ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 89

เมื่อกู้เหว่ยเห็นใครบางคนปรากฏอยู่ตรงหน้าก็เดินอย่างรวดเร็วและตกใจ

กู้จ้วงจ้วงยังคงเกาศีรษะแล้วพูดว่า “พ่อตีผมอีกแล้ว ครั้งนี้ไม่ใช่ความผิดของผม งั้นครั้งหน้าเราไปกัน...”

“หุบปากซะ” กู้เหว่ยดุเขา และมองดูร่างนั้นอย่างประหม่า “ถ้าไม่เป็นการรบกวน ขอถามหน่อยว่าคุณเป็นใคร มาทำอะไร?”

คนที่อยู่เบื้องหน้าหันหลังกลับมา

กู้เหว่ยมองผ่านแสงจันทร์เห็นใบหน้าอันละเอียดอ่อนของเขา ริมฝีปากที่ปิดแน่น และดวงตาที่ไม่แยแส

คนตรงหน้าของเขาคือเหล่าซาน

กู้เหว่ยถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก “ทำไมเป็นเหล่าซานไปได้ ตกใจหมด คิดว่าเป็นยายผู้หญิงตระกูลเฉียวคนชั่วร้าย”

ในสายตาของคนตระกูลกู้ ผู้หญิงบ้าตระกูลเฉียวนั้นน่ากลัวกว่ากู้เส้ามาก เธอสามารถเตะและกระชากผมคนอื่นได้

หากเจอเฉียวเหลียนเหลียนเขา เขาต้องโดนถลกหนังเป็นแน่

ที่ไหนได้เจอกู้เส้า

ในความคิดของคนตระกูลกู้ กู้เส้าเป็นคนที่เชื่อฟัง ซื่อสัตย์

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิตเพื่อเขา เขาค่อนข้างเชื่อฟังพี่ชายสองคนของเขา

เว้นแต่เรื่องเลิกกับหญิงตระกูลเฉียว

“เหล่าซาน ทำไมถึงมาอยู่นี่” กู้เหว่ยถามเบาๆ “ดึกดื่นแล้วไม่กลับบ้านชมดวงจันทร์”

กู้เส้าจ้องเขาอย่างเย็นชาพร้อมกับพูดว่า "ตอบผมมาก่อน ว่าพี่มาทำไม?"

กู้เหว่ยเกาหัวของเขา และพูดว่า “อ้อ ฉันพาจ้วงจ้วงมาชมดวงจันทร์”

“ชมดวงจันทร์?” กู้เส้าขมวดคิ้วอย่างเย็นชา “ไม่ชมดวงจันทร์ใกล้ๆบ้านตระกูลกู้ แต่ชมดวงจันทร์รอบๆบ้านใหม่ของผม”

กู้เหว่ยรู้สึกเขินเล็กน้อย แต่ไม่นานก็หมดความอดทน "ฉันก็แค่อยากมาหาแก แต่เห็นว่าแกยุ่งอยู่เลยไม่รบกวน”

ทำไมเหล่าซานไม่รู้จักความฮะ ไม่อยากพูดมากและให้เขาถามเยอะแยะ

ยิ่งกู้เหว่ยคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ยิ่งรำคาญ รีบพากู้จ้วงจ้วงกลับดีกว่า

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาจะหนีจากกู้เส้าไปนั้น ก็มือคู่หนึ่งบีบลงไปที่ไหล่ของเขาจนขยับไม่ได้

ในชั่วพริบตา เขาถึงขนาดนอนลง

ในขณะเดียวกันเขาก็เริ่มมีอาการปวดหลัง

กู้เหว่ยโกรธและวิตกกังวล และตะโกนสุดเสียงว่า “กู้เส้า แกบ้าไปแล้วเหรอ ฉันเป็นพี่ชายคนโตของแกนะ แกทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ”

“พี่ใหญ่ ข่มขู่ภรรยาผม ทำร้ายลูกผมได้?” เสียงของกู้เส้าเต็มไปด้วยความโกรธ “พี่รู้ไหมผมต้องทนแค่ไหน อยู่เป็นพี่ชายที่ดีแบบเงียบๆจะได้ไหม! ทำไมต้องยุ่งก็ชีวิตผม ทำไมต้องทำร้ายลูกผม!”

"พี่ แตะต้องพวกเขาไม่ได้ แม้แต่ปลายเล็บ!"

แตะต้องไม่ได้? เด็กพวกนั้นเป็นเด็กเชื้อพระวงศ์หรือไงกันฮะ

กู้เหว่ยแค่อยากจะหักล้าง แต่ก่อนที่เขาจะอ้าปาก เขาถูกหมัดอันรุนแรงฟาดเข้าที่หน้า

ปวด ปวดมาก

กู้เหว่ยกลิ้งเป็นลูกบอล เขาคิดว่าสิ่งนี้จะช่วยลดความเจ็บปวดได้ แต่ทันใดนั้นเขาก็ถูกเตะที่กระดูกสันหลังจนรู้สึกชาและเกือบจะฉี่รดกางเกงของเขา

“อย่าทำร้ายกัน หยุดได้แล้ว ” กู้จ้วงจ้วงยังคงมึนงงเล็กน้อย

เมื่อกี๊พ่อกับอาสามคุยกันดีๆ ทำไมตอนนี้ทะเลาะกันซะแล้ว

นี่ไม่ใช่การต่อสู้ นี่คือกู้เส้ากระทำอยู่ฝ่ายเดียว

กู้จ้วงจ้วงถอยห่างออกไปสองสามก้าวด้วยความกลัว จนกระทั่งพ่อของเขาเรียกขอความช่วยเหลือ กู้เหว่ยมองไปที่มือที่มือของกู้จ้วงจ้วง จากนั้นมองอาสามที่แข็งแกร่ง จากนั้นก็หันศีรษะแล้ววิ่งหนีไป

พ่อรออยู่ที่นี่ ผมจะเรียกคนมาช่วยพ่อแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่กู้จ้วงจ้วงจะวิ่ง ก็มีคนคว้าเสื้อของเขาไว้ด้านหลัง