ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1008

บทที่ 1008 สายลมพัดมา เมฆลอย

ดวงตากลมโตของเหมาเหม่าเบิกกว้าง เปลวไฟสีม่วงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และร่างของพี่ใหญ่ราชาหมาป่าในสระปีศาจสวรรค์ก็หายไปแล้ว

ราวกับว่าเสียงระเบิดของน้ำในสระเมื่อครู่ทำให้เขาสลายไปทั้งร่างและวิญญาณ

เหมาเหม่าตกตะลึงงัน ทรุดลงกับพื้น จบแล้ว เหมือนพี่ใหญ่ขององค์ราชาจะล้มเหลวจนร่างสลายหายไปแล้ว

แม่ทัพเสือพุ่งตัวไปยังสระปีศาจสวรรค์ มองไปรอบ ๆ แต่ไม่พบร่องรอยของจ้าวอู่หยาง

แม่ทัพหมีก็ตกใจกลัว กวาดตามองไปด้านล่าง

“ขอบคุณที่คอยปกป้อง”

เสียงอ่อนโยนดังขึ้นข้างหูของแม่ทัพหมี มันรีบหันมอตามทิศทางของเสียง แต่กลับไม่เห็นใครเลย

อึดใจต่อมาเห็นกองเพลิงสีม่วงแดงปรากฏ ปลวไฟงดงาม แล้วในพริบตาก็รวมตัวกันเป็นร่างของจ้าวอู่หยาง

แม่ทัพหมีถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ส่วนแม่ทัพเสือที่อยู่ด้านล่างก็ถอนหายใจยาว โชคดีที่จ้าวอู่หยางปลอดภัยดี

หากจ้าวอู่หยางล้มเหลวในการข้ามผ่านขั้น แม้จะไม่เกี่ยวข้องกับพวกมัน แต่พวกมันที่ได้รับคำสั่งให้คุ้มครองจ้าวอู่หยางก็ยากที่จะปฏิเสธความรับผิดชอบ

แม่ทัพเสือกับแม่ทัพหมีมองไปที่จ้าวอู่หยางด้วยความตกใจ

พลังลมปราณของจ้าวอู่หยางตอนนี้เป็นพลังลมปราณของขั้นจักรพรรดิ พลังวิญญาณลุกโชนแรงกล้า บริสุทธิ์และแฝงไปด้วยพลังกดดัน

สิ่งนี้ทำให้จิตใจของพวกมันสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว การข้ามผ่านจากขั้นก้าวสูจักรพรรดิสู่ขั้นจักรพรรดิ พวกมันต้องใช้เวลาสองถึงสามวันเต็มในการบำเพ็ญเพียรอย่างสงบจึงสำเร็จ

แต่จ้าวอู่หยางใช้เวลาเท่าใด?

ตั้งแต่พวกมันสัมผัสพลังได้จนจ้าวอู่เจียงก้าวข้ามสำเร็จยังไม่ทันจะผ่านไปสักถ้วยชาก็ทำได้แล้ว?

ต้องมีรากฐานในขั้นก้าวสู่จักรพรรดิแข็งแกร่งเพียงใด?

แม่ทัพหมีจ้องมองจ้าวอู่หยางตรงหน้าไม่วางตา ดวงตาเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความตะลึง ตอนนี้จ้าวอู่หยางเหมือนจะไม่มีอะไรแตกต่างจากก่อนหน้า แต่สัญชาตญาณของมันกลับบอกว่า จ้าวอู่หยางตอนนี้อันตรายเหลือเกิน

ไม่ใช่ว่าจ้าวอู่หยางกำลังตกอยู่ในอันตราย แต่เป็นจ้าวอู่หยางที่สามารถก่อให้เกิดอันตรายต่อมันได้

สัญชาตญาณเช่นนี้ทำให้มันสั่นสะท้าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน