฉันมาจากจวนจงอี้ป๋อ หากหม่อมฉันเสียมารยาทไป ต้องขออภัยด้วยเพคะ"

ชายผู้นั้นหัวเราะเสียงดัง "ช่างกล้ายิ่งนัก แต่สิ่งที่เจ้าพูดนั้นก็ถูก เสด็จพี่จะไม่แนะนำนางให้พวกเรารู้จักหรือ?"

ลูกพี่ลูกน้องของจักรพรรดิเฒ่า

เขามีอำนาจและสถานะที่แท้จริง แม้ว่าบางคนจะไม่พอใจกับหยูเยียนเอ๋อร์ แต่เห็นแก่คำชมขอจักรพรรดิเฒ่า ความไม่พอใจของคนอื่นจะกลายเป็นรอยยิ้ม "ท่านพูดถูก"

เมื่อเห็นเช่นนี้ หยูเยียนเอ๋อร์ก็เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย แสดงท่าทางภาคภูมิใจ และไม่ลืมที่จะเหลือบมองน้องสาวที่งุนงง ราวกับดูถูกในความขี้อาย

จักรพรรดิเฒ่าไม่ได้ส่งเสียงใด ๆ เมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น แต่กลับครุ่นคิดเล็กน้อยราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

กู้เฉิงก็ไม่ขยับเช่นกัน

ในทางตรงกันข้าม หยูเฟยเชิงกลับยักไหล่อย่างไม่สบายใจ และมองไปที่หยูเยียนเอ๋อร์

เฉียวเหลียนเหลียนให้ความสนใจกับทั้งสองคนมาตลอด เธอหรี่ตาลง และดูเหมือนจะเข้าใจนางเอกคนเดิมจากก้นบึ้งของหัวใจ

นอกจากนี้ เธออาจรู้ว่าหยูเฟยเชิงและหยูเยียนเอ๋อร์อาจจะคบกันแล้ว

วันนี้ดูเหมือนคำพูดของหยูเยียนเอ๋อร์จะดูกะทันหัน แต่พวกเขาทั้งหมดมีจุดประสงค์

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่พระราชนัดดาองค์โตทั้งสองของจักรพรรดิ

จักรพรรดิชราครุ่นคิดเป็นเวลานาน ในที่สุดก็เงยหน้าขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า "ตามที่ทุกคนได้คาดคิดไว้ งานเลี้ยงในวังวันนี้ เป็นตรุษจีนที่ทุกคนรอคอยที่จะได้พบหน้ากัน"

“ทุกคนน่าจะรู้จักคน ๆ นี้ดี” จักรพรรดิเฒ่าโบกมือให้กู้เฉิง

ชายหนุ่มหมอบลงตรงหน้าเขา “เสด็จปู่”

“เด็กดี เจ้าทนทุกข์มาสองปีแล้ว” จักรพรรดิเฒ่าเปลี่ยนความคิดจากเคร่งขรึมเป็นซับซ้อน และในที่สุดก็อยู่เหนือความโศกเศร้า เขาเงยหน้าขึ้นอย่างสั่นเทาและลูบใบหน้าของกู้เฉิง “ไม่เป็นไร ผิดที่องค์ชายทำให้เจ้าต้องทนทุกข์ทรมาน ข้าจะจัดการเขาเอง"

องค์ชายในชุดมังกรสี่เล็บมีสีหน้ามืดมนและไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ในทางกลับกันกู้เฉิงยิ้มเล็กน้อย "พอแล้วเสด็จปู่"

อดีตพูดมากไปก็ไม่ดี ปัจจุบันเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

จักรพรรดิเฒ่าตบไหล่เขา สายตาจับจ้องไปที่หยูเฟยเชิงอีกครั้ง และถอนหายใจ "สวรรค์เป็นใจ"

หยูเฟยเชิงจิตใจแห้งเหี่ยว

วันนี้เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจใน พระชายา องค์รัชทายาท  สี่ตระกูลใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นตระกูลหลี่ ตระกูลซุน ตระกูลจ้าว ตระกูลหาน ต่างบอกกับเขาว่าแม้กู้เฉิงจะหวนกลับมา แต่ตำแหน่งของเขาก็จะไม่สั่นคลอน

ดูเหมือนตอนนี้แสดงออกของจักรพรรดิและความสงบของกู้เฉิงจะบอกเขาว่าเขาคิดผิด

เป็นไปได้ไหมว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง ?