ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1005

บทที่ 1005 เสือกลัวของแข็ง

จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้ว เหมือนว่าการสร้างร่างกายจะเป็นสิ่งสำคัญที่สุดอย่างแท้จริง!

เกือบสี่ถ้วยชาเป็นขีดจำกัดของวิญญาณที่ไม่มีร่างกายเป็นตัวเสริม ไม่ใช่ขีดจำกัดของจ้าวอู่เจียง

เขาถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความเสียดาย

น้ำในสระปีศาจสวรรค์ซัดกระหน่ำร่างวิญญาณของข้าอย่างรุนแรง

เขาเร่งความเร็วขึ้น เมื่อขีดจำกัดของวิญญาณได้รับการยืนยันแล้ว เขาก็จะเร่งการฝึกฝน ไม่รู้ว่าเสี่ยวไป๋อาจจะเจอเรื่องอะไรเข้าหรือไม่ เขายังจำได้ถึงท่าทางตื่นตระหนกของสัตว์ปีศาจเขาซยงตอนมารายงาน

……

ชั้นที่สามสิบเอ็ด

เขาซยง

ห้องโถงใหญ่ ราชาหมาป่าเลือดแดงนั่งตระหง่านอยู่บนบัลลังก์ ร่างใหญ่โต ดวงตาเย็นชา บารมีน่าเกรงขาม

ถัดลงมา เฒ่าหมี ราชาองค์ก่อนของเขาซยงนั่งสงบนิ่ง สวมชุดพรตขาดวิ่นเหมือนกำลังสวดมนต์อยู่

ฝั่งตรงข้ามกับเฒ่าหมี เสือดำตัวหนึ่งที่มีขนาดเพียงครึ่งหนึ่งของราชาหมาป่าเลือดแดงนั่งอยู่ ถึงตัวเล็กกว่า แต่ก็ยังคงมีบารมีน่าสะพรึงกลัว

เสือดำคือราชาแห่งเขาจากเทือกเขาชิวหลัวที่ติดกับเทือกเขาซยง ราชาเสือลมดำ

ราชาเสือลมดำมีขนสีดำสนิททั่วร่าง สวมเกราะทองแดงที่เต็มไปด้วยสนิมสีเขียว นั่งสง่า บารมีไม่ด้อยไปกว่าราชาหมาป่าเลือดแดงแม้แต่น้อย ด้านหลังของราชาเสือลมดำ สิบเอ็ดเสือปีศาจที่สวมเกราะเช่นเดียวกันยืนตระหง่าน

บรรดาเสือปีศาจเหล่านี้มีทั้งเสือดำที่มีขนสีดำสนิท เสือปีศาจที่มีลวดลายสลับซับซ้อนสามสี อีกทั้งยังมีเสือปีศาจที่มีขนสีดำสลับขาวดั่งหิมะ และยังมีเสือขาวที่มีขนสีขาวเรียบลื่น

เสือปีศาจทั้งสิบเอ็ดตนล้วนเป็นแม่ทัพผู้กล้าภายใต้การบังคับบัญชาของราชาเสือลมดำแห่งเทือกชิวหลัว พวกมันมีชื่อเรียกว่าองครักษ์พยัคฆ์

“ราชาหมาป่า อย่างที่ข้าได้สนทนากับเจ้าไว้ เรื่องนี้เจ้าคิดดีแล้วหรือไม่ว่าจะแก้ไขอย่างไร?” ราชาเสือลมดำแผ่บารมี

“สู้!” ราชาหมาป่าเลือดแดงสีหน้าเย็นชาและดุดัน “เจ้าและข้าต่างก็รู้ดี การกล่าวหาว่าเขาซยงละเมิดกฎการรับคนนอกอย่างเปิดเผย และรับรองผู้ฝึกตนมนุษย์จากภายนอก ล้วนเป็นเพียงข้ออ้างทั้งสิ้น”

“เจ้าเพียงแค่โลภอยากได้ดินแดนของเขาซยงเท่านั้น ไม่มีอะไรต้องพูดคุยอีกแล้ว มาสู้กัน!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน