ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 287

"เหลียนเหลียน"

จี้หยุนชูถอนหายใจ

"เจ็บ"

"รู้จักเจ็บแล้วรึไง ดูซิเจ้ายังจะยิ้มอีกมั้ย"เฉียวเหลียนเหลียนมองด้วยสายตาจ้องเขม็ง

"ไปที่แบบนั้น ยังจะมีหน้ามายิ้มอีก"

แม้ว่าอยู่ที่นี่มาสองปีแล้ว แต่นางก็ยังเป็นหญิงสาวอายุ 21 ปีที่สนับสนุนความอิสระและโหยหาที่จะมีสามีเดียวภรรยาเดียว

ในตอนแรกกู้เส้าทำให้นางตกหลุมรักทีละเล็กทีละน้อย เหตุผลหลักคือเขาเงอะงะ แต่ซื่อสัตย์ ไม่มีความคิดที่เล่ห์เหลี่ยม ยิ่งไม่ต้องคิดถึงที่จะมีภรรยารอง

สุดท้ายได้รู้ว่าเขาเป็นถึงจวิ้นอ๋อง เฉียวเหลียนเหลียนในใจรู้สึกเย็นวาบในใจ

จวิ้นอ๋องที่ไหนจะไม่มีชายาคนที่สาม คนที่สี่ คนที่ห้า เนื่องจากตัดสินใจแล้วว่าจะไม่แก่งแย่ง นางจึงได้แต่ถอยออกมา

โชคดีที่จี้หยุนชูเป็นคนที่ไม่ชอบความยุ่งยากและไม่ค่อยสนใจผู้อื่น แม้แต่ปิ่นหยกอันเดียวยังเฉยชา เฉียวเหลียนเหลียนมองเหตุการณ์ออกและสามารถคลี่คลายความสัมพันธ์ทั้งสองได้

แต่นี่มันเพิ่งจะกี่วันเขากลับก็ไปที่แบบนั้น

แม้ว่าจะแค่หน้าประตู แต่เฉียวเหลียนเหลียนก็ยังคงรับไม่ได้

"เหลียนเหลียนคนดี เจ้าอย่าโกรธเลย ข้าไม่ได้เข้าเสียหน่อย"

จี้หยุนชูรู้สึกได้ถึงความโกรธของนาง เวลานี้จึงได้เพียงแต่ขอให้นางยกโทษให้

"เจ้าไม่ได้เข้าไป ข้าจึงเหยียบเท้าเจ้าหนึ่งที หากเจ้าเข้าไปล่ะก็ ข้าจะย้ายไปจวนจวิ้นอ๋อง"เฉียวเหลียนเหลียนกัดฟันพูด

จี้หยุนชูใจตกไปถึงตาตุ่ม รีบกอดรั้งนางไว้ทันที

"ไม่ได้นะ"เขาพูดเสียงกดต่ำ

"ข้าไม่ให้เจ้าย้ายไปที่จวนจวิ้นอ๋อง ที่นั่นอันตรายขนาดนั้น เจ้าและลูกๆ อย่าไปไกลจากข้าเลย"

ที่สำคัญที่สุด เขาไม่อาจเสียนางไปได้

"เจ้าถึงขนาดไปสถานที่นั้นแล้ว ทำไมข้าจะย้ายไปไม่ได้"เฉียวเหลียนเหลียนเบนหน้าหนี

จี้หยุนชูรีบอธิบาย

"ไม่ใช่ข้าที่อยากไปที่นั่น แต่เป็นหยุนม่อ....ที่พาข้าไป"

ทางฝั่งของหยุนโม่

"ฮัดชิ่ว!"

"คุณชายรอง ท่านอย่าบอกนะว่าเป็นหวัดน่ะ"สาวใช้ที่อยู่ข้างหลังพูดด้วยรอยยิ้ม

"ได้ข่าวมาว่าจวนจวิ้นอ๋องมีฮูหยินหมอเทวดา ที่กำลังจะมาเป็นพี่สะใภ้ท่าน คุณชายรองจะให้นางมาตรวจชีพจรให้หรือไม่ล่ะเจ้าคะ"

"พี่สะใภ้? เกรงว่าจะยากนะ"จี้หยุนม่อสูดน้ำมูกเบาๆ

"หมายความว่าอย่างไร"สาวใช้เริ่มอยากรู้

จี้หยุนม่อยกยิ้ม

"เมื่อไม่กี่วันก่อน เจ้าลูกพี่ลูกน้องนั่นมาหาข้า เขาคร่ำครวญอยู่นานขอให้ข้าสอนวิธีเอาใจผู้หญิง ข้าลากเจ้านั่นไปที่ลานอี้หงและสอนเขาอยู่นาน ไม่รู้ว่าเจ้านั่นตกลงเข้าใจหรือไม่เข้าใจ"

ว่าแล้วก็ถอนหายใจ

"คิดไม่ถึงเลยว่าลูกพี่ลูกน้องข้าอายุก็ตั้งยี่สิบกว่าปีแล้ว แม้แต่เรื่องพวกนี้ก็ยังไม่เคย ไม่รู้เลยว่าองค์หญิงใหญ่เลี้ยงเขามาอย่างไรกัน"

สาวใช้ถูหลังเขาและยิ้มเบาๆ

"จวิ้นอ๋องเป็นคนบริสุทธิ์และซื่อสัตย์"

จีหยุนม่อยื่นมือไปดึงสาวใช้ตัวน้อยลงมาในอ่าง

"เจ้าจะว่าข้าไม่บริสุทธิ์และซื่อสัตย์งั้นรึ"

ไม่นานภายในห้องก็เต็มไปด้วยเสียงสนุกสนาน

อีกฝั่งหนึ่ง

หลังจากที่ฟังคำแก้ตัวของจี้หยุนชูแล้ว ไฟภายในอกของเฉียวเหลียนเหลียนก็เบาลง

"เหลียนเหลียน ข้าแค่ไปขอคำแนะนำจากเขา แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะพาข้าไปที่แบบนี้"จี้หยุนชูเม้มปากแล้วพูดอย่างจริงจังว่า

"ครั้งหน้าข้าจะไม่ไปที่แบบนั้นกับเขาอีก

"ครั้งหน้า?" เฉียวเหลียนเหลียนคิ้วกระตุก

จี้หยุนชูส่ายหัวรัวๆ

"ไม่มีครั้งหน้าแล้ว"

เฉียวเหลียนเหลียนกลั้นขำ แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้นก็คิดได้ว่านั่นมันไม่ถูกต้อง นางจึงได้แต่รักษาความจริงใจนั้นและเม้มปากไว้