ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1006

บทที่ 1006 หมีเฒ่าเจ้าเล่ห์

ราชาเสือลมดำสาปแช่งราชาหมาป่าในใจว่าเป็นไอ้หัวรั้นโง่เขลา

ราชาหมาป่าจ้องตาขวางด้วยความโกรธ ร่างกายเต็มไปด้วยความดุร้าย

บรรยากาศเย็นยะเยือกและน่าสะพรึงกลัว

ราชาหมีลืมตาขึ้น ดวงตาของพร่ามัวเล็กน้อย เพราะอายุมากแล้ว

มันก้าวออกมาเพื่อไกล่เกลี่ย แล้วเอ่ยเสียงทุ้มว่า

“เป็นไปไม่ได้เลยที่จะยกยอดเขาให้พวกเจ้า เรื่องนี้ไม่คุ้มค่าพอที่จะแลกด้วยการสละยอดเขาอันยิ่งใหญ่”

“แต่ว่า เขาซยงก็ได้ทำผิดพลาดไปบ้างในเรื่องนี้จริง”

“ข้าเฒ่าหมีผู้นี้มีเหล้าหมักวิเศษอยู่หลายไห สามารถช่วยยืดอายุและเสริมการบำเพ็ญเพียรได้ ข้าจะมอบให้พวกเจ้า ถือเป็นการแสดงน้ำใจเล็กน้อยจากพวกเราชาวเขาซยงในเรื่องนี้”

ราชาเสือลมดำพยักหน้าช้า ๆ นี่สิถูกต้องแล้ว ไม่มีเรื่องใดที่เจรจากันไม่ได้ หากตกลงกันไม่ได้ ก็เปลี่ยนเงื่อนไขใหม่

เขาซยงตอนนี้มีราชาหมาป่าเป็นผู้นำ ราชาหมีเป็นผู้ช่วย สองราชาคุมกำลังอยู่ แน่นอนว่าแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อนไม่น้อย

หมาป่าไม่ได้โต้แย้งคำพูดของราชาหมี แต่สีหน้าของเขาเย็นชา และไม่มองไปทางราชาเสือ

“แต่ว่า” ราชาหมีกะพริบตา “เดิมเรื่องนี้สามารถแก้ไขได้ ทุกคนต่างก็มีความสุข น่าเสียดายจริง ๆ ราชาเสือ ราชาหมาป่าของเราฉลาดหลักแหลม คำพูดของท่านนั้นรุนแรงเกินไปแล้ว”

ราชาเสือพลันนึกถึงเมื่อครู่ที่มันบอกให้ราชาหมาป่าใช้สมองให้มากขึ้น ฟังเหมือนกำลังด่าราชาหมาป่าว่าไม่มีสมอง

มันชะงักไปชั่วขณะ แต่ไม่อาจเปลี่ยนคำพูดหรือยอมรับผิด เพราะลูกน้องทั้งหลายกำลังจับตามอง

“เอาอย่างนี้แล้วกัน” ราชาหมีพูดช้า ๆ ในฐานะผู้อาวุโสในหมู่ราชาภูเขา คำพูดของมันทรงพลังและน่าเกรงขาม

“ที่ราชาหมาป่าบอกจะต่อสู้ก็มีเหตุผลดี แต่เขาซยงกับเขาชิวหลัวติดกัน เจ้ากับข้าเป็นเพื่อนบ้าน อย่าให้ต้องเสียน้ำใจกันเลยถ้าจะต้องต่อสู้ก็ต้องต่อสู้ แต่ไม่ใช่การต่อสู้ระหว่างกำลังของข้าและเจ้า”

“นี่ไม่ใช่โอกาสดีหรอกหรือ? ทหารเสือดุร้ายแห่งเขาชิวหลัวก็อยู่ด้านหลังราชาเสือ เลือกมาง ให้พวกเขาต่อสู้กับพี่น้องของพวกข้าจากเขาซยงเถิด”

“หากพวกเจ้าชนะ เรื่องนี้ก็จบ ไหสุราของข้าเฒ่าหมีทั้งหมดก็จะเป็นของเจ้า รับรองว่าสุราสิเศษของข้สช่วยให้การฝึกฝนของเจ้าราบรื่นได้แน่”

“เจ้าพาทหารเสือดุร้ายกลับไป พวกเราก็ยังคงอยู่กันอย่างสงบสุข แต่หากพวกเราโชคดีชนะ เรื่องนี้ก็จะถือว่าจบ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน