ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 35

แม้ว่าบ้านเก่าจะเป็นบ้านร้าง แต่พื้นที่ไม่เล็กเลย

ต้องขอบคุณห้องด้านในที่ทรุดโทรม และช่องว่างที่มองเห็นทุกทิศทุกทางที่ทำให้เฉียวเหลียนเหลียนสามารถเห็นได้ทันทีว่าใครกำลังเข้ามา

อ๋อ คนจากตระกูลกู้...พี่สะใภ้

เธอลูบหัวกู้โหลว ยืนขึ้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปยังกลุ่มคนที่กำลังวิ่งเข้ามา และพูดอย่างเย็นชาว่า “มีอะไรอีก มาที่นี่ทำไม?”

บอกเหตุผลไม่ได้ หรือฉันทำร้ายความรู้สึก

สะไภ้คนโตตระกูลกู้จำการเตะที่ไร้ความปราณีและสั่นสะท้านได้ ด้วยความตกใจเธอรีบถอยหลังไป 2 ก้าว และซ่อนอยู่ด้านหลังกู้เส้า

“อย่าอายเลย หญิงชั่ว แม้แต่พี่สะใภ้ก็ยังถูกเฆี่ยนตี พี่สะใภ้ก็เป็นแม่คนหนึ่ง เธอทำกับฉันได้จริงๆ ไม่ช้าก็เร็ว เธอจะถูกไล่ออกไป” เธอก้มศีรษะและตะโกน

เฉียวเหลียนเหลียนยิ้ม "จัดการสิ ถ้าพี่สะไภ้ให้กู้เส้าไล่ฉันออกไป งั้นเด็กๆทั้งห้าก็ใช้สกุลเฉียว ฉันดีใจมาก"

“แก...” สะใภ้คนโตตระกูลกู้ตกตะลึงกับความคิดที่ดื้อรั้นของเธอจนไม่สามารถพูดอะไรได้แม้แต่คำเดียว

ชายผู้ไม่แสดงอารมณ์ตลอดเวลาขมวดคิ้ว ละสายตาจากกู้เฉิง และเข้าไปหาภรรยาของเขา

เธออายุประมาณสิบห้าหรือสิบหกปี

เธอมีใบหน้าสะสวย ความสูงปานกลาง ร่างกายผอมบางและข้อมือเรียวยาว

เธอยืนอย่างสงบ เอามือผสานไว้ข้างหน้า แต่เธอก็ทำให้กู้เส้ารู้สึกว่าเธอสามารถเตะสะไภ้คนโตได้ทุกเมื่อตราบเท่าที่เธอต้องการ

กู้เส้าส่ายหัว ขจัดความรู้สึกนี้ออกจากจิตใจของเขา

เขาพูดเบาๆ น้ำเสียงที่ไม่แยแสและเย็นชา "ลูกของผม ผมจะให้ใช้นามสกุลคุณได้ไง?"

"..."

เฉียวเหลียนเหลียนชะงักไปครู่หนึ่ง

จำตอนนี้ในนิยายไม่ได้แฮะ พ่อของเด็กๆกลับมาแล้ว?

นี่มันอะไรกัน?

“เป็นไงหล่ะ กลัวหล่ะสิ” สะไภ้คนโตตระกูลกู้ใช้โอกาสโพร่งขึ้นมาพูดว่า “หญิงชั่ว คนที่จะมาจัดการแกมาแล้ว ทำให้แกอับอาย แกจะทำร้ายคนอื่นไม่ได้แล้ว สามีแกกลับมาแล้ว ดูซิว่าแกจะมาไม้ไหนอีก”

เฉียวเหลียนเหลียนเบะปาก

ไม่ได้ถึงขนาดกลัว แต่แค่รู้สึกไม่สบาย

เธอตัดสินใจแล้วว่าจะเติบโตไปพร้อมกับลูกๆ อยู่ ๆก็มีผู้ชายกลับมา เธอรู้สึกแปลกๆ

ไม่... มาแย่งลูกของเธอเหรอ?

ความรู้สึกนี้ทำให้เฉียวเหลียนเหลียนสีหน้าน่าเกลียดเล็กน้อย เธอปกป้องเด็กหลายคนที่อยู่ข้างหลังเธอโดยไม่รู้ตัวและพูดอย่างเฉยเมยว่า

“นี่มันอะไรกัน ผู้ชายของเธอกลับมาแล้วเธอยังคิดว่าเป็นเรื่องเล็กเหรอ? ” หญิงชราโกรธมาก ค้ำไม้เท้าไว้ และก้าวไปข้างหน้าชี้นิ้ว “แกรีบมาดูแลผู้ชายของแก อย่าทำตัวนิ่งเฉยไม่สนดินฟ้าอากาศเหมือนแต่ก่อน”

“แม่ จะให้เธอมาดูแลทำไม ต้องให้น้องสามเลิกกับเธอและค่อยหาภรรยาที่ดีกว่าเธอภายหลัง” สะใภ้คนโตเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟ

หญิงชรามองไปที่กู้เส้า "ลูกสาม กำจัดหญิงชั่วคนนี้เร็ว ปล่อยให้เธอกลับไปที่หมู่บ้านตระกูลเฉียว ถือว่าช่วยเด็กๆให้หลุดพ้นจากความทุกข์ยาก"

ประโยคแรกล้วนเป็นลางสังหรณ์ และประโยคสุดท้ายคือกุญแจสำคัญ

เมื่อหย่าร้างหญิงชั่วแล้ว เธอจะทำร้ายลูก ๆ ไม่ได้อีกต่อไป

ใบหน้าที่เย็นชาของกู้เส้า ในที่สุดก็แสดงท่าทางตกลง

“เธอดูแลเด็กๆได้แย่มาก ฉันไม่อาจให้เธออยู่ที่นี่ได้ ฉันมีเงินหลายสิบตำลึง เธอเอาไปเถอะ ไม่ว่าจะแต่งงานใหม่หรือกลับไปบ้านพ่อแม่ แล้วแต่คุณ" เขาพูดเบาๆ

เฉียวเหลียนเหลียนไม่พูด เด็กๆไม่ได้ตอบโต้

สะไภ้คนโตตระกูลกู้และหญิงชราได้ยินเข้าก็ถึงกับตกใจ

ทั้งสองคนเบิกตากว้างและคำราม "อะไรนะ เงินหลายสิบตำลึง เธอสมควรได้รับเหรอ ให้เธอได้อย่างไร ไม่ ฉันไม่เห็นด้วย"